Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πρότειναν στις 19, 20 και 21 Μάρτη να γίνουν γενικές συνελεύσεις με στάσεις εργασίας ή καταλήψεις. Στις 27 Μάρτη να γίνει 24ωρη απεργία και στις 9 Απρίλη να αποφασιστεί κατάληψη όλων των χώρων δουλειάς. Στις 17 και 18 Απρίλη να γίνει 48ωρη απεργία και να πραγματοποιηθεί νέα συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου. Παράλληλα, να οργανωθούν δράσεις μπλοκαρίσματος των αρμόδιων οργάνων που θα αποφασίζουν για τις διαθεσιμότητες - απολύσεις, να ακυρωθούν στην πράξη οι αξιολογήσεις. Ζητήματα αιχμής είναι οι απολύσεις στις οποίες οδηγεί το μέτρο της διαθεσιμότητας αλλά και η κατάργηση των ΣΣΕ μέσω του ορισμού από την κυβέρνηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, που θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις στους μισθούς και στο Δημόσιο. Ακόμα ο αγώνας πρέπει να στρέφεται ενάντια στην αλλαγή των δομών της Δημόσιας Διοίκησης που υπονομεύουν τομείς όπως Υγεία και Παιδεία, μέσα από αυτόν να γίνουν βήματα για τη συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από αυτή την πολιτική.

Επίσης, ζήτησαν να γίνει μέχρι τον Ιούνη οργανωτικό καταστατικό συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, όπως έχει αποφασίσει το προηγούμενο συνέδριο. Απαιτούνται, επισήμαναν, νέες αρχές λειτουργίας που να ανταποκρίνονται στην κοινωνικοταξική διάρθρωση και στις νέες εργασιακές σχέσεις όπου η σταθερή εργασία θα είναι σε λίγο μειοψηφία. Πρέπει λοιπόν να ληφθούν οργανωτικά μέτρα ώστε οι εργαζόμενοι με προσωρινές μορφές απασχόλησης να γίνουν μέλη των συνδικάτων και να καταργηθεί ο πολυκερματισμός (π.χ. πολλές Ομοσπονδίες σε ένα κλάδο). Τέλος, επεσήμαναν ότι θα απευθυνθούν στα σωματεία, στους ίδιους τους εργαζόμενους για την οργάνωση της πάλης από τα κάτω. Σχετικά με τη στάση της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ τόνισαν πως «κοιμίζει τους εργαζόμενους» υποστηρίζοντας ότι η απεργία είναι ένα όπλο που δεν πρέπει να «καεί».

Η απόφαση των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομης Παρέμβασης» επιβεβαίωσε αυτή την κριτική. Η «Αυτόνομη Παρέμβαση» ισχυρίστηκε ότι τα συλλαλητήρια είναι μορφή προετοιμασίας της απεργίας, την οποία όμως η ίδια παραπέμπει στο... μέλλον. Ακόμα η ΔΑΚΕ δήλωσε ότι αποδέχεται την «αξιολόγηση» (όπλο για τις απολύσεις αλλά και χειραγώγησης), αρκεί να την κάνουν τα θεσμοθετημένα όργανα και ότι συμφωνεί με την πρόταση της κυβέρνησης να συμμετέχει η ΑΔΕΔΥ ως παρατηρητής σε Επιτροπές που θα καθορίσουν τα κριτήρια αξιολόγησης. Οι «Παρεμβάσεις» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλοι) μίλησαν για πολύμορφες κινητοποιήσεις, χωρίς όμως να καταθέσουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα.