«Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή και ορισμένα γκάλοπ, καταγράφεται μια τάση αμφισβήτησης της ΕΕ στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες - μέλη. Το ξεθώριασμα της λυκοσυμμαχίας στα μάτια ολοένα και περισσότερων λαϊκών ανθρώπων, είναι θετική εξέλιξη, σπάει τη βιτρίνα που με προπαγάνδα έχτιζαν τα προηγούμενα χρόνια τα αστικά κόμματα και ταυτόχρονα κλονίζει αυταπάτες για το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής Ενωσης. Από τα ελληνικά κόμματα, μόνο το ΚΚΕ έλεγε πάντα ότι η Ευρωένωση δεν είναι το «κοινό σπίτι» των λαών, αλλά μια ένωση των μονοπωλίων, που επιτίθεται ενιαία στα λαϊκά δικαιώματα για να ενισχύσει τις πολυεθνικές. Ολα τα άλλα κόμματα εκθείαζαν την ΕΕ, την παρουσίαζαν σαν μονόδρομο και κατηγορούσαν το ΚΚΕ ότι θέλει τη χώρα στην απομόνωση».

«(...) Για να μπορέσει όμως ο λαός να ξεφύγει από τη μιζέρια που του επιφυλάσσει η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ, δεν αρκεί να είναι "ευρωσκεπτικιστής", όπως προσπαθούν να του προσάψουν οι αστικές δυνάμεις και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να αντιπαλέψει την ΕΕ στην καρδία της, που δεν είναι άλλη από την εξουσία των μονοπωλίων στη χώρα του. Τον "ευρωσκεπτικισμό" τον καλλιεργούν ακόμα και μερίδες του κεφαλαίου, που θέλουν ο λαός να σηκώσει τις δικές τους, ξένες γι' αυτόν σημαίες. Μόλις πρόσφατα ο πρόεδρος των Ελλήνων βιομηχάνων καλούσε στη χάραξη "εθνικής πολιτικής" για την οικονομία, αφήνοντας ανοιχτό να οδηγηθεί η χώρα ακόμα και εκτός ευρώ. Σήμερα υπάρχουν στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρωζώνη μερίδες της πλουτοκρατίας που έχουν συμφέρον από την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα. Τέτοιοι είναι στη χώρα μας οι εφοπλιστές, οι επιχειρηματίες του τουρισμού και άλλοι (...) ο ΣΥΡΙΖΑ ψιθυρίζει "όχι στο ευρώ με κάθε θυσία", χωρίς όμως να αμφισβητεί τις στρατηγικές επιλογές της ντόπιας πλουτοκρατίας».

«(...) ο λεγόμενος "ευρωσκεπτικισμός" δε διαμορφώνει από μόνος του προϋποθέσεις για θετικά βήματα στη λαϊκή συνείδηση, αφού μπορεί εύκολα να ενσωματωθεί και να υποταχθεί στις επιδιώξεις μερίδων της πλουτοκρατίας για έξοδο μιας χώρας από την Ευρωζώνη, όχι όμως και από την ΕΕ, ή για έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, με ταυτόχρονη προσκόλληση σε ένα άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο. Η πάλη του λαού θα γίνεται πιο αποτελεσματική και θα ανοίγει δρόμους, όσο η αντίθεση στην ΕΕ - Ευρωζώνη αποκτά αντιμονοπωλιακά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Οσο η πάλη στο εθνικό πεδίο βάζει στην ημερήσια διάταξη την ανατροπή της αστικής εξουσίας, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).