Το ΚΚΕ και με την τοποθέτησή του στη Βουλή έκανε καθαρό ότι δεν είναι αντίθετο στη βελτίωση της αντιρατσιστικής νομοθεσίας (π.χ. προστασία των θυμάτων ρατσιστικών εγκλημάτων), αν και γενικά τη θεωρεί επαρκή. Ομως, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στο βασικό ζήτημα της αντιμετώπισης των φυλετικών διακρίσεων που δήθεν επιδιώκει ν' αντιμετωπίσει πηγαίνει πίσω ακόμα και σε σχέση με τον ισχύοντα νόμο του 1979, που είχε εφαρμοστεί σε ελάχιστες περιπτώσεις με ευθύνη των κυβερνήσεων.
Το ΚΚΕ δεν θεωρεί ότι με νόμους και δικαστικές αποφάσεις, στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος, μπορεί ν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο ρατσισμός και ο ναζισμός, γιατί είναι γέννημα - θρέμμα του συστήματος. Τρανταχτό παράδειγμα η ίδια η Γερμανία όπου απαγορεύεται από το Σύνταγμά της η ίδρυση ναζιστικού κόμματος και όμως, πρόσφατα, 10 άτομα δολοφόνησε μια τέτοια συμμορία. Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Γκιόκας, στη συζήτηση στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, τόνισε ανάμεσα σε άλλα «ο ναζισμός αξιοποιήθηκε από το σύστημα για να παγιδεύσει λαϊκό κόσμο και σήμερα αξιοποιείται με το δήθεν μάζεμά του για να προωθηθεί η θεωρία των άκρων, να συνδέεται η εγκληματική δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής με την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Η οριστική αντιμετώπιση του ρατσισμού και του ναζισμού μπορεί να γίνει μόνο σε ρήξη με το σύστημα που τον γεννά».
Το νομοσχέδιο δεν τιμωρεί μόνο όποιον επιδοκιμάζει ή αρνείται τα ναζιστικά εγκλήματα και το ολοκαύτωμα. Τιμωρεί και «όποιον επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας». Ομως, όπως υπογράμμισε στην τοποθέτησή του στη συζήτηση, στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Γκιόκας «Ποιος θα τα κρίνει; Τα διεθνή δικαστήρια που υιοθετούν όλα τα προσχήματα των ιμπεριαλιστών για να δικαιολογήσουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπως στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας; Τα ελληνικά δικαστήρια; Δηλαδή, θα κάνει μήνυση κάποιος στο ΚΚΕ, σε έναν ιστορικό, σε έναν επιστήμονα που δεν δέχεται την παραχάραξη της Ιστορίας και την προπαγάνδα για τα "εγκλήματα του κομμουνισμού" και θα έρχεται ένα μονομελές πλημμελειοδικείο ν' αποφανθεί αν ο Λένιν ή ο Στάλιν έκαναν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με βάση τις αποφάσεις της ΕΕ; Με αυτές τις γενικεύσεις καταφέρνετε να ξεγλιστράει η Χρυσή Αυγή».
Στις Βαλτικές χώρες, θεωρείται έγκλημα πολέμου και έχουν ασκηθεί διώξεις σε όσους εγκωμιάζουν ή δεν καταδικάζουν την ηρωική δράση του Κόκκινου Στρατού που τσάκισε τους φασίστες κατακτητές, γιατί έτσι συμφέρει να ξαναγράψουν την Ιστορία οι νεκραναστημένοι συνεργάτες των ναζί κατακτητών που απολαμβάνουν την προστασία της ΕΕ. Με ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο λιμός στην Ουκρανία την περίοδο 1932 - 33, θεωρείται ως «τεχνητός» λιμός και αναγνωρίζεται ως έγκλημα κατά του ουκρανικού λαού και της ανθρωπότητας. Ανάλογη προσπάθεια, να αναγνωριστεί ως έγκλημα πολέμου, γίνεται και με το Κατίν, όπου ΕΕ, κράτη - μέλη και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί -που δήθεν ανησυχούν για την άνοδο του ναζισμού- έχουν αναλάβει το ρόλο του διαφημιστή της χαλκευμένης από τον ίδιο τον Γκέμπελς συκοφαντίας σε βάρος της ΕΣΣΔ για τη σφαγή στο Κατίν. Αξιοποιείται, δηλαδή, η συγκεκριμένη απόφαση, για να ποινικοποιηθεί η ιδεολογικο-πολιτική άποψη και η αποτίμηση ιστορικών γεγονότων.
Μια μικρή ιστορική αναδρομή: Απρίλης 2007, το Συμβούλιο Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ αποφάσισε την έκδοση απόφασης - πλαίσιου, με τον τίτλο «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου».
Στη συζήτηση που έγινε για το μέχρι πού θα το πάνε, το Συμβούλιο δεσμεύεται να οργανώσει Δημόσια Ακρόαση και στη συνέχεια να φέρει έκθεση για το κατά πόσο χρειάζεται να τιμωρείται και η επιδοκιμασία εγκλημάτων γενοκτονίας, κατά της ανθρωπότητας και πολέμου που έγιναν λόγω της διαφορετικής κοινωνικής τάξης ή των πολιτικών πεποιθήσεων των «θυμάτων». Ουσιαστικά, ήθελαν να πουν ότι ξεκινά η δίωξη της κομμουνιστικής ιδεολογίας, κάτω από την ομπρέλα της καταδίκης των εγκλημάτων των λεγόμενων «ολοκληρωτικών» καθεστώτων, όπου ανιστόρητα και συκοφαντικά εξισώνουν το φασισμό - ναζισμό με τον πιο συνεπή και αταλάντευτο αντίπαλό του -τόσο θεωρητικά όσο και ιστορικά- τον κομμουνισμό. Με την απόφαση αυτή, κλιμακώθηκε η σύγχρονη εκστρατεία ποινικοποίησης της κομμουνιστικής ιδεολογίας από την ΕΕ, αλλά και της ίδιας της ταξικής πάλης που στοχεύει στην ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία ήταν το πρόσχημα, αφού ήδη υπήρχε νομοθεσία κατά του ρατσιστικού λόγου σε όλα τα κράτη - μέλη.
Στις 3/6/2008, εκδίδεται, με πρωτοβουλία της τσέχικης προεδρίας, η Διακήρυξη της Πράγας «σχετικά με την Ευρωπαϊκή Συνείδηση και τον Κομμουνισμό», όπου μεταξύ άλλων ζητείται «...πολλά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο όνομα του κομμουνισμού πρέπει να εκτιμηθούν ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας [...] με τον ίδιο τρόπο που τα ναζιστικά εγκλήματα εκτιμήθηκαν από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης», και να υπάρξει «ευρωπαϊκή και διεθνής πίεση για αποτελεσματική καταδίκη των παρελθόντων κομμουνιστικών εγκλημάτων και για αποτελεσματική πάλη ενάντια σε τρέχοντα κομμουνιστικά εγκλήματα».
Το Νοέμβρη του 2008, εκδίδεται τελικά η απόφαση 2008/913/ΔΕΥ, στην οποία στηρίζεται το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, όπου δεν περιλαμβάνεται ευθέως η ποινικοποίηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας, όμως δίνεται το «πράσινο φως» σε όσα κράτη - μέλη θέλουν να το κάνουν. Επιπρόσθετα, τα όργανα της ΕΕ έχουν αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει ευρωενωσιακή νομοθεσία που θα ποινικοποιήσει απευθείας την ταξική πάλη και την πολιτική πάλη που στοχεύει στην ανατροπή του συστήματος.
Ο πραγματικός στόχος, λοιπόν, της απόφασης - πλαίσιο και κατ' επέκταση του «αντιρατσιστικού», δεν είναι η αντιμετώπιση των φυλετικών διακρίσεων, αλλά η προώθηση της αντιδραστικής θεωρίας των άκρων. Αλλωστε, η αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ κλιμακώνεται με πολλές προκλητικές εκδηλώσεις, όπου πρωτοστατούν επιχειρηματικοί μονοπωλιακοί όμιλοι, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Επιτροπή, το Ευρωκοινοβούλιο, οι αστικές κυβερνήσεις, τα ευρωπαϊκά αστικά και οπορτουνιστικά πολιτικά κόμματα, Ιδρύματα, ΜΚΟ, πανεπιστήμια, κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ και άλλοι φορείς, με τη χυδαία παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό και τη «θεωρία των άκρων». Για του λόγου το αληθές:
Την ίδια στιγμή που τα μονοπώλια, η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις τσακίζουν τη ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των φτωχών - λαϊκών στρωμάτων, καταβαραθρώνουν μισθούς και συντάξεις, περιορίζουν δραματικά τις όποιες κοινωνικές δαπάνες, διαλύοντας τα δημόσια συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας - Πρόνοιας και εκπαίδευσης, διαθέτουν πακτωλό εκατομμυρίων (229 εκατομμύρια ευρώ) για να σταλάζουν το αντικομμουνιστικό δηλητήριο στις συνειδήσεις των εργαζομένων, κυρίως της νεολαίας. Το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει και νομικά αυτήν την επιδίωξη.