Με «όχημα» τις αναλογιστικές μελέτες και σημαία τη «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, κυβέρνηση και τρόικα στοχοποιούν και πάλι τα ασφαλιστικά δικαιώματα των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. Το Ασφαλιστικό απασχόλησε τη συνάντηση των εκπροσώπων της τρόικας με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας την περασμένη Παρασκευή, αλλά και τη χτεσινή συνάντηση του γγ Κοινωνικής Ασφάλισης με τους επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων της τρόικας και τη συμμετοχή των επικεφαλής των ασφαλιστικών Ταμείων.

Επίσημα, θέμα τις χτεσινής σύσκεψης ήταν η ιδιαίτερα χαμηλή συμμετοχή των ασφαλισμένων στις διάφορες «ρυθμίσεις» που εξαγγέλλει το υπουργείο για τα χρέη τους στα ταμεία, κύρια στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΕ. Από το γενικότερο κλίμα, όμως, γίνεται φανερό ότι οι διαβουλεύσεις αυτές δεν προοιωνίζονται τίποτα θετικό για τους ασφαλισμένους. Σ' αυτό συνηγορούν και οι διαρροές για τις επικείμενες αλλαγές στο Ασφαλιστικό, μεταξύ αυτών και η κατάργηση της δυνατότητας που έχουν ορισμένες κατηγορίες «παλιών» ασφαλισμένων να βγαίνουν στη σύνταξη νωρίτερα από τα τυπικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, μόλις πρόσφατα, το τελευταίο Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης και Κοινωνικής Πολιτικής (EPSCO) που έγινε στο Λουξεμβούργο, με προεδρεύοντα τον υπουργό Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Γ. Βρούτση έθεσε ζήτημα για νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε εξάρτηση από το προσδόκιμο ζωής.

Για το άμεσο μέλλον, το Συμβούλιο ζήτησε να καλυφθεί η διαφορά μεταξύ των ανώτερων θεσμοθετημένων ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης με την πραγματική ηλικία συνταξιοδότησης. Συγκεκριμένα, στην απόφαση του Συμβουλίου γινόταν η σύσταση προς τα κράτη - μέλη πως «(...) θα πρέπει να μειώνεται το τυχόν χάσμα μεταξύ θεσμοθετημένης και πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης».

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με στοιχεία του 2011, για την Ελλάδα η πραγματική ηλικία συνταξιοδότησης είναι τα 62 χρόνια και 5 μήνες για τους άνδρες και 62 χρόνια και 4 μήνες για τις γυναίκες. Ετσι, ακόμα και αν δεν αλλάξει άμεσα το ανώτερο όριο ηλικίας (το 67ο έτος) θα μπορούν να επιβληθούν νέες αυξήσεις στα πραγματικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Αυτό σημαίνει ότι μια σειρά από ομάδες ασφαλισμένων - όπως και στο παρελθόν - γυναίκες εργαζόμενες, ασφαλισμένοι στα ΒΑΕ, ασφαλισμένοι σε μια σειρά Ταμεία, που μπήκαν στην παραγωγή πριν το 1983 και μέχρι σήμερα έχουν διατηρήσει ειδικά ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, ή ισχύουν γι' αυτούς μεταβατικά ηλικιακά όρια, θα βρεθούν και πάλι στο στόχαστρο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση το ρόλο του πολιορκητικού κριού αναμένεται να παίξουν οι αναλογιστικές μελέτες που ήδη ετοιμάζονται από τα Ταμεία. Τα «ευρήματά τους» θα είναι το πρόσχημα για να επιβληθούν και νέες αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης, αλλά και μείωση συντάξεων.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η ανάθεση από την κυβέρνηση στο ΚΕΠΕ σχετικής μελέτης για το Ασφαλιστικό και τις «ενοποιήσεις Ταμείων». Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι και η σύμβαση που υπεγράφη με το ΚΕΠΕ, αφού επικαλείται την «κρίσιμη δημοσιονομική φάση που βρίσκεται η χώρα», θεωρεί «επιτακτική την αντιμετώπιση των προαναφερθέντων προβλημάτων» και βάζει ως στόχο τη «βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος (...) διασφαλίζοντας τα τρέχοντα επίπεδα συνταξιοδοτικών αποδοχών».

Η γενική διατύπωση περί «τρεχόντων επιπέδων συνταξιοδοτικών αποδοχών» ανοίγει και αυτή παράθυρο για παραπέρα μείωση των συντάξεων και των παροχών, αλλά και αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης συγκεκριμένων ομάδων ασφαλισμένων.

Το σχέδιο για τρία βασικά ταμεία (μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών) αλλά και οι «ιδέες» για απορρόφηση από το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (ΕΤΑΜ) όλων των Ταμείων επικούρησης και των εφάπαξ, κρύβουν εξίσου επικίνδυνες παγίδες για τους ασφαλισμένους. Γιατί είναι σίγουρο ότι οι «ενοποιήσεις» θα γίνουν με πρότυπο το Ταμείο που δίνει τις χαμηλότερες παροχές και τα πιο μεγάλα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης.