Μία έρευνα του «Ριζοσπάστη» στα εργοστάσια της περιοχής της Χαλκίδας, που είναι κλειστά, που απολύουν μαζικά τους εργάτες, που τους χρωστούν δεδουλευμένα πολλών μηνών, που χρωστούν ακόμα και αποζημιώσεις στους απολυμένους τους. Ανθρώπινες ζωές, έμπειρο επιστημονικό, τεχνικό κι εργατικό δυναμικό που ισοπεδώνονται. Μεγάλες παραγωγικές μονάδες τις οποίες έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος, που μπορούν να δουλέψουν καλύπτοντας λαϊκές ανάγκες, αλλά βάζουν λουκέτο επειδή αυτό συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο ώστε να ξεπεράσει την κρίση του, φορτώνοντάς την στους εργάτες, διασφαλίζοντας την παραπέρα κερδοφορία του με μισθούς πείνας κι ανύπαρκτα δικαιώματα, εκποιώντας μονάδες - φιλέτα, ακόμα ακόμα αλλάζοντας το αντικείμενό τους σε αναντιστοιχία ακριβώς με αυτές τις ογκούμενες λαϊκές ανάγκες.

Μόνη ελπίδα για την εργατική τάξη και το λαό της περιοχής είναι η οργάνωσή τους, η συμπόρευση με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, ο κοινός αγώνας ενάντια στην εργοδοσία, στους πολιτικούς της εκπροσώπους και τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό.