Αποφάσεις που εξοπλίζουν το Εργατικό Κέντρο Λάρισας (ΕΚΛ) στη μάχη για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, την αναζωογόνηση της λειτουργίας και της δράσης των σωματείων, πάρθηκαν στο 29ο Συνέδριο του ΕΚΛ, που έγινε την περασμένη Κυριακή, στα γραφεία του, στη Λάρισα.

Η Εφορευτική Επιτροπή που εκλέχτηκε, αποφάσισε οι εκλογές για νέα διοίκηση, Εξελεγκτική Επιτροπή και αντιπροσώπους για τη ΓΣΕΕ να διεξαχθούν στις 5 και 6 Μάρτη. Το Συνέδριο, εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, χαιρέτισε ο Σ. Ζαριανόπουλος. Επίσης, ο Ρίζος Μαρούδας από την ΠΑΣΥ, ο Β. Σταμουλάκης από την ΠΑΣΕΒΕ, ο Δ. Ζιώγας από το ΜΑΣ και η Κική Καρυώτη από την ΟΓΕ.

Στο Συνέδριο εγκρίθηκαν ψηφίσματα για τους εργαζόμενους στα 5μηνα, στα σούπερ μάρκετ «Λάρισα», στην «Ιντρακάτ», καθώς και για την καταγγελία του σφραγίσματος μονάδων του ΕΟΠΥΥ και της σχεδιαζόμενης ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία με πολεμικό ορμητήριο το στρατηγείο της Λάρισας.

Στην εισήγηση, την οποία παρουσίασε ο πρόεδρος της απερχόμενης διοίκησης, Τ. Τσιαπλές, σημειωνόταν μεταξύ άλλων: «Η σημερινή δύσκολη κατάσταση δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μεταστραφεί και δεν πρέπει να μας απογοητεύει. Να έχουμε βαθιά πεποίθηση ότι όσες δυσκολίες κι αν έχει η πορεία της ταξικής πάλης, η εξέλιξη θα είναι τελικά προς τα μπρος, πάντα, όμως, με τη συνειδητή δράση των πιο πρωτοπόρων αγωνιστών της τάξης μας, που πρέπει να δίνουν συνεχώς τον καλύτερο εαυτό τους σ' αυτό το σκοπό.

Οπου οι εργαζόμενοι υποχώρησαν, συμβιβάστηκαν και αποδέχτηκαν κάτω από τις πιέσεις τη μείωση μισθών και τις ατομικές συμβάσεις, την εκ περιτροπής εργασία, δεν έσωσαν ούτε τη δουλειά τους, ούτε εξασφάλισαν ότι δε θα έχουν νέα μείωση μισθών.

Το ΕΚΛ είχε προειδοποιήσει γι' αυτό και δυστυχώς επιβεβαιώνεται συνεχώς.

• Αυτό δείχνει η περίπτωση των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ "Λάρισα", που τους επέβαλαν 2 φορές ατομικές συμβάσεις με συνολική μείωση μισθών 30%, αλλά μετά απολύθηκαν περίπου 50 εργαζόμενοι, είναι απλήρωτοι 8 μήνες και τώρα κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, με την πώληση καταστημάτων ή το κλείσιμό τους.
• Στον όμιλο "Βιοκαρπέτ - Εξάλκο", που η πλειοψηφία των εργαζομένων υπέγραψε ατομική σύμβαση με μείωση 22% του μισθού για να μη γίνουν απολύσεις, δεν απέτρεψαν μέσα σε ένα χρόνο 100 απολύσεις που ακολούθησαν.
• Το ίδιο στη ΣΤΑΦ, στην "Μπετίννα", στα περισσότερα εργοστάσια Επίπλων, Μετάλλου, Πλαστικών, στα ΓΚΟΥΝΤΙΣ, στον ΟΛΥΜΠΟ, ή σε εκείνες τις επιχειρήσεις που τους έχουν απλήρωτους για μήνες και δεν αντιδρούν (σχεδόν σε όλες τις κλινικές, κ.α.).

Αντίθετα, στο ΚΤΕΛ, που αρνήθηκαν τις ατομικές συμβάσεις, διατήρησαν τη ΣΣΕ, στα ΚΑΡΦΟΥΡ που οι εργαζόμενοι αρχικά αντέδρασαν δεν πέρασαν ατομικές συμβάσεις με μείωση μισθού, στην ΑΡΩΓΗ όταν κινητοποιήθηκαν πληρώθηκαν τα μισά οφειλόμενα».

Οπως σημειώθηκε εισηγητικά, σήμερα είναι αναγκαίο «ένα συνδικαλιστικό κίνημα ταξικό, μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, στις κυβερνήσεις και το κράτος της. Κίνημα απαλλαγμένο από εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία με τους μικρούς ΕΒΕ, αγρότες, γυναίκες και νέους των λαϊκών στρωμάτων, που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις, αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής οικογένειας».

Σ' αυτή την κατεύθυνση, αποφασίστηκε να ενταθούν οι προσπάθειες πάνω στους εξής άξονες:

• Μαζικοποίηση των σωματείων με εγγραφή νέων μελών, συσπείρωση στη λειτουργία και στη δράση τους, συγκρότηση σωματειακών επιτροπών σε χώρους δουλειάς, ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού τους.
• Ισχυροποίηση των κλαδικών συνδικάτων και προσπάθεια δημιουργίας νέων, μέσω συνενώσεων.