«Εμείς κρατάμε όλη τη γη μες στ' αργασμένα μπράτσα και σκιάχτρα στέκονται οι θεοί κι αφέντη έχουνε φάτσα.

Τι έκανες γε' μου εσύ κακό; Για τους δικούς σου κόπους την πλερωμή σου ζήτησες απ' άδικους ανθρώπους.

Λίγο ψωμάκι ζήτησες και σού 'δωκαν μαχαίρι, τον ιδρώτα σου ζήτησες και σου 'κοψαν το χέρι.

Δεν ήσουν ζήτουλας εσύ να πας παρακαλώντας, με τη γερή σου την καρδιά πήγες ορθοπατώντας.

Δώστε μου, αητοί, νύχια, φτερά για να τους κυνηγήσω και την καρδιά τους, μύγδαλο, να τήνε ρουκανίσω»

*

(Γιάννης Ρίτσος, από τον «Επιτάφιο»).