Πολύ μέλανι καταναλώνεται αυτές τις μέρες στον αστικό Τύπο, για τον τρόπο που διεξάγεται η κοινοβουλευτική διαδικασία, με αφορμή τις συζητήσεις στην Ολομέλεια της Βουλής τόσο για την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ» ή για το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο. Πράγματι, στη Βουλή περίσσεψαν εκφράσεις περί «εγκληματιών», «προδοτών», «χούντας» και οι δημοσιολόγοι του αστικού Τύπου λένε ότι διάφοροι βουλευτές «ανασκαλεύουν πάθη του παρελθόντος εμφυλιοπολεμικού κλίματος». Προβάλλουν, λοιπόν, την ανάγκη να υπάρχει «πολιτική ηθική» και από κοινού προσπάθεια «για το καλό της πατρίδας». Χαρακτηριστικό είναι άρθρο στην «Καθημερινή», προχτές από την πρώτη σελίδα, με τίτλο «Η ρητορική της βίας» που σημειώνει:

«Οταν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξομοιώνει τους υπουργούς με γκάνγκστερ τύπου Αλ Καπόνε και χαρακτηρίζει την κυβέρνηση "συμμορία του Μνημονίου", μιλώντας στο κομματικό κοινό του, η συνέχεια δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική στη Βουλή. Και μάλιστα σε μια Βουλή που από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι το επίπεδό της θα ήταν το χειρότερο των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Aρα, δεν αποτελούν έκπληξη όσα ξεστόμισαν προχτές με περισσή ευκολία (αναμεμειγμένη με άφθονη βλακεία) διάφοροι αντιπολιτευόμενοι βουλευτές για συναντήσεις στα... γουναράδικα, για χούντες και για κρεμάλες στη συνεδρίαση της ολομέλειας. Για να μην αναφερθούμε βέβαια και στη γνωστή παράσταση που δίνει με κάθε ευκαιρία ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, από τον οποίο όμως δεν αναμενόταν κάτι καλύτερο. Aγνωστο αν ο Αλέξης Τσίπρας το αντιλαμβάνεται, αλλά η ρητορική του υποθάλπει την άσκηση πολιτικής βίας, που επί χρόνια ταλανίζει την Ελλάδα, και ρίχνει νερό στον μύλο των νεοναζί»...