Με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης για το άνοιγμα των καταστημάτων 52 Κυριακές το χρόνο σε εννιά περιοχές της Ελλάδας, την απεργία που έχει κηρυχτεί σήμερα πανελλαδικά στο Εμπόριο και για το δεκαήμερο δράσης που ξεκίνησε από την περασμένη Πέμπτη, με πρωτοβουλία των ταξικών δυνάμεων, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Γιώργο Τσαμπούκη, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εμπορίου Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας.

-- Ποια προβλήματα θέλει να αναδείξει το δεκαήμερο δράσης της Πανελλαδικής Γραμματείας Εμπορίου Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ;

-- Το δεκαήμερο δράσης θέλει από τη μία να αναδείξει τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο του εμπορίου και από την άλλη το πλαίσιο αιτημάτων και τις μορφές οργάνωσης που είναι αναγκαίες για να δοθεί αποτελεσματική απάντηση από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων.

Οι αλλαγές των ατομικών συμβάσεων με μειώσεις μισθών, η απλήρωτη εργασία για πολλούς μήνες, οι απολύσεις, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό, είναι από τα βασικά προβλήματα που θέλουμε να αναδείξουμε και να παλέψουμε να δοθούν λύσεις.

Με καλά προετοιμασμένες συνεδριάσεις των διοικήσεων των σωματείων και καλό σχεδιασμό της δράσης, στόχος είναι να υπάρξουν νέες εγγραφές στα σωματεία, να φτιαχτούν καινούργιες σωματειακές επιτροπές, ιδιαίτερα στους μεγάλους εργασιακούς χώρους. Να συντονίσουμε καλύτερα τη δράση μας με τους αυτοαπασχολούμενους του κλάδου.

Το δεκαήμερο δράσης θέλουμε να αποτελέσει παράγοντα που θα δώσει ώθηση στην ανασύνταξη του κινήματος. Να βγουν τα σωματεία πιο δυνατά, πιο μαζικά, πιο έμπειρα.

-- Τι πρωτοβουλίες περιλαμβάνει το δεκαήμερο δράσης;

-- Το άνοιγμα στους χώρους εργασίας και οι συζητήσεις με τους εργαζομένους, είτε με τη μορφή συσκέψεων είτε με τη μορφή των συνελεύσεων, επιδιώκουμε να γίνει βασικό εργαλείο της δουλειάς μας και μόνιμο χαρακτηριστικό της δράσης μας. Σήμερα, όσες πρωτοβουλίες και αν παρθούν, όσο δε χτίζονται πυρήνες μέσα στους χώρους δουλειάς, με τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, δεν μπορούμε να πάμε μακριά.

Ο βαθμός συσπείρωσης και η αποφασιστικότητα των ίδιων των εργαζομένων είναι που θα κρίνουν την αντοχή και την έκβαση ενός αγώνα. Μαζί με τους εργαζομένους και σε συντονισμό με τους αυτοαπασχολούμενους, θέλουμε να βελτιώσουμε την παρέμβασή μας στις γειτονιές, με μαζικές εξορμήσεις, πικετοφορίες, με μέσα που μπορούν να βοηθήσουν τη μαζική προπαγάνδιση των αιτημάτων μας. Σε αυτό, σημαντικό ρόλο θα παίξουν και οι Λαϊκές Επιτροπές.

Σε εργασιακούς χώρους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με καθυστέρηση πληρωμής των μισθών ή οι εργαζόμενοι δέχονται πίεση για παραπέρα μείωση των μισθών, θα προσπαθήσουμε μέσα από συσκέψεις να οργανώσουμε κινητοποιήσεις για την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων ή να σταματήσουμε τη μείωση των μισθών.

Επίσης, σε εργασιακούς χώρους που υπάρχει καλύτερη συσπείρωση και οργάνωση των εργαζομένων θέλουμε να μπει στην ημερήσια διάταξη της πάλης η υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με αυξήσεις. Αυτόν το στόχο βάζουμε μπροστά και αυτό θέλουμε να αναδείξουμε στις συσκέψεις και τις συνελεύσεις. Σ' αυτήν την κατεύθυνση θα αξιοποιήσουμε και τη σημερινή απεργία. Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων μπορεί να παίξει ρόλο στην παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων.

-- Σε ποια φάση βρίσκεται η διαπραγμάτευση για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης στον κλάδο; Τι στάση κρατάει η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην Ομοσπονδία;

-- Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, με κύρια ευθύνη των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ και των προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ, έχουν μετατρέψει την κλαδική Σύμβαση σε ένα ακόμα εργαλείο υπηρέτησης των συμφερόντων των μεγαλεμπόρων.

