Ως εκ των κορυφαίων διαδικασιών, που αποσκοπεί στην οριοθέτηση των κύριων κατευθύνσεων και στόχων, που θα ακολουθήσει το Κόμμα μας στην περίοδο που ακολουθεί, αποτελεί υποχρέωση όλων των μελών και οπαδών η ουσιαστική συμμετοχή τους, στον ανοικτό προσυνεδριακό διάλογο καθώς και στις επιμέρους συσκέψεις που διοργανώνονται από τις ΚΟΒ σε κάθε περιοχή και τόπους δουλειάς. Η λεπτομερής μελέτη του κειμένου των Θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής, όπως και του προτεινόμενου καταστατικού, και η επεξεργασία τους, καθώς και οι προτάσεις εκ μέρους του καθενός από εμάς, αποτελεί μια απαραίτητη συμβολή.

Επειτα από πολύ προσεκτική μελέτη, και οφείλω να ομολογήσω με μια προδιάθεση να τις αναγνώσω με καλοπροαίρετα κριτική ματιά, αναφωνώ με βεβαιότητα πως συμφωνώ απόλυτα με τις Θέσεις του Κόμματος. Αυτή δεν αποτελεί μια μηχανιστική - ανακλαστική αντίδρασή μου στη βάση και τη λογική του «ότι λέει το Κόμμα είναι σωστό και του πρέπει αποστήθιση μάλλον παρά κριτική επεξεργασία». Αποτελεί, αντιθέτως, μια ουσιαστική συμφωνία σε άξονες κεντρικών επιλογών για:

- Τη φύση και τον τρόπο εδραίωσης του σοσιαλισμού

- Τη μετάβαση από το σοσιαλισμό ως πρώτη κατώτερη βαθμίδα του κομμουνισμού στην ανώτερη βαθμίδα του χαρακτήρα της παραγωγής , «...από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του...» (Θέση 92).

- Το χαρακτήρα της επανάστασης και την οριοθέτησή του ως σοσιαλιστικού.

- Την κοινωνική σύνθεση του Κόμματος και οι στόχοι που τίθενται (Θέση 33).

- Τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

- Τη σωστή, στάση της ΚΕ να μην υιοθετεί τη λογική των σταδίων και του μεταβατικού προγράμματος, καθώς μόνο ως αποπροσανατολιστικά μπορεί να λειτουργήσει στη χειραφέτηση και επαναστατικοποίηση της εργατικής τάξης στο δρόμο προς το σοσιαλισμό.

Θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη αρκετά σημεία τα οποία με βρίσκουν σύμφωνο, αλλά αυτό δεν θα ήταν ουσιαστικό και θα στερούνταν περιεχομένου. Ετσι θα ήθελα να θίξω ένα ζήτημα το οποίο ενώ γίνεται σαφές στην ανάλυσή του από τις Θέσεις, νομίζω πως χρειάζεται εντονότερη επισήμανση και αυτό δεν είναι άλλο, από το εκλογικό αποτέλεσμα των δύο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων.

Εχοντας διαβάσει αρκετά κείμενα του προσυνεδριακού διαλόγου, καθώς και από αρκετές συζητήσεις με μέλη και οπαδούς του Κόμματος διακρίνω μια έντονη απογοήτευση για τα εκλογικά αποτελέσματα. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αφήσω τον Λένιν να μιλήσει αντί εμού , «...η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές και στην πάλη από το βήμα της βουλής είναι υποχρεωτική για το Κόμμα του επαναστατικού προλεταριάτου ακριβώς για να διαπαιδαγωγήσει τα καθυστερημένα στρώματα της τάξης του, ακριβώς για να ξυπνήσει και να διαφωτίσει τις καθυστερημένες, κακομοιριασμένες και αμόρφωτες μάζες του χωριού. Οσο καιρό δεν θα έχετε τη δύναμη να διαλύσετε το αστικό κοινοβούλιο και οποιοδήποτε άλλο αντιδραστικό ίδρυμα άλλου τύπου, είστε υποχρεωμένοι να δουλεύετε μέσα σ' αυτά ακριβώς γιατί εκεί μέσα υπάρχουν ακόμη εργάτες που τους έχουν αποβλακώσει οι παπάδες και η αποπνικτική ατμόσφαιρα των απομακρυσμένων χωριών», Β. Ι. Λένιν: «Απαντα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», τ. 41, σελ. 42. Η συμμετοχή του ΚΚΕ είναι απαραίτητη στο κοινοβούλιο, αφενός, για ένα και μοναδικό λόγο όμως αφετέρου, για να αποκαλύπτει το αστικό κοινοβούλιο ως όργανο εξουσίας του κεφαλαίου. Καμία φιλολαϊκή και φιλεργατική θετική εξέλιξη δεν μπορεί να περιμένει η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματά της από τη λειτουργία ενός τέτοιου θεσμού. Για αυτό λοιπόν δεν κατανοώ για ποιον λόγο τείνει, η μείωση του εκλογικού ποσοστού, στο να θεωρείται ως βασικό κριτήριο του εάν το Κόμμα ακολουθεί σωστή στρατηγική ή όχι . Η στρατηγική του Κόμματος θα είχε λοξοδρομήσει σε επικίνδυνες ατραπούς, εάν στο κοινοβούλιο τηρούσε στάση ανοχής ή ακόμη και συνεργασίας με τους πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Αρνούμενο να συμμετάσχει σε κυβέρνηση «αριστερής» συνεργασίας, και να μπει στη διαχειριστική λογική του συστήματος, είπε ένα ΟΧΙ παρακαταθήκη για την εργατική τάξη και τη μελλοντική πορεία προς το σοσιαλισμό. Θα πρέπει επιτέλους να απαλλαχθούμε από την νοοτροπία της «εκλογικής επεξήγησης» της στρατηγικής μας και να αποτινάξουμε και τις τελευταίες αυταπάτες που τρέφουν, ίσως, κάποιοι από εμάς σχετικά με την εκλογική ενδυνάμωση του Κόμματος. Η προπαγάνδιση των θέσεών του και το ξεμπρόστιασμα των πολιτικών, των εκπροσώπων της αστικής τάξης στο κοινοβούλιο. Αυτό πρέπει να γίνεται από ένα κομμουνιστικό κόμμα, στα πλαίσια της συμμετοχής του στο αστικό κοινοβούλιο, και αυτό γίνεται από το ΚΚΕ. Είτε με 20 βουλευτές είτε με 80 βουλευτές.

Γι' αυτό το κύριο μέλημά μας θα έπρεπε να ήταν, η καθημερινή δουλειά με τον κόσμο, η επεξήγηση και ανάλυση των θέσεών μας, η ανατροπή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα υπέρ μας, η κατάδειξη εντέλει των ορίων του καπιταλισμού και το ξεπέρασμά του από τη φύση της εποχής, και όχι φυσικά το αν το 8,2% έγινε 6% ή 12%.

Με τη βεβαιότητα πως η κατεύθυνση των Θέσεων και του προτεινόμενου προγράμματος είναι θετική, εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες του 19ου Συνεδρίου του Κόμματός μας.