Αξίζει, επίσης, να θυμηθούμε ότι από το 1992 μέχρι το 2012 ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ είχε ποσοστό 3% - 4% και πάλευε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αραγε, η απότομη εκλογική του άνοδος, το 2012, ήρθε ως αποτέλεσμα των «δεσμών του με τις μάζες και την εργατική τάξη» ή ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ και της «επένδυσης» ενός τμήματος της αστικής τάξης μαζί με μέρος πρωτοκλασάτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ για να παίξει ρόλο ως νέος πυλώνας της σοσιαλδημοκρατίας; Ρόλο για τον οποίο άλλωστε προετοιμαζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ για χρόνια. Αλλά, βέβαια, ο Καρτερός και οι «ΣΥΝ αυτώ», όταν πάλευαν μέσα στο ΚΚΕ για να το διαλύσουν, αυτό είχαν στο νου τους, να το μετατρέψουν σε ένα κόμμα - εφεδρεία του κεφαλαίου, για να παίξει ρόλο στην ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος όταν αυτό χρειαστεί. Ενα κόμμα με γραμμή που να υπηρετεί την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Που να το χαϊδεύουν ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές, οι ΗΠΑ, να δεσμεύεται στο «ανήκομεν εις την Δύσιν», το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Καθίστε, λοιπόν, στα σαλόνια και στα «γεύματα του ΣΕΒ», κύριε Καρτερέ, και αφήστε τους «δεσμούς με την εργατική τάξη». Αυτά άλλωστε σας πάνε γάντι...