Σύντροφε Μάνο, κρητικόπουλο, Ερωτόκριτέ μας άξιε γιε της Ρωμιοσύνης/ Ερωτας είσαι και ομορφιά και λεβεντιά και αγάπη/ στο μπόι σου παίρνει μέτρο η ανθρωπιά και η τέχνη/ μες στη φωνή σου ακέριος ο λαός βρίσκει την πιο σωστή φωνή του/ μες στη φωνή σου πέντε αηδόνια, τρεις αητοί κι ένα λιοντάρι δένουν τη φιλία του κόσμου./ Σύντροφε Μάνο εσένανε σου πρέπουν αψηλόκορφοι ύμνοι σαν τον πάππο σου τον ψηλορείτη/ λόγια τρανά για την αντρειά σου και την τέχνη σου/ καθώς αυτά στις ραψωδίες του Ομήρου/ όμως εγώ φτωχές ακούω τις λέξεις μου μπροστά στην ελατόφυτη καρδιά σου/ κι έτσι μονάχα δέκα στίχους σου αφιέρωσα κι ένα μεγάλο "Γεια σου ορέ ΛεβεντοΜάνο"/ ένα μεγάλο "Γεια σου" που αναβλύζει απ' τις καρδιές και από το στόμα όλων των συντρόφων". (Γιάννης Ρίτσος 14 IV 81).

Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από το θάνατο του αξέχαστου συντρόφου(2 Σεπτέμβρη 1984). Η μεγαλοσύνη του Μάνου Κατράκη δεν περιοριζόταν στην αλήθεια της θεατρικής τέχνης του. Ξεκινούσε, πρώτα απ' όλα, από τη ζωή του. Είχε την παλικαριά να αγαπά και να μοχθεί για τη ζωή, τον αγώνα, την τέχνη. Δυνατός, εργατικός, σεμνός και αταλάντευτος επέλεξε το δύσκολο δρόμο και στη ζωή και στην τέχνη. Οι προσωπικές του αγωνίες ήταν οι αγωνίες του λαού και η ανησυχία του ήταν η ανησυχία του παθιασμένου εργάτη της τέχνης.

Στη μνήμη του η συντρόφισσά του Λίντα Αλμα - Κατράκη,μαζί με φίλους και συντρόφους του θα τελέσουν μνημόσυνο, αύριο, στις 12 το μεσημέρι, στον τάφο του, στο Α Νεκροταφείο Αθηνών.