Και με τη «βούλα» του Συμβουλίου της Επικρατείας θα γίνεται πλέον η «εισβολή» των κρατικών εισπρακτικών μηχανισμών στους τραπεζικούς λογαριασμούς συνταξιούχων, εργαζομένων, εμπόρων που χρωστάνε στο Δημόσιο και μάλιστα χωρίς ενημέρωση των οφειλετών, έτσι ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν σε διακανονισμό για την εξόφληση του ποσού, ή να προσφύγουν στα δικαστήρια αν αμφισβητούν την οφειλή.

Ειδικότερα, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο, ανατρέποντας την μέχρι τώρα νομολογία του, αλλά και άλλη απόφαση της πενταμελούς σύνθεσης του ΣτΕ τον περασμένο Μάρτη, που είχε κρίνει τα εντελώς αντίθετα, απεφάνθη ότι σε περίπτωση «κατασχέσεως εις χείραν τρίτων (σ.σ. στην προκειμένη περίπτωση οι τράπεζες) απαιτήσεως οφειλέτου του Δημοσίου δεν απαιτείται η κοινοποίηση στον τελευταίο του κατασχετηρίου εγγράφου».

Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι «ο οφειλέτης γνωρίζει ευθέως πότε το βεβαιωμένο χρέος καθίσταται ληξιπρόθεσμο και ότι από την επομένη της ημέρας κατά την οποία το χρέος κατέστη ληξιπρόθεσμο είναι δυνατή η λήψη σε βάρος του αναγκαστικών μέτρων για την είσπραξη του χρέους».

Το ΣτΕ, μάλιστα, προεξόφλησε ότι οι φορολογούμενοι θα σπεύσουν να σηκώσουν τα χρήματά από τις τράπεζες για να μην κατασχεθούν. Με αυτήν τη «δικαιολογία» κρίνει συνταγματική τη μη πρόβλεψη ενημέρωσης: «Η μη πρόβλεψη στο νόμο και πρόσθετης υποχρεώσεως για μια τρίτη, ενδιάμεση κοινοποίηση προς τον οφειλέτη πριν από την ενεργοποίηση του δικαιώματος του Δημοσίου να λάβει εις βάρος του μέτρα αναγκαστικής εκτελέσεως δεν παραβιάζει τις συνταγματικές διατάξεις, αφού καθιδρύεται πάντως στο νόμο πλήρες και αποτελεσματικό σύστημα έννομης προστασίας του οφειλέτη του Δημοσίου».