Εισηγούμενη το θέμα εκ μέρους των συμβούλων του ΚΚΕ, η Ελ. Ζαφειρίου υπογράμμισε:

«Ο περιορισμός των διαδηλώσεων εντάσσεται στο τόξο των ενεργειών που κάνει το αστικό κράτος να καταστείλει στην πραγματικότητα τη συλλογική δράση, τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος. Οι όποιες προβαλλόμενες αιτιολογίες είναι υποκριτικές και συγκαλύπτουν την αλήθεια. Ο περιορισμός, η κατάλυση του δικαιώματος του "συνέρχεσθαι" έρχεται να βοηθήσει την απρόσκοπτη εφαρμογή και ανάπτυξη της βάρβαρης πολιτικής της συγκυβέρνησης και της ΕΕ, έρχεται να προστεθεί στην κατάλυση του δικαιώματος στην ενημέρωση, όπως το ζούμε με τη δημόσια τηλεόραση, στην κατάλυση κοινωνικών, πολιτικών και εργασιακών δικαιωμάτων που προστατεύονται από το Σύνταγμα. Αυτή τη πρακτική υποστηρίζει και εξυπηρετεί το δόγμα της συγκυβέρνησης "νόμος και τάξη". Αλλά είχαν δίκιο οι θεωρητικοί του μαρξισμού - λενινισμού όταν διαπίστωναν ότι το αστικό κράτος θεσμοθετεί τις συνταγματικές διατάξεις για να τις καταργήσει όταν θεωρήσει πως αυτοί τους οποίους προστατεύουν οι θεσμοθετημένες συνταγματικές διατάξεις αναπτύσσονται και καθίστανται επικίνδυνοι για την αστική εξουσία. Το λαϊκό κίνημα έχει την πείρα για να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει τέτοιες ενέργειες, αλλά και ολόκληρη την αντιλαϊκή πολιτική».

Από την πλευρά του ο περιφερειάρχης Αττικής, Γ. Σγουρός, δήλωσε μεν υπέρμαχος του δικαιώματος στις διαδηλώσεις, «αρκεί - όπως είπε - να μη γίνεται κατάχρηση» και να υπάρχει ένα μέτρο. Μέτρο ζήτησε ουσιαστικά και ο εκπρόσωπος της παράταξης των Οικολόγων, Κ. Διάκος, συμπληρώνοντας ότι το κράτος οδηγήθηκε στην απόφαση αυτή «επειδή εμείς δε ρυθμίσαμε κάποια θέματα, με την πολιτική μας βούληση». «Σε κάποια πράγματα πρέπει να μπαίνουν όρια και τα όρια θα τα βάλουμε εμείς» είπε ο Χ. Καπάταης, από το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής Ελεύθερη Αττική» (εκπρόσωπος της παράταξης του Αλ. Αλαβάνου).