Στα γραφεία του Kόμματος μαζεύτηκαν σύντροφοι και φίλοι του, ενώ ο Τ. Βλισίδης στην ομιλία του τόνισε:

«Ενα χρόνο χωρίς τον Δημήτρη και όλοι μας ακόμα νομίζουμε ότι θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει, θα πάρει τη θέση του εδώ σ' αυτό το γραφείο, θα ασχολείται με το ίδιο πάθος με τις κομματικές δουλειές όπως έκανε τα 35 χρόνια της κομματικής του ζωής.

Για όλους μας είναι σαν να μην έφυγε, γιατί μας άφησε γερή παρακαταθήκη: Την ανησυχία του για την προώθηση των καθηκόντων του Κόμματος, την ανιδιοτέλειά του, την κομματικότητα, την αδιαλλαξία του απέναντι στον ταξικό και πολιτικό αντίπαλο, απέναντι στον οπορτουνισμό.

Τον διέκρινε το υψηλό ιδεολογικό και πολιτικό του επίπεδο, μελετούσε συστηματικά τη μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία, την ιστορία του επαναστατικού κινήματος. Προσπαθούσε συνεχώς να εμπλουτίζει τις γνώσεις του σε κάθε τομέα.

Τον διέκρινε η πολιτική οξυδέρκεια, η ικανότητα να παρακολουθεί και να προβλέπει εξελίξεις, η βαθιά γνώση των λαϊκών προβλημάτων, όλων των προβλημάτων της περιοχής, τον διέκρινε η συλλογικότητα και ο σεβασμός απέναντι στους συντρόφους, η ικανότητα να δίνει λύσεις - απαντήσεις σε δύσκολα ζητήματα, να εξειδικεύει για κάθε πρόβλημα την πολιτική του Κόμματος.

Δέθηκε σε όλη τη ζωή του με τον κόσμο. Ηταν αγαπητός, ακούραστος, σεμνός αγωνιστής, ακλόνητος κομμουνιστής.

Ο Δημήτρης από τα νεανικά του χρόνια συμμετείχε στους αγώνες του λαϊκού κινήματος. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη το '73 και στις αντιδικτατορικές εκδηλώσεις της εποχής εκείνης που ήταν αιτία να διωχθεί και να φυλακιστεί από τα όργανα της χούντας.

Στα 35 χρόνια της κομματικής του ζωής, από το 1978, που οργανώθηκε, υπηρέτησε το Κόμμα από στελεχικές θέσεις που του ανατέθηκαν. Από το Φλεβάρη του 1990 ήταν μέλος της Επιτροπής Περιοχής Αν. Μακεδονίας - Θράκης και πρωτοστάτησε στην ανασύνταξη του Κόμματος ως γραμματέας της.

Εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στο 13ο Συνέδριο και επανεκλέχτηκε στα επόμενα Συνέδρια του Κόμματος έως και το 18ο. Υπήρξε πάνω από μια δεκαετία γραμματέας της Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, στη συνέχεια είχε την ευθύνη της καθοδήγησης της Περιοχής μας, για ένα διάστημα και της Δ. Μακεδονίας. Υπήρξε μέλος του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ.

Μέχρι το θάνατό του ήταν μέλος της Επιτροπής Περιοχής Αν. Μακεδονίας - Θράκης.

Την περίοδο της κρίσης 1989-1991 έδωσε τη μάχη ενάντια στη διάλυση του ΚΚΕ, την οποία προωθούσε η οπορτουνιστική ομάδα που πήγε στο Συνασπισμό.

Η πορεία του μας γεμίζει καθήκον, ευθύνη, αλλά και δύναμη και πείσμα, για να γίνουμε σήμερα πιο ικανοί μαζί με το Κόμμα μας, να σταθούμε αντάξιοι του τίτλου του μέλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κάτω απ' όλες τις συνθήκες.

Ορθιος και αταλάντευτος στους αγώνες μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, άφησε με το θάνατο και την απουσία του βαθιά θλίψη σε όλους μας. Στους πιο κοντινούς συνεργάτες και φίλους άφησε την έλλειψη της καθημερινής επαφής, της κουβέντας, της παρέας, της καθοδηγητικής βοήθειας. Στην οