Το στοιχείο της «τέχνης» δε χαρακτηρίζει τη γραμμική αφήγηση του «success-story» του Τζομπς, που μοιάζει δομημένο σε τρία μέρη και συντίθεται από σειρά τηλεοπτικών πλάνων που αρκούνται στην αναπαράσταση. Μακριά από το θεαματικό μπρίο του «SOCIAL NETWORK» η ταινία του Στερν, είναι φτιαγμένη χωρίς ιδιοφυΐα, αλλά και με την κουτοπονηριά του να μη πέφτει στην αναγνωρίσιμη αγιογραφία. Κάπου το φιλμ μοιάζει με αισθητική μάρκας, είναι παγερό με στείρες σχέσεις κλεισμένες στις συνεδριάσεις των μετόχων και επιφανειακή επαφή. Το επίθετο «επιφανειακή» χαρακτηρίζει όλη την ταινία. Αναρωτιέμαι όμως, τι το σπουδαίο θα περίμενε να ανακαλύψει κανείς σκάβοντας κάτω από την επιφάνεια; Γιατί αν κρίνουμε από τη «μίμηση» της μορφής που ο κωμικός ηθοποιός Αστον Κούτσερ μας κοινωνεί, ο Τζομπς μάλλον έπρεπε να μοιάζει με φιγούρα εκτοπλάσματος, με άκαμπτο ζόμπι σε ένα θλιβερά μοναχικό κάμπο...

Ταινία πομπώδης, άψυχη, με σκηνοθεσία επίπεδη, χωρίς ίχνος μαγείας, κακέκτυπο του «SOCIAL NETWORK» που χωρά όλα τα στερεότυπα της επιτυχίας «α λα αμερικάνα»... summa summarum: χαμένο δίωρο...

Παίζουν: Αστον Κούτσερ, Τζος Γκαντ, Τζέιμς Γουντ, Αμάντα Κρου, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2013)