«Ο δείκτης ευτυχίας των Αμερικανών είναι στάσιμος τα τελευταία 30 χρόνια και η μεσαία τάξη δεν είναι τόσο ικανοποιημένη όσο οι πλούσιοι. Ο λόγος είναι οι εισοδηματικές ανισότητες, που έχουν ως αποτέλεσμα να μην επωφελείται ευρύτερα η αμερικανική κοινωνία από "τη δυναμική οικονομία και τις επιτυχημένες επιχειρήσεις" της χώρας» («Καθημερινή», 17/6/2014). Δηλαδή, από την καπιταλιστική ανάπτυξη ωφελούνται τα μονοπώλια ενώ οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται. Και αν για τη «μεσαία τάξη» (της οποίας τα χαρακτηριστικά είναι ασαφή) η κατάσταση είναι δύσκολη, για τους εργαζόμενους και τους ανέργους είναι ακόμη χειρότερη. Το ποσοστό φτώχειας πλήττει πάνω από το 15% των Αμερικανών, σύμφωνα με το ΔΝΤ, ενώ έχει σημασία η επισήμανση του Πολ Κρούγκμαν στους «NEW YORK TIMES» («Καθημερινή», 2/4/2014): «Επιρρίπτοντας στους ανέργους την ευθύνη για τα δεινά τους, αποσπούν την προσοχή από τα διογκούμενα κέρδη και τα μπόνους, ενώ η ανεργία και οι μισθοί παραμένουν σε στασιμότητα»! Και να σκεφτείτε ότι όλα αυτά έγιναν με πολιτική Ομπάμα που εκθειάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι με πολιτική λιτότητας!