Είναι δημοκρατία να μην έχεις να φας και να ντυθείς; Να μην έχεις να βάλεις το κεφάλι σου κάτω από ένα κεραμίδι; Να μην έχεις στην αρρώστια σου γιατρό και φάρμακα, μήτε και νοσοκομείο; Είναι δημοκρατία να μη μορφώνεσαι και να μην ψυχαγωγείσαι;

Κι εγώ που ακόμη τα 'χω τούτα εδώ είναι ηθικό να αδιαφορώ γι' αυτούς, που τους τα έκλεψε τούτη η δημοκρατία; Είναι ηθικό να προσπερνάω αδιάφορα κάθε φυλής και χρώματος ανθρώπινα ρετάλια, με βαθουλωμένα μάτια γεμάτα πόνο, που ψάχνουν στα σκουπίδια μου αποφάγια για να αμυνθούν στην πείνα; Είναι ηθικό να αδιαφορώ πού και πώς θα ζήσουν τα παιδιά μου, τα παιδιά όλου του κόσμου;

Αυτό δεν είναι δημοκρατία και κάπως αλλιώς πρέπει να το ονοματίσουν. Ούτε η αδιαφορία είναι ηθική με όποια ηθικολογική αρλούμπα κι αν στο μέσα του ο καθένας τακτοποιεί τις ενοχές του, για να κοιμάται χορτάτος και ήσυχος τα βράδια.

Γι' αυτό τώρα περισσότερο από ποτέ, με μεγαλύτερη θέρμη και ενθουσιασμό πρέπει όλοι να συστρατευθούμε με την πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, με το ΚΚΕ, που κοντά έναν αιώνα τώρα τιμά και κρατά ψηλά τη σημαία των λαϊκών αγώνων.

Για να μην επανεγκλωβιστεί ο λαός στον νέο κιούρτο που του έχει ετοιμάσει το αστικό πολιτικό σύστημα, το νέο διπολισμό Νέα Δημοκρατία - ΣΥΡΙΖΑ.

Για να βγει από αυτές τις εκλογές το ΚΚΕ ενισχυμένο και από καλύτερες θέσεις να οργανώσει τη λαϊκή αντίσταση και να φωτίσει το δρόμο που θα οδηγήσει σε μία άλλη δίκαιη κοινωνία, που δεν θα υπάρχουν κολασμένοι συνάνθρωποί μας.