«Εναλλακτική πολιτική με κέντρο βάρους την ανάπτυξη», «ανάληψη συντονισμένων δράσεων, εθνικών πρωτοβουλιών και ενίσχυσης των ενεργών πολιτικών απασχόλησης», «ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας», «διαμόρφωση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος»: Ολα τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος μιας από τις καθημερινές πλέον κυβερνητικές διακηρύξεις για την επικείμενη «ανάπτυξη», θα μπορούσαν να έχουν αντληθεί από μια ομιλία κάποιου υπουργού για τις «επενδύσεις» και την «ανάκαμψη» της οικονομίας. Ομως, αποτελούν τους βασικούς άξονες των προτάσεων για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων που κατέθεσε η Γραμματεία Νέων της ΓΣΕΕ στη Βουλή και στην Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Βέβαια, δεν είναι μόνο στις συγκεκριμένες προτάσεις που κυβέρνηση, ΕΕ και ΓΣΕΕ μιλάνε την ίδια γλώσσα. Αξίζει να σημειώσουμε πως στη βάση της ανησυχίας της ΓΣΕΕ βρίσκεται η εκτίμηση πως η ανεργία των νέων «προκαλεί μεγάλες οικονομικές απώλειες», οι οποίες, «σύμφωνα με τις πλέον συντηρητικές προβλέψεις, προσεγγίζουν το 2% του ΑΕΠ». Η σύμπτωση των απόψεων προδίδει την κοινή αφετηρία και οπτική: Οι άνεργοι αντιμετωπίζονται ως «διαφυγόντα κέρδη» για το κεφάλαιο, το μόνο «δικαίωμα» των εργαζομένων είναι να αποφέρουν κέρδος στον εκμεταλλευτή τους.

Δίπλα στην ανάγκη να οργανωθούν στα σωματεία, στις Λαϊκές Επιτροπές, στις Επιτροπές Ανέργων και να διεκδικήσουν μέτρα προστασίας για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, οι νέοι άνεργοι πρέπει να προβληματιστούν: Οσο η εργατική τους δύναμη θα αποτελεί εμπόρευμα, τότε συχνά θα έχει και την τύχη κάθε εμπορεύματος, θα μένει δηλαδή κατά καιρούς και απούλητη. Οσο το δικαίωμά τους στην εργασία θα εξαρτάται από τα συμφέροντα των καπιταλιστών, τότε θα υπάρχουν και περίοδοι που όσο και να ψάχνουν δε θα βρίσκουν πια κανέναν να τους εκμεταλλευτεί. Οσο το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει, οι κρίσεις του και η έκρηξη της ανεργίας που αυτές συνεπάγονται θα γίνονται συχνότερες, ενώ η ένταση της εκμετάλλευσης θα γίνεται το θεμέλιο για την «ανάπτυξη» που θα τις διαδέχεται.