Με αφορμή την απεργία των ναυτεργατών στις 31 Γενάρη και 1 Φλεβάρη του 2013, για άλλη μια φορά στήθηκε το γνωστό σκηνικό: Λιμενικοί να δίνουν ονόματα συμμετεχόντων στην απεργία και η λιμενική αρχή με την Εισαγγελία να προχωρούν σε δίωξη. Με βάση αυτή τη δίωξη, 25 εργαζόμενοι καλούνται να απολογηθούν για την κατηγορία της «παρακώλυσης συγκοινωνιών».

Τα τελευταία χρόνια, περίπου 30 μέλη του Ενιαίου Συνδικάτου Ναυτεργατών Καβάλας - Θάσου, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη βιομηχανία διώξεων, ενώ απειλούνται και με πληρωμή αποζημιώσεων, καθώς οι πλοιοκτήτες έχουν καταθέσει αγωγές για «ηθική βλάβη» από τη ματαίωση δρομολογίων. Οι ποινικές διώξεις που αντιμετωπίζουν, αφορούν απεργίες και στάσεις εργασίας που έχουν πραγματοποιήσει, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά τους.

Ηδη 12 ναυτεργάτες καταδικάστηκαν από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θάσου για «παρακώλυση συγκοινωνιών», για τη στάση εργασίας που πραγματοποίησαν στις 7/12/2009, με αίτημα την επιστροφή στη δουλειά ενός συναδέλφου τους μηχανικού που είχε απολυθεί.

Με ανακοίνωσή της, η ΤΕ Καβάλας - Θάσου του ΚΚΕ σημειώνει μεταξύ άλλων: «Η βιομηχανία διώξεων σε βάρος των αγωνιζόμενων ναυτεργατών, εντάσσεται στο συνολικότερο σχεδιασμό της συγκυβέρνησης, για επιβολή του δόγματος "νόμος και τάξη". Την ώρα που λιμενική αρχή, Εισαγγελία, ναυτιλιακές εταιρείες επικαλούνται ότι με τις απεργίες των ναυτεργατών εμποδίζεται η ελεύθερη μετακίνηση των κατοίκων της Θάσου, αφήνουν αποκομμένο το νησί για όλη τη χειμερινή περίοδο, γιατί έτσι συμφέρει οικονομικά τους εφοπλιστές.

Τα δρομολόγια έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Στη γραμμή Πρίνου - Καβάλας καθημερινά υπάρχουν μόνο 2 δρομολόγια και την Κυριακή κανένα. Ιδιαίτερα θύματα αυτής της κατάστασης είναι οι 45 μαθητές από τη Θάσο που πηγαίνουν καθημερινά στο ΕΠΑΛ Χρυσούπολης και αναγκάζονται να σηκώνονται από τις 4 τα ξημερώματα. Αποδεικνύεται και σε αυτήν την περίπτωση ότι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης που υπηρετούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου λειτουργεί με κριτήριο την κερδοφορία των εφοπλιστών και των μονοπωλιακών ομίλων και όχι την κάλυψη των λαϊκών αναγκών».