Το αποτρόπαιο έγκλημα στη Βοστόνη, που συνέβη σχεδόν στην «επέτειο» των 8 χρόνων από το έγκλημα που είχε συμβεί στις 19/4/1995 στην Οκλαχόμα με τους 168 νεκρούς, προκαλεί φρίκη. Είναι η φρίκη που γεννά η κτηνωδία και η παράνοια εκείνων που «πολιτεύονται» δολοφονώντας. Η κτηνωδία των μεθόδων δεν μπορεί παρά να είναι συνώνυμη των προθέσεων όσων προβαίνουν σε τέτοιες αιμοσταγείς πράξεις.

Το ίδιο ισχύει με τις κτηνωδίες που συντελούνται στο Ιρακ. Εκεί που μόλις προχτές βόμβα που εξερράγη στην περιοχή του Αμπού Γκράιμπ κατακρεούργησε ανθρώπους.

Το ίδιο ισχύει για το Αφγανιστάν. Εκεί που μόλις την περασμένη Τρίτη, βόμβα εναντίον λεωφορείου δολοφόνησε ανθρώπους.

Το ίδιο ισχύει στο Πακιστάν. Εκεί που μόλις την περασμένη Δευτέρα, βόμβα άφησε πίσω της κι άλλους νεκρούς.

Η κτηνωδία, όπου κι αν εκδηλώνεται -ανεξαρτήτως αν σε άλλες περιπτώσεις βρίσκει χώρο στα διεθνή ΜΜΕ και σε άλλες όχι- έχει παντού την ίδια στόχευση: Την τρομοκράτηση των λαών και τη βαθύτερη ομηρία τους στο καθεστώς του ζόφου. Ενα καθεστώς που οι δολοφόνοι με τα εγκλήματά τους το ενισχύουν, αφού αποτελούν συμπαίκτες και συνεργάτες στο παιχνίδι μεταξύ τρομοκρατίας, «τρομοκρατίας» και «πολέμιων της τρομοκρατίας».