Eurokinissi

Το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα Ολάντ ήταν καθαρό προμήνυμα νέας αντιλαϊκής επίθεσης

Σ' αυτό το πλαίσιο άλλωστε, θα ενταθούν οι προσπάθειες της πλουτοκρατίας να πειστεί (και) ο γαλλικός λαός ότι οι αγωνίες των μονοπωλίων είναι ή πρέπει να γίνουν δικές του, με δεδομένο μάλιστα ότι τα επόμενα χρόνια δεν αποκλείονται σημαντικές ανακατατάξεις στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Για παράδειγμα, υπάρχουν εκτιμήσεις που σημειώνουν ότι, με βάση το ΑΕΠ, το 2050 «οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι το μοναδικό μέλος της σημερινής ομάδας των G7 (σ.σ. σήμερα στη G7 συμμετέχουν οι Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία, ΗΠΑ και Καναδάς, ενώ μαζί με τη Ρωσία συγκροτούν τους «G8») που θα εξακολουθεί να πληρεί τις προϋποθέσεις συμμετοχής στη λέσχη των επτά μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου. Τα υπόλοιπα μέλη δεν θα ξεπεραστούν μόνο από την Κίνα αλλά και από την Ινδία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδονησία και το Μεξικό»¹. Αυτό σημαίνει ότι το πολιτικό προσωπικό της γαλλικής πλουτοκρατίας θα κληθεί να δώσει σοβαρές εξετάσεις στην υπεράσπιση των γαλλικών μονοπωλίων, προκειμένου αυτά να μην εκτοπιστούν.

Από κινητοποίηση εργαζομένων στη Μασσαλία τον περασμένο Μάρτη ενάντια στα αντιλαϊκά φιλοεργοδοτικά μέτρα της κυβέρνησης Ολάντ, που δήθεν θα έφερνε τον «άνεμο αλλαγής στην ΕΕ»

Βεβαίως, η γαλλική κυβέρνηση διευκρινίζει με σαφήνεια ότι οι θέσεις εργασίας για τις οποίες πασχίζει να δημιουργηθούν είναι θέσεις εργασίας χωρίς δικαιώματα, που ανταποκρίνονται μόνο στις ανάγκες των επιχειρήσεων, όχι στις ανάγκες των εργαζομένων και όχι στις ανάγκες μιας ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Χαρακτηριστικά είναι όσα εξασφάλισε το μεγάλο κεφάλαιο με την αντεργατική μεταρρύθμιση που ψηφίστηκε πέρυσι το Μάη στη Γαλλία: Οι εργοδότες μπορούν πλέον να αλλάζουν τους μισθούς και τα ωράρια εργασίας πολύ πιο εύκολα (χωρίς καν τις «διαβουλεύσεις» και τις νομικές συνέπειες που είχαν πριν). Να μετακινούν εργαζόμενους από πόστο σε πόστο και πόλη σε πόλη επικαλούμενοι την ανάγκη διατήρησης του επιπέδου κερδοφορίας της εταιρείας. Να απολύουν πολύ πιο εύκολα αφού καταργήθηκαν μια σειρά ρυθμίσεις που τους δυσκόλευαν.

Σ' αυτή τη βάση, ο Γάλλος Πρόεδρος ζήτησε από το γαλλικό λαό «νέες προσπάθειες» και δηλώνοντας ότι βασική του έγνοια είναι η «εργασία», επισήμανε ότι βασική του προτεραιότητα το επόμενο διάστημα είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών: «Πρέπει να κάνουμε οικονομίες παντού όπου αυτό είναι δυνατό. Αυτό ισχύει για το κράτος που πρέπει να προσανατολιστεί στις βασικές αποστολές, αλλά και για τις τοπικές κοινωνίες που πρέπει να ξεκαθαρίσουν τις αρμοδιότητές τους» επισήμανε, προαναγγέλλοντας νέες περικοπές σε κοινωνικές παροχές. Ολο νόημα ανέφερε πως στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης πρέπει να «τελειώσουμε με υπερβολές και καταχρήσεις», καταφεύγοντας κι αυτός στην προκλητική επιχειρηματολογία με την οποία στοχοποιούνται εργατικά δικαιώματα κάθε φορά που διευρύνεται η κατεδάφισή τους.

Η επισήμανση του Ολάντ ότι «πρέπει να ξοδεύουμε λιγότερα όχι μόνο για να μειώσουμε το έλλειμμα αλλά και για να μειώσουμε τους φόρους» μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει στους Γάλλους εργαζόμενους. Κι αυτά τα «βασικά», για τα οποία η γαλλική κυβέρνηση θέλει να εξασφαλίζει πόρους δεν είναι παρά ό,τι απαιτεί η υπεράσπιση των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου. «Βασικά» για την κυβέρνηση είναι για παράδειγμα οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπως αυτές που βρίσκονται σε εξέλιξη σε Μάλι και Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και απορροφούν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Την ίδια στιγμή, υπολογίζεται ότι τη νέα χρονιά οι Γάλλοι θα κληθούν να πληρώσουν 6,4 δισ. ευρώ από την αύξηση του ΦΠΑ.

«Θέλω να απλοποιήσω τη ζωή καθενός από εσάς... για τις πράξεις της καθημερινής ζωής, την ίδρυση επιχειρήσεων, την ανάπτυξη των επενδύσεων» υπογράμμισε ο Φρ. Ολάντ λες και το πρόβλημα του Γάλλου εργάτη είναι... πώς θα ιδρύσει εταιρεία. Βεβαίως, καμιά φράση δεν είναι τυχαία αφού βασικοί αποδέκτες του μηνύματος Ολάντ είναι τα γαλλικά μονοπώλια τα οποία η κυβέρνηση υπόσχεται να στηρίξει προκειμένου να ενισχύσουν / ανακτήσουν το προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών τους.

Ειδική αναφορά έκανε, τέλος, ο Γάλλος Πρόεδρος στην ανάγκη για «ενεργειακή στροφή», φωτογραφίζοντας έτσι νέα πεδία επενδύσεων στα οποία τα μονοπώλια θα κατευθύνουν «λιμνάζοντα κεφάλαια». «Οι επιδιώξεις είναι καθαρές: εξοικονόμηση ενέργειας, ανανέωση υποδομών, αγώνας ενάντια στις κλιματικές αλλαγές, να στηρίξουμε το σκάφος αλλά και ένα νέο τομέα της βιομηχανίας που αναδύεται λόγω της ενεργειακής στροφής», υπογράμμισε. Φυσικά, η γαλλική κυβέρνηση χαράσσει την πολιτική της στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων που οξύνει η καπιταλιστική κρίση, στρώνοντας το έδαφος ακόμα και για γενικευμένες ένοπλες συγκρούσεις.

Το προεδρικό μήνυμα διαβεβαίωσε ότι η γαλλική κυβέρνηση θα ανταποκριθεί πιστά στις απαιτήσεις της γαλλικής Ενωσης βιομηχάνων MEDEF, της οποίας, βασικά αιτήματα είναι η μείωση του «κόστους εργασίας», η αντιμετώπιση ζητημάτων που «φρενάρουν την απασχόληση», η μείωση της φορολογίας. Στην ίδια κατεύθυνση παρεμβάσεις κάνουν διαρκώς και διεθνείς ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί, όπως ο Οργανισμοί για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ). Σε πρόσφατη έκθεσή του (δημοσιεύτηκε τον περασμένο Νοέμβρη) για τη Γαλλία, θεωρούσε υψηλό το «ελάχιστο κόστος εργασίας» (80% πάνω από μέσο όρο των χωρών - μελών του Οργανισμού), υψηλό το «κόστος των δημοσίων υπηρεσιών» και τόνιζε ότι ακρογωνιαίος λίθος για την ανάπτυξη είναι «η μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας».

Αυτή είναι η κατεύθυνση λοιπόν στην οποία θα δουλέψουν ακούραστα οι αστικές κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου, στις οποίες διάφοροι (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ) καλούν και το δικό μας λαό να επενδύσουν τις ελπίδες του: Υποταγή στις απαιτήσεις των πολυεθνικών, διαρκές πετσόκομμα των εργατικών κατακτήσεων. Αυτός είναι ο μονόδρομος που υπαγορεύουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών και διαμορφώνεται αντικειμενικά, κάτω από τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και οικονομίας. Γιατί πολύ απλά δε γίνεται να είσαι και με τα μονοπώλια και με το λαό.

(1.) Naftemporiki.gr, 17 Δεκέμβρη 2013