Ηδη από την προηγούμενη σύμβαση που είχαν υπογράψει με μειώσεις, οι εργοδότες άνοιξαν τη συζήτηση για το πώς θα υπάρξει νέα σύμβαση, που, όπως έλεγαν, θα αποτελεί συμφωνία για τη συνολική λειτουργία του εμπορίου. Αυτό σημαίνει πως θα εξειδικεύσουν όλη την αντεργατική νομοθεσία και θα την προσαρμόσουν στις ανάγκες της κερδοφορίας τους. Αντίστοιχο παράδειγμα είχαμε και στην κλαδική σύμβαση των ξενοδοχείων.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε άλλο από τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και τους «μεταλλαγμένους» του ΠΑΣΟΚ, παρά μόνο ένα νέο «ξεπούλημα». Δίνουν εξετάσεις στους μεγαλοεργοδότες για την ικανότητά τους να διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους, ακόμα και από θέσεις σε κυβερνήσεις «αριστερής» διαχείρισης.

Επόμενα, το βάρος που πέφτει στις πλάτες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι ακόμα μεγαλύτερο. Τώρα χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια στη συζήτηση με τους εργαζομένους, και ιδιαίτερα με τους νέους συναδέλφους που είναι χιλιάδες, για να γίνει δική τους υπόθεση ο αγώνας για την υπογραφή κλαδικής σύμβασης με αποδοχές και «θεσμικά» στα επίπεδα του 2009.

-- Αυτήν τη βδομάδα είχαμε την απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης για πιλοτική λειτουργία των καταστημάτων 52 Κυριακές το χρόνο. Τι υπηρετεί το συγκεκριμένο μέτρο;

-- Μέσα στο συνολικό πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του εμπορίου, στην κατεύθυνση της παραπέρα συγκεντροποίησης, έρχεται και η εφαρμογή - «πιλοτικά» σε αυτήν την φάση, γενικευμένα μέσα στο 2015 - της λειτουργίας των καταστημάτων τις 52 Κυριακές.

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τους εργαζομένους σημαίνει περισσότερες ώρες δουλειάς, μεγαλύτερη εντατικοποίηση, διάλυση της οικογενειακής και προσωπικής ζωής, ιδιαίτερα για τους νέους εργαζομένους, για τα νέα ζευγάρια που έχουν μικρά παιδιά.

Παράλληλα, η διεύρυνση της λειτουργίας των καταστημάτων, σε συνδυασμό με τα άλλα μέτρα που έχουν νομοθετήσει διαχρονικά οι κυβερνήσεις προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, θα συμβάλει ώστε να επιταχυνθεί η εξόντωση χιλιάδων ακόμα αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ. Ο τζίρος, άρα και τα κέρδη, θα συγκεντρωθούν σε ακόμα λιγότερα χέρια.

Πάνω σ' αυτήν τη βάση καλούνται σήμερα οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ να πάρουν θέση και να συμμαχήσουν με τους εργαζόμενους στο Εμπόριο. Οι λεονταρισμοί και οι τακτικισμοί των συνδικαλιστών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο των ΕΒΕ το μόνο που επιδιώκουν είναι να αποπροσανατολίζουν και να υπονομεύουν τον αγώνα απέναντι στους μονοπωλιακούς ομίλους, αφού συμφωνούν με τη στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους.

-- Ποια διέξοδο προτείνει το ΠΑΜΕ;

-- Σήμερα χρειάζονται μαζικά σωματεία στα χέρια των εργαζομένων, με πλαίσιο πάλης που να βάζει μπροστά τα δικά μας συμφέροντα και πάνω σε αυτό να χτίζεται η ενότητα μας.

Πρέπει να δυναμώσουμε την παρέμβαση παντού, σε όλους τους μεγάλους χώρους χρειάζεται να έχουμε «ποδάρια». Να εμπιστευτούν οι εργαζόμενοι και να συσπειρωθούν στα ταξικά τους σωματεία, και εκεί που δεν υπάρχουν να φτιαχτούν. Το φόβο, την ανασφάλεια, τη σύγχυση που έχουν οι εργαζόμενοι πρέπει να την κάνουμε θάρρος, αποφασιστικότητα, συνείδηση, θέληση για αγώνα.

Χρειάζεται διαρκές μέτωπο απέναντι στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό με όποιον μανδύα κι αν εμφανίζεται. Σπέρνουν αυταπάτες, ηττοπάθεια, κάνουν μεγάλη ζημιά στο κίνημα. Μέσα στους χώρους εργασίας να αποκαλύπτουμε το ρόλο τους, να γκρεμίζουμε την προπαγάνδα τους.

Αυτοί είναι σήμερα οι αναγκαίοι όροι για να ανοίξουμε το δρόμο που θα ανακόψει την επίθεση, αλλά θα δημιουργήσει και τις προϋποθέσεις για να φτάσει ο αγώνας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της μέχρι το τέλος. Μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.