Το τεύχος περιλαμβάνει άλλες δύο ενότητες:

-- Την ενότητα Σελίδες Ιστορίας του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, με κείμενα του Ερνστ Τέλμαν, ηγέτη του ΚΚ Γερμανίας στο Μεσοπόλεμο. Τα κείμενα αναφέρονται στην πείρα κυρίως της επαναστατικής εξέγερσης του Αμβούργου το 1923, συνυπολογίζοντας και την επανάσταση του Νοέμβρη 1918.

-- Την ενότητα Ιδεολογία-Πολιτική, που περιλαμβάνει δύο κείμενα: Το πρώτο είναι κείμενο του Φρίντριχ Ενγκελς με τίτλο «Η δημοκρατία (Republik) στην Ισπανία», μεταφρασμένο στα ελληνικά από τη γερμανική έκδοση Απάντων των Μαρξ - Ενγκελς «Marx Engels Gesamtausgabe». Το δεύτερο είναι κείμενο του Ρατζανί Πάλμε Ντουτ, στελέχους του ΚΚ Μ. Βρετανίας και της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Πρόκειται για υποκεφάλαιο επιγραφόμενο «Η εξέγερση κατά της "δημοκρατίας" και του Kοινοβουλίου», που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση», το οποίο βρίσκεται υπό έκδοση από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Αν και η κατάταξη της ύλης αυτού του τεύχους έχει χωριστεί στις παραπάνω τρεις ενότητες, στην ουσία τους όλα τα κείμενα φωτίζουν ένα θέμα: Τους παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν στο ξεστράτισμα του Κομμουνιστικού Κόμματος από τη στρατηγική της επαναστατικής κατάκτησης της εργατικής εξουσίας.

Ιδιαίτερα το κείμενο του ΠΓ διεισδύει διερευνητικά στην ιστορία της στρατηγικής του Κόμματός μας, από την ίδρυσή του έως και το τελευταίο, το 19ο Συνέδριο, που διαμόρφωσε το σημερινό του Πρόγραμμα.

Με την ενότητα για τα 95 χρόνια του Κόμματος και ιδιαίτερα με το κείμενο του ΠΓ, θα λέγαμε ότι ανοίγει μια νέα συμβολική και ουσιαστική πενταετία στην ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, οδεύοντας προς τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του.

Τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματος είναι μια επέτειος - σταθμός που πρέπει να εκφράσει την ισχυροποίηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ, την άνοδο της ιδεολογικής και πολιτικής επιρροής, των δεσμών του με την εργατική τάξη, πρωτίστως με τους βιομηχανικούς εργάτες και εργάτριες. Να εμπνεύσει και να αξιοποιήσει περαιτέρω πρωτοπόρους μισθωτούς επιστήμονες και καλλιτέχνες ριζοσπαστικής διάθεσης, ιδιαίτερα από τις νεότερες γενιές τους και κυρίως εκείνους που έχουν τα βιώματα της εργατικής και της λαϊκής καταγωγής, που προσεγγίζουν ή εντάσσονται στην εργατική τάξη. Να διεισδύσει σε πρωτοπόρους αγρότες και αυτοαπασχολούμενους.

Τα 100 χρόνια του Κόμματος μπορούν ν' αποτελέσουν σταθμό στη σφυρηλάτησή του ως «κόμματος παντός καιρού», να επισφραγίσουν την ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική αντοχή του, μη υποχώρησή του σε συνθήκες σημαντικών πολιτικών αλλαγών (άνοδος φασισμού, νέα σοσιαλδημοκρατική - οπορτουνιστική διακυβέρνηση) που όμως δε συνιστούν πολιτική ωρίμανση ευρύτερου μέρους της εργατικής τάξης, δεν αντανακλούν ανάπτυξη του εργατικού κινήματος χειραφετημένου από την αστική και κυρίως από τη μικροαστική επίδραση.

Η μέχρι τώρα μελέτη της ιστορίας του Κόμματός μας και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δείχνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η έλλειψη ιδεολογικής-πολιτικής και οργανωτικής ετοιμότητας ΚΚ σε επαναστατικές συνθήκες, ώστε να κατευθύνουν την εργατική-λαϊκή εξέγερση στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι η ολόπλευρη προετοιμασία πρέπει να έχει προηγηθεί, δηλαδή να κατακτάται σε μη επαναστατικές συνθήκες. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να μην αποσπάται ο τρέχων οικονομικός και πολιτικός αγώνας, σε συνθήκες ανόδου ή υποχώρησης, από το κύριο επαναστατικό πολιτικό καθήκον, να μην παραμερίζεται ο στόχος της εξουσίας από άλλο στόχο διακυβέρνησης στο καπιταλιστικό έδαφος σε συνθήκες επιδείνωσης της κατάστασης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, ιμπεριαλιστικού πολέμου, ανοιχτής τρομοκρατίας προς το ΚΚ και το εργατικό κίνημα από ναζιστικές - φασιστικές οργανώσεις, έντασης της κρατικής βίας κλπ.

Η ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δείχνει ότι σε τέτοιες συνθήκες η πίεση της οπισθοχώρησης προς το ΚΚ ασκείται και από τμήματα της εργατικής τάξης, από ένα συσχετισμό στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, όπου υπερέχει ο σοσιαλδημοκρατικός και οπορτουνιστικός ρεφορμισμός.

Αν και είναι ζήτημα προς ιστορική διερεύνηση και μελέτη, φαίνεται ότι η ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σε γραμμή χειραφέτησης από το σοσιαλδημοκρατικό κυβερνητικό συνδικαλισμό προϋποθέτει αναπτυγμένη ιδεολογική - πολιτική πάλη και σταθερή αντιμετώπιση του οπορτουνισμού σε όλες τις συνθήκες της ταξικής πάλης. Η υπεροχή της σοσιαλδημοκρατίας στα συνδικάτα υπήρξε παράγοντας που δυσκόλεψε το κομμουνιστικό κίνημα στην προσπάθειά του να κερδίσει την πλειοψηφία της εργατικής τάξης με την επαναστατική γραμμή πάλης, οδήγησε σε άμβλυνση της πάλης με τον οπορτουνισμό.

Αυτόν το σκόπελο δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν και κόμματα με ορισμένη μορφή μαχητικής οργανωτικής ετοιμότητας, στο βαθμό που αυτή δεν πάταγε γερά στην οργάνωση στα εργοστάσια και δεν ήταν ξεκάθαρη η απόρριψη συμμετοχής ή στήριξης κυβέρνησης της σοσιαλδημοκρατίας ή άλλων κομμάτων. Αυτό φαίνεται και από την ιστορία του ΚΚ Γερμανίας στο Μεσοπόλεμο. Διαφωτιστικά είναι τα σχετικά κείμενα του Ερνστ Τέλμαν που δημοσιεύονται στο παρόν τεύχος.

Αυτά τα συμπεράσματα αφορούν και σήμερα τα ΚΚ, ανεξαρτήτως χώρας, περιοχής, ηπείρου, γι' αυτό και ακόμα σφραγίζουν αρνητικά την κατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος σε κάθε χώρα. Με άλλα λόγια, πρέπει ν' αναδειχτεί η σημασία της στρατηγικής ενότητας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, δηλαδή της ανάγκης ενιαίας στρατηγικής απέναντι στον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από τις συμμαχίες των κρατών του, τις μορφές διακυβέρνησης. Η ιδεολογική - στρατηγική ενότητα δεν μπορεί να σφυρηλατείται χωρίς οργανωτική έκφραση και ρήξη με τον οπορτουνισμό σε όλα τα επίπεδα και στο οργανωτικό.

Σε επόμενα τεύχη, σε όλη την επόμενη πενταετία, η ΚΟΜΕΠ φιλοδοξεί να έχει τη δική της συμβολή στο καθήκον του ΚΚΕ για την προώθηση της επαναστατικής ιδεολογικής - στρατηγικής ενότητας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Στο παρόν τεύχος δημοσιεύονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα της περιόδου από 30.08.2013 έως 29.10.2013 και τα περιεχόμενα όλων των τευχών του 2013.