Δικαιολογημένα τιμάται και διατηρείται στη μνήμη ως ένα από εκείνα τα αγωνιστικά πετάγματα που εμπνέουν και προβληματίζουν. Με το πέρασμα του χρόνου η εξέγερση αυτή και κυρίως ορισμένα βαθύτερα συμπεράσματα που συνδέονται με την ωρίμανσή της και την ακτινοβολία της επιχειρείται από διάφορες δυνάμεις να διαστρεβλωθούν, να εκφυλιστούν σε ανούσιες περιγραφές ή να αξιοποιηθούν για την προώθηση των σημερινών πολιτικών επιδιώξεων.

Διάφοροι που εύκολα παρασύρονται από τη μικροαστική ανυπομονησία και δε θεωρούν αναγκαίο να βαθαίνουν σε συμπεράσματα, δεν τους κοστίζει τίποτα να βαφτίζουν εξεγέρσεις διάφορες κινήσεις κουκουλοφόρων ή να ονειρεύονται εξεγέρσεις με ηχηρά συνθήματα ή ατομικές πράξεις. Ούτε η χούντα έπεσε από ορισμένες κροτίδες, ούτε και ο καπιταλισμός θα ανατραπεί με ορισμένες μολότοφ.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν απλά ένα μαζικό και ξαφνικό μαχητικό ξέσπασμα. Δεν προήλθε από το πουθενά. Δεν ήταν ένα αυθόρμητο γενικά ξέσπασμα ή έργο ορισμένων πρωτοπόρων αγωνιστών. Ηταν αποτέλεσμα της ασίγαστης και πολύμορφης λαϊκής πάλης και σύγκρουσης πολιτικών.

Εξελίχθηκε σε μια αποφασιστική, αιματηρή σύγκρουση με τη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία. Είχε θύματα. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου ως προωθημένη μορφή πάλης σε εκείνες τις συνθήκες, έγινε πόλος συσπείρωσης και κινητοποίησης ευρύτατων λαϊκών μαζών και νεολαίας. Δεν περιορίστηκε σε φοιτητές.

Η μαζική λαϊκή συμμετοχή είναι ακριβώς εκείνο το καθοριστικό στοιχείο που έδωσε στην κατάληψη τα χαρακτηριστικά μαζικής εξέγερσης. Με την εξέλιξη που έπαιρνε ο αγώνας δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι η σύγκρουση με τη χούντα και τους μηχανισμούς της θα ήταν αναπόφευκτη. Παρ' όλα αυτά η λαϊκή κινητοποίηση ήταν πρωτοφανής. Ο φόβος και η ηττοπάθεια που κυριαρχούσαν άρχισαν να υποχωρούν και η κατάληψη του Πολυτεχνείου βρήκε πλατιά στήριξη.

Δύο χρόνια πριν, μια τέτοια ενέργεια με το ίδιο περιεχόμενο και συνθήματα είναι βέβαιο ότι δε θα ήταν ώριμη, δε θα είχε την ίδια απήχηση.

Τι είναι εκείνο που καθόρισε τη μαζική αναγνώριση και μαζική στήριξη της κατάληψης και της έδωσε χαρακτήρα εξέγερσης;

Πρώτο: Είχαν ωριμάσει οι συνθήκες μέσα στα ευρύτερα εργατικά και λαϊκά στρώματα και στη νεολαία, η ανάγκη της απαλλαγής από τη φασιστική δικτατορία. Ηταν ώριμο καθολικό αίτημα.

Δεύτερο: Το αντιδικτατορικό κίνημα άρχισε να αναπτύσσεται πιο οργανωμένα, να δυναμώνει και μάλιστα οι πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βγήκαν από το Πολυτεχνείο με μεγάλο κύρος και επιρροή στο λαό και τη νεολαία.

Τρίτο: Είχαν οξυνθεί οι αντιθέσεις στις γραμμές της χούντας, αλλά και στις γραμμές της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Στην κατάληψη του Πολυτεχνείου βεβαίως συνυπήρχαν αυθόρμητες διαθέσεις με το οργανωμένο στοιχείο. Στην πορεία οι κινητοποιήσεις απέκτησαν όλα τα χαρακτηριστικά οργάνωσης, ο χώρος του Πολυτεχνείου μετατράπηκε σε κέντρο μαζικής, παλλαϊκής κινητοποίησης. Υπήρχε, όμως, οργάνωση και δράση με πολλές ελλείψεις και αδυναμίες. Υπήρχε στόχος. Ανατροπή της χούντας. Στο στόχο αυτό συνέκλιναν διάφορες πολιτικές δυνάμεις, με διαφορές όμως στις πολιτικές επιδιώξεις και στα μέσα πάλης.

Δε θα μπορούσε, όμως, σε καμιά περίπτωση να φτάσουμε σε μια τέτοια μορφή πάλης με τα χαρακτηριστικά του ξεσηκωμού, αν δεν είχαν προηγηθεί πολλά μικρά και μεγάλα γεγονότα ατομικής και μαζικής αντίστασης με πολλές θυσίες. Αν, ταυτόχρονα, δεν οξυνόταν και η πολιτική πάλη ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις.

Τα μεγάλα γεγονότα δεν εμφανίζονται ξαφνικά. Μπορεί να ξεσπάσουν ή να εκδηλωθούν ξαφνικά. Ωριμάζουν, όμως, μέσα στο χρόνο και συμπυκνώνουν πολύμορφες, συχνά ασύνδετες μεταξύ τους επιμέρους δράσεις.

Σε πρώτη φάση, πυρήνας αντίστασης με ευρύτερη ακτινοβολία ήταν τα στρατόπεδα εξορίας και οι φυλακές, όπου στην πλειοψηφία τους οι κρατούμενοι ήταν κομμουνιστές, ανάμεσά τους και ορισμένοι αστοί δημοκράτες.

Στα πρώτα χρόνια της χούντας, όπου κυριαρχούσαν ο φόβος, η υποταγή και η ηττοπάθεια μέσα στο λαό, έπαιξε καθοριστικό ρόλο το γεγονός ότι μια μικρή μειοψηφία δεν υποτάχθηκε στη χούντα και δε συμβιβάστηκε με το καθεστώς της και πολύ περισσότερο με την αντίληψη ότι θα είναι μακροχρόνια η ζωή της, ότι είναι παντοδύναμη. Η σταδιακή αποφυλάκισή τους τροφοδοτούσε με έμπειρες δυνάμεις την οργάνωση της αντιδικτατορικής πάλης. Ο παράγοντας αυτός σήμερα από πολλούς αναλυτές ή, καλύτερα, νεκροθάφτες του Πολυτεχνείου σκόπιμα αποσιωπάται.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που ξεκίνησε με τη μορφή της κατάληψης, έδωσε, χάριν της ενεργητικής συμμετοχής του λαού, μια πληθώρα μορφών πάλης δίπλα και σε συνδυασμό με την κύρια, την κατάληψη. Επέδρασε και μέσα στις Ενοπλες Δυνάμεις, όπου και εδώ δημιουργήθηκαν ρήγματα. Η λαϊκή αυτενέργεια, πρωτοβουλία και ευρηματικότητα έδωσαν δυναμισμό, πρωτοτυπία και πολυμορφία στην εξέγερση και όλα τα χαρακτηριστικά ενός γνήσιου λαϊκού ανατρεπτικού κινήματος. Τα κύρια συνθήματα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», «Κάτω η χούντα», «Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ» εμπλουτίστηκαν με μια σειρά αυθόρμητα και πολύ εύστοχα συνθήματα.

Αποκάλυψε, επίσης, τη φύση των πολιτικών δυνάμεων.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στο ξεκίνημά της και στην εξέλιξή της επέδρασε και στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων. Αποκάλυψε πιο καθαρά τη φύση τους. Οι δυνάμεις που πίστευαν σε μια ομαλή μετάβαση από τη δικτατορία στην αστική νομιμότητα - και ανάμεσά τους οι δυνάμεις του τότε κύριου οπορτουνιστικού φορέα, του «ΚΚΕ εσωτερικού», του οποίου οι πολιτικοί απόγονοι σήμερα αντιπροσωπεύονται στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΔΗΜΑΡ - απομονώθηκαν, δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα.

Αντίθετα, οι δυνάμεις που πάλευαν ασυμβίβαστα για την ανατροπή της χούντας και στήριζαν την πάλη στην οργανωμένη παρέμβαση του λαϊκού κινήματος ισχυροποιήθηκαν και σε δύναμη και σε κύρος.

Σε όλη τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα συγκρούονταν δύο γραμμές:

Από τη μια μεριά η γραμμή της απομάκρυνσης της χούντας και επαναφορά της προηγούμενης αστικής νομιμότητας, μέσω κυρίως χειρισμών και ελιγμών από τα πάνω, χωρίς να θιχτούν οι αιτίες και οι παράγοντες που οδήγησαν στη δικτατορία με τη στήριξη και των ΗΠΑ και των μηχανισμών τους στο εσωτερικό της χώρας. Γι' αυτό και ποτέ στην ουσία δεν υιοθέτησαν και δε στήριξαν τα κύρια συνθήματα του Πολυτεχνείου και βρέθηκαν υποστηρικτές των ψευτομεταρρυθμίσεων της χούντας.

Και από την άλλη μεριά, η γραμμή που πάλευε όχι μόνο για την ανατροπή της χούντας, αλλά και για τη δημιουργία συνθηκών που θα οδηγούσαν σε ριζικότερες αλλαγές, παρά το γεγονός της ύπαρξης σοβαρών στρατηγικών αδυναμιών που αφορούσαν και το ΚΚΕ, το οποίο έβγαινε από μια περίοδο επικράτησης δεξιάς οπορτουνιστικής στροφής στη γραμμή του με ορόσημα την 6η Ολομέλεια του 1956 και τη διάσπαση του 1968.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή, χωρίς ταλαντεύσεις και καμιά επιφύλαξη, στήριξε με όλες του τις δυνάμεις την εξέγερση του Πολυτεχνείου και άσκησε, στο μέτρο των δυνάμεών του, την επίδρασή του στον προσανατολισμό της πάλης. Είναι άλλωστε το μόνο κόμμα που προχώρησε σε μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση αυτού του αγώνα, βγάζοντας γενικότερα συμπεράσματα, χωρίς να παραβλέπει την ανάδειξη αδυναμιών ή παραλείψεων στη δράση του στις συνθήκες εκείνες.

Η κλιμάκωση της αντιδικτατορικής πάλης συμβαδίζει με την ανασυγκρότηση του Κόμματος και της ΚΝΕ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι γνωστά τα κατοπινά γεγονότα. Αρχισαν οι διάφορες αγωνιστικές δραστηριότητες να παίρνουν μαζική μορφή, ώσπου έφτασαν στο Πολυτεχνείο και τελικά στην πτώση της χούντας, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στο Κυπριακό.

Το καθοριστικό είναι η ασίγαστη λαϊκή πάλη. Με αυτήν την πεποίθηση και αισιοδοξία αντιμετωπίζουμε και σήμερα την κατάσταση. Οι σημερινοί συσχετισμοί δύναμης δεν είναι παντοδύναμοι, δεν είναι αιώνιοι. Μέσα από τις δυσκολίες ωριμάζει και θα φουντώσει το κύμα της λαϊκής αντεπίθεσης. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι καθοριστικός παράγοντας που σε συνδυασμό με την ωρίμανση των αντικειμενικών συνθηκών θα μπορέσει να φέρει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της ανατροπής της αστικής εξουσίας και όχι της μιας ή άλλης μορφής της αστικής διακυβέρνησης και την εγκαθίδρυση της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Με αυτή την έννοια, τα συμπεράσματα από το λαϊκό ξεσηκωμό είναι πολύ χρήσιμα για τους μελλοντικούς αγώνες.