Οι ελάχιστοι άξονες που έθετε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία ήταν:
-- Αμεση ακύρωση των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα των επαίσχυντων εκείνων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις.
-- Ακύρωση των νόμων που καταργούν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (ΣΣΕ, μετενέργεια).
-- Προώθηση άμεσων αλλαγών στο πολιτικό σύστημα (π.χ. αλλαγή του εκλογικού νόμου, καθιέρωση της απλής αναλογικής).
-- Δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα.
-- Δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για να διερευνήσει το επαχθές του δημόσιου χρέους, μορατόριουμ στην αποπληρωμή του και διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης.
-- Τη διαπραγμάτευση για το χρέος.
-- Τον νέο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.
-- Τον νέο επίτροπο της Ελλάδας στην Κομισιόν.
-- Την εφαρμογή νέων μέτρων λιτότητας.
-- Τις ιδιωτικοποιήσεις.
Και από αυτή την εξέλιξη επιβεβαιώνεται η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στο νέο του ρόλο και στις ανάγκες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που ορέγεται να διαχειριστεί.
Μαζί με πολλά άλλα που έχουν καταγραφεί το προηγούμενο διάστημα: Την υπαναχώρηση από υποσχέσεις που είχε δώσει στο λαό, την κατάθεση κάθε τρεις και λίγο διαπιστευτηρίων στο σύστημα, το φλερτ με το χώρο του εθνικισμού, το καλόπιασμα της «λαϊκής δεξιάς», το κανάκεμα στελεχών του ΠΑΣΟΚ με ευθύνη για την πορεία που έφερε το λαό στη σημερινή κατάσταση, αλισβερίσια στο παρασκήνιο για τα πόστα της τοπικής διοίκησης και, το τελευταίο, έμμεση δήλωση διαθεσιμότητας για συνεργασία στην κυβέρνηση.
Χαρακτηριστικά, ορισμένη μερίδα του αστικού Τύπου (και του φιλικά προσκείμενου στον ΣΥΡΙΖΑ) σημείωνε με αφορμή την παρουσία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ ότι οι βιομήχανοι είδαν με καλό μάτι τη «μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ από την πολιτική "κατάργησης του μνημονίου" στην "ανάγκη διαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης με την τρόικα"» (κύριο άρθρο της «Εφημερίδας των Συντακτών», 29/05/2014).