ΕΛΛΑΔΑ: 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΟΚ | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΕΛΛΑΔΑ: 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΟΚ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είκοσι χρόνια δεν είναι και πολλά μπροστά στην ιστορία. Μα είκοσι χρόνια μπορούν να γράψουν ιστορία. Και τούτη την ιστορία, των είκοσι χρόνων από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, (ΕΟΚ), δε φτάνουν να τη γράψουμε όχι οι οχτώ σελίδες της εφημερίδας, αλλά τόμοι ολάκεροι. Στην ΕΟΚ, που μπορεί να ονομάστηκε έτσι από τη Συνθήκη της Ρώμης στα 1957 και να μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκή Ενωση με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ στα 1991, το Δεκέμβρη, αλλά η ταξική της ουσία ήταν, είναι και παραμένει η ίδια, ανεξάρτητα από τις αναγκαίες μεταμορφώσεις που την προσάρμοζαν σύμφωνα με τις εξελίξεις του καπιταλισμού, στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, στις ανάγκες για την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του κεφαλαίου.

Η αστική τάξη της Ελλάδας, τη διαπλοκή της με το ξένο κεφάλαιο την υλοποίησε πολύμορφα, αλλά από τη 10ετία του '60 σύναψε ειδική σχέση με την ΕΟΚ ενώ στα 1979, το Ελληνικό Κοινοβούλιο αποφασίζει την ένταξη της χώρας, ως πλήρες μέλος, στην Κοινότητα και από την 1/1/1981 αρχίζει η συμμετοχή της σ' αυτήν.

Στις 22-24 Μάρτη 1981, έγινε Σύνοδος Κορυφής της ΕΟΚ στο Μάαστριχτ. Για πρώτη φορά στην ιστορία στη Σύνοδο Κορυφής της «ΕΟΚ των 10» πλέον, συμμετείχε επίσημα ως πλήρης συνεταίρος και δέκατο μέλος, η Ελλάδα την οποία εκπροσωπούσε η κυβέρνηση της ΝΔ, με τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη και τον τότε υπουργό Εξωτερικών Κων/νο Μητσοτάκη. Για την ιστορία, η Σύνοδος Κορυφής είχε ως περιεχόμενο τη λήψη αποφάσεων για την εφαρμογή της αναγκαίας πολιτικής που θα παρέμβαινε στην αντιμετώπιση οξύτατων προβλημάτων στην οικονομία της ΕΟΚ στην οποία άρχισαν να εμφανίζονται σημάδια ύφεσης. Αυτό που απασχολούσε τους «10 της ΕΟΚ», η μηδενική βιομηχανική ανάπτυξη, ο αυξανόμενος πληθωρισμός, τα ελλείμματα, ενώ πιο συγκεκριμένα στην ημερήσια διάταξη βρέθηκαν η Κοινή Αγροτική Πολιτική, (ΚΑΠ), και ο προϋπολογισμός για την αλιεία και την παραγωγή χάλυβα.

Βεβαίως στο κέντρο της συζήτησης βρέθηκαν οι προτάσεις της ΕΣΣΔ, που διατυπώθηκαν στο 26ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, (Μάρτης 1981), και δόθηκαν τότε στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και των κρατών - μελών της ΕΟΚ, για τη μείωση των στρατηγικών πυρηνικών όπλων, τη μη εγκατάσταση από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη των πυραύλων «Πέρσινγκ 2» και «Κρουζ» (πυρηνικά όπλα μέσου βεληνεκούς), και για την έναρξη συνομιλιών στον ΟΗΕ για την αποτροπή ενός παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου. Αυτές οι προτάσεις, στήριγμα της πάλης του αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού κινήματος, «στρίμωξαν» τις κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών και αντικειμενικά βρέθηκαν στο επίκεντρο της Συνόδου Κορυφής της ΕΟΚ.

Σ' αυτή τη Σύνοδο συζητήθηκαν επίσης προτάσεις για την πορεία της ενοποίησης, αφού η Γερμανία προσπάθησε να επιβάλει σχέδιο του Βέλγου πρωθυπουργού Τίντεμανς για πολιτική ενοποίηση. Και ενώ συμφώνησαν για την ανάγκη θεσμοθέτησης της ενοποίησης, οι οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα σε Γερμανία, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία δεν άφησαν περιθώρια κατάληξης.

Τη Σύνοδο Κορυφής σημάδεψε η μαζική διαδήλωση Ολλανδών εργαζομένων έξω από το μέγαρο όπου διεξάγονταν οι εργασίες της.

Βεβαίως τότε, στο Μάαστριχτ, δεν κατάφεραν αυτό που 10 χρόνια αργότερα πάλι στο Μάαστριχτ, το Δεκέμβρη του 1991, έκαναν πράξη με τη γνωστή πλέον «Συνθήκη του Μάαστριχτ», που μετέτρεπε την ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτή που άνοιξε το δρόμο για την Οικονομική και Νομισματική Ενωση,(ΟΝΕ), την Κοινή Εξωτερική Πολιτική, και Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας, (ΚΕΠΠΑΑ), και τις προσδοκίες για μια μορφή πολιτικής ενοποίησης. Τα δεινά για τους λαούς από τις συνέπειες αυτής της εξέλιξης πολλαπλασιάζονται. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τον Ιούνη του 1992, εγκρίνει τη Συνθήκη, χωρίς οι βουλευτές να γνωρίζουν το περιεχόμενό της, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ δεν την έδωσε ολόκληρη και έγκαιρα σ' αυτούς. Ψήφισαν υπέρ η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός, ενώ το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που καταψήφισε. Το ΚΚΕ είχε ζητήσει δημοψήφισμα για να τεθεί στο λαό το περιεχόμενο της αντιδραστικής Συνθήκης και να κρίνει ο ίδιος. Βεβαίως ό,τι δεν έκανε η κυβέρνηση, το είχε κάνει ο «Ριζοσπάστης», η μοναδική εφημερίδα που μετέφρασε και δημοσίευσε ολόκληρη τη «Συνθήκη Μάαστριχτ», ενώ το ίδιο έκανε αργότερα και με τη «Λευκή Βίβλο».

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει αφιέρωμα με τους πιο σημαντικούς σταθμούς αυτής της εικοσαετούς πορείας από την ένταξη της Ελλάδας, καθώς και τις αρνητικές συνέπειες για την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, σε συνδυασμό με την επίδραση στην εξέλιξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα, τα οφέλη για το μεγάλο κεφάλαιο, τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Και είναι χαρακτηριστική η διαμόρφωση της πραγματικότητας που αντικειμενικά απαιτεί την ανάγκη της αποφασιστικής οργάνωσης της πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στο δικό τους λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, που θα συνδέει τον αγώνα ενάντια στις αρνητικές για το λαό συνέπειες και την αποδέσμευση με την εναντίωση στην πολιτική και την εξουσία της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα, για τη λαϊκή εξουσία. Ετσι μόνο θα σπάσει ο κρίκος «Ελλάδα» από την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα αδυνατίζει αυτό το ιμπεριαλιστικό κέντρο, ενώ ο λαός μας θα δυναμώνει τη δράση του για τη δική του λαϊκή οικονομία και τη δική του σοσιαλιστική κοινωνία.

Το αφιέρωμα επεξεργάστηκε ομάδα συντακτών του «Ριζοσπάστη».