Βασικός ρόλος είναι ο αστός Θεόφιλος Μπίντερμαν, εργοστασιάρχης, που κοιτάει τη «βολή» του, πατώντας επί πτωμάτων για να ανέλθει. Ενας ανθρωπάκος που δε διστάζει να επιβληθεί στους πιο αδύναμους αλλά φέρεται σαν κόλακας σ' αυτούς που θεωρεί ότι έχουν μεγαλύτερη εξουσία από τη δική του. Μαζί με την ξιπασμένη γυναίκα του παρατηρούν τις φωτιές που ξεσπούν τριγύρω τους και μονολογούν: «Ευτυχώς που δεν είναι στο δικό μας σπίτι...».
Ο εργοστασιάρχης λοιπόν μια μέρα δέχεται και φιλοξενεί στο σπίτι του δύο γυρολόγους, τον Σμιτς και τον Αϊζενρινγκ, που είναι εμπρηστές. Τον ίδιο καιρό, η πόλη ταράζεται από μια σειρά εμπρησμών σε διάφορα μεγαλοαστικά σπίτια. Οι δράστες είναι τέτοιοι... άγνωστοι γυρολόγοι. Οι ήρωές μας αρνούνται να δεχτούν ότι οι ίδιοι φιλοξενούν στο σπίτι τους δύο «εμπρηστές» που με θράσος αλλά και μαεστρία έχουν μετατρέψει τη σοφίτα τους, που έχουν καταλάβει, σε μπαρουταποθήκη έτοιμη να εκραγεί.
Ο Μπίντερμαν προσφέρει στέγη στους δύο κατεργαραίους φορώντας τη μάσκα του ανθρωπιστή και όταν καταλαβαίνει τι ρόλο παίζουν αποφασίζει: «Καλύτερα να τους έχω φίλους, παρά εχθρούς»... Ετσι ως χαρακτηριστικός αστός επιχειρεί να τους καλοπιάσει και αρνείται να ξεβολευτεί ακόμη και όταν τρέμει από το φόβο. Στην ύστατη προσπάθειά του να αποφύγει τους εμπρηστές το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό. Είναι ο ίδιος που τους προσφέρει τελικά και τα... σπίρτα.
Σαν σε αρχαία τραγωδία έρχεται η κορύφωση και η... λύτρωση, ενώ χαρακτηριστικός είναι ο ρόλος του Χορού (στην προκειμένη περίπτωση της ομάδας των πυροσβεστών) που από διάφορους ρόλους είναι ο αφηγητής και ο κριτής των δρώμενων.
Ο Μαξ Φρις γεννήθηκε στη Ζυρίχη το 1911 και πέθανε το 1991. Ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου και πέθανε στη γενέτειρά του. Σπούδασε αρχιτεκτονική και γερμανική φιλολογία και εργάστηκε ως δημοσιογράφος μέχρι να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη δραστηριότητα του συγγραφέα το 1955.
Μαζί με τον Φρίντριχ Ντίρενματ αποτελεί τον εκπρόσωπο της σύγχρονης ελβετικής λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα έργα του είναι επίσης το θεατρικό έργο «Ανδόρα» και τα μυθιστορήματα «Στίλερ», «Το όνομά μου ας είναι Γκάντενμπάιν», «Ο Κυανοπώγων» και τα ιστορικά μελοδράματα «Το σινικό τείχος» και «Οταν τέλειωσε ο πόλεμος».
Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της μεταπολεμικής εποχής που σχολιάζει τα διλήμματα του 20ού αιώνα, περιφρονώντας τα χρηστά ήθη των αστών.
Ψυχή της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια είναι ο Σήφης Μανταδάκης που σκηνοθετεί μαζί με την Πηγή Δημητρακοπούλου και αυτή την παράσταση. Στη διανομή των ρόλων είναι:
ΜΠΙΝΤΕΡΜΑΝ: Αλέξανδρος Γηροκόμης
ΑΝΝΑ: Αλεξάνδρα Κατσιαβάρα
ΣΜΙΤΣ: Γιώργος Ταρούνας
ΜΠΑΜΠΕΤ: Ειρήνη Αρτεμάκη
ΑΪΖΕΡΙΝΓΚ: Κώστας Χατζόπουλος
ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ και Πρώτος του Χορού: Αρης Σιγανός
ΧΗΡΑ ΣΚΛΑΒΕΝΙΧ: Κλειώ Μαγδανοζίδη
ΧΟΡΟΣ: Ειρήνη Αρτεμάκη, Αλεξάνδρα Κατσιάβρα, Κλειώ Μαγδανοζίδη, Γιώργος Ταρούνας, Κώστας Χατζόπουλος, Ορφέας Χοροζάνης.
Την επιμέλεια των φωτισμών έχει ο Αλέξανδρος Ζουριδάκης, τη μουσική και τα ηχητικά ο Φίλιππος Περιστέρης, τα σκηνικά και κοστούμια φτιάχνονται με το μεράκι και τη δουλειά όλης της ομάδας και φίλων που στηρίζουν χρόνια τώρα αυτήν την ξεχωριστή πρωτοβουλία πολιτισμού.