δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς

καθώς το μπήγω μες στο χώμα

γίνεται φως γίνεται νους»

Στίχοι, τραγούδια, απαγγελίες, video wall, όλα άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους να προσφέρουν ένα άρτιο αποτέλεσμα και να συνθέτουν το «Τέκνο της ανάγκης και της οργής». Μια πρωτότυπη μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη σε ποιήματα και τραγούδια μεγάλων ποιητών και μουσικοσυνθετών, επιστολές αγωνιστών, αφιερωμένη στα 45 χρόνια της ΚΝΕ.

Από τον πρώτο χτύπο στη σκηνή, εκατοντάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ καθηλώνονται. Και μπορεί η παρουσίαση της παράστασης να σταμάτησε απότομα λόγω της ξαφνικής βροχής, όμως ακόμη κι αυτό το λίγο ήταν μεστό.

Με εικόνες από τη δράση της ΕΠΟΝ και τον ύμνο της. «Μαλτέζος, Παπαγεωργίου, Μπακόλα, Φωτόπουλος...». Αυταπάρνηση και ηρωικές πράξεις εκατοντάδων ΕΠΟΝιτών να μπαίνουν στα μητρώα της Ιστορίας.

Εικόνες από τους μαρτυρικούς τόπους εξορίας, τραγούδια για εκείνες τις χιλιάδες αγωνιστών που «περπάτησαν τον θάνατο δίχως να σκοντάψουν». Εξόριστοι στη Μακρόνησο, στη Γιούρα να γίνονται πιο σύντροφοι σύντροφε. «Κείνες τις ώρες σφίγγεις τις ώρες του συντρόφου σου, το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα, όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος». Το μπόλιασμα με εκείνες τις όμορφες ιδέες που επιβάλλουν μοιρασιά, λεβεντιά και αυτοθυσία. «Σύντροφε, πάρε τα δυο τελευταία τσιγάρα μας. Το ένα για σένα το άλλο για τον χάροντα. Θα το ανάψετε με το ίδιο σπίρτο. Το ξέρεις, σύντροφε, τίποτα δεν χάνεται. Οι σύντροφοι θα συνεχίσουν την καρδιά σου»...