Σκεπασμένος με την κόκκινη σημαία και με τους συντρόφους του από την Επιτροπή Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γραμματέα της και μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Τζαβάρα να σχηματίζουν τιμητική φρουρά γύρω από τη σορό του, τον αποχαιρέτησε για τελευταία φορά ο Δημήτρης Μαστρογιαννόπουλος, Γραμματέας της ΤΕ Λακωνίας του ΚΚΕ.

Αναφερόμενος στη ζωή και τη δράση του, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Γεννήθηκε στο χωριό Νύφι της Μάνης το 1914. Υπηρετούσε προπολεμικά στη Χωροφυλακή. Οντας χωροφύλακας το 1940 πολέμησε ως εθελοντής στην Αλβανία.

Το 1942 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Μετά το γυρισμό του από το Μέτωπο οργανώθηκε στο ΕΑΜ και από την ίδρυσή του στον ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής και των ντόπιων συνεργατών τους των Ταγμάτων Ασφαλείας. Πολέμησε στα Δεκεμβριανά.

Μετά τη Βάρκιζα δεν παρέδωσε το όπλο του. Ως σύνδεσμος, μετέφερε τη Νομαρχιακή Επιτροπή Λακωνίας του ΚΚΕ στον Ταΰγετο για να καθοδηγηθεί ο αγώνας. Διετέλεσε υπολοχαγός του δημοκρατικού Στρατού. Μετά τη διάλυση της 3ης Μεραρχίας του ΔΣ Πελοποννήσου, μαζί με άλλους 6 μαχητές παρέμειναν στον Ταΰγετο έως τα τέλη του 1949. Ακολούθησαν πολλά χρόνια με φυλακές και εξορίες. Ο σύντροφος Μιχαλακάκος Σταύρος διετέλεσε για πολλά χρόνια στέλεχος του Κόμματος και μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Λακωνίας. Μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του ήταν πιστός και αφοσιωμένος στα ιδανικά και την αποστολή του ΚΚΕ».

Επίσης, για τη ζωή και τη δράση του μίλησαν ο γιος του Μίμης, ο Λευτέρης Αναστασάκος εκ μέρος της ΠΕΑΕΑ Λακωνίας και η Ελένη Βαλλιώτη εκ μέρους του Συμβουλίου Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ.