Τον έλεγαν Κερέμ κι αγάπησε πολύ

κι απ' τον βαρύ σεβντά τον άρπαξε η φωτιά

και κάηκε ο Κερέμ π' αγάπησε πολύ

κι έχει στάχτη γενεί μες στην Ανατολή.

Μου λεν πως θα καώ κι εγώ σαν τον Κερέμ

με τούτη την φωνή που καίει την ψυχή.

Μολύβι ο καιρός κι ο άνεμος πικρός,

βάλτε όλοι σκοπό ν' αλλάξει ο καιρός.

Φωνάζω κι ας καώ κι εγώ σαν τον Κερέμ:

Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ,

αν δεν καούμε εμείς ν' ανάψει πυρκαγιά,

πώς θέλεις να γενεί να φύγει η σκοτεινιά.

Για να λάμψει η νύχτα πώς θέλεις να γενεί,

αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ.