Ο «γερμανικός δογματισμός», οι περικοπές δαπανών και οι πολιτικές λιτότητας, αποτέλεσαν βασικούς άξονες αξιολόγησης στην έντονα πολιτική παρέμβαση του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου (του εργοδοτικού φορέα, ο οποίος αρνείται να υπογράψει την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας), σε συνάντηση επικεφαλής εταιρειών, στις ΗΠΑ. Μάλιστα, ο εκπρόσωπος των μεγαλοβιομηχάνων έφτασε στο σημείο να προβλέψει ότι, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, «εάν δεν επιλυθεί η τρέχουσα κρίση, τότε η όξυνσή της θα γεννήσει νέους ηγέτες με τη βούληση και το όραμα να οδηγήσουν την Ευρώπη στο δρόμο της πραγματικής πολιτικής ένωσης». Η θετική προσέγγιση αυτής της προοπτικής από ένα υπολογίσιμο τμήμα του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα, δείχνει ότι -με την προϋπόθεση ότι δε θα ενταθούν παραπέρα οι βασικές συνιστώσες της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και του λαού- είναι πρόθυμο να στηρίξει γενικότερες ανακατατάξεις αν αυτό θα σημαίνει περισσότερο χρήμα για τις τσέπες των επιχειρηματιών του ευρωπαϊκού νότου, οι οποίοι έχουν πρόβλημα με την πολιτική λιτότητας όταν αυτή περιορίζει και τις δυνατότητες χρηματοδότησης των μεγαλοεπιχειρηματιών για είσοδο στις νέες «μπίζνες» που δημιουργούν τα μνημόνια και οι συνολικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Ο Δ. Δασκαλόπουλος εκτίμησε ότι η ΕΕ διατρέχει «σοβαρότατο κίνδυνο» και γι' αυτό «απαιτούνται ριζικές λύσεις». Παρομοίασε την τρέχουσα περίοδο ως «νηνεμία πριν από την καταιγίδα». Υποστήριξε ότι η Γερμανία με την δεσπόζουσα οικονομική θέση της βάζει «αρκετά για να αποφύγει μία ανοιχτή κρίση αλλά όχι αρκετά για να υπερβεί την κρίση». Σημείωσε ότι ο «γερμανικός δογματισμός» οδηγεί όχι μόνο στην υιοθέτηση πολιτικών λιτότητας, αλλά και στην «επεκτατική δημοσιονομική λιτότητα», στη βάση της λογικής ότι η εμπιστοσύνη των επιχειρηματιών, οι επενδύσεις και η ανάπτυξη μπορούν να επιτευχθούν μέσω περικοπής δαπανών.

Φυσικά, απέναντι στους διευθύνοντες συμβούλους των εταιρειών των ΗΠΑ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ απέφυγε να γενικεύσει την αντιμνημονιακή ρητορική του, κάνοντας πιο σαφές ότι το ζήτημα έχει να κάνει με τις χρηματοδοτικές ροές προς τις επιχειρήσεις του ευρωπαϊκού νότου και όχι με το αν μπορεί να ζήσει μια οικογένεια ανέργων ή εργαζομένων σε καθεστώς υπερφορολόγησης, μείωσης μισθών, περικοπής κοινωνικών δαπανών, δραματικής ανεργίας και χυδαίας εμπορευματοποίησης της Υγείας, της Παιδείας, της Ενέργειας, της διατροφής κ.λπ.

Αναφορικά με τη «λύση», ο πρόεδρος του ΣΕΒ εκτίμησε ότι: η Γερμανία αναπόφευκτα θα δει ότι χρειάζεται αλλαγή πολιτικής, αλλιώς η ζώνη του ευρώ θα διαλυθεί. Για να αποφευχθεί αυτό χρειάζεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αναβαθμιστεί σε μία πραγματική κεντρική τράπεζα, εκδίδοντας ευρωομόλογα και στοχεύοντας στην ενίσχυση της ανάπτυξης. Πρόσθεσε ότι «το Βερολίνο πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η προτεσταντική δαιμονοποίηση του "χρέους" είναι ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην ευημερία της υπόλοιπης Ευρώπης. Οι πιστωτές έχουν την ίδια ευθύνη με τους οφειλέτες για την ανάταξη των οικονομικών ανισορροπιών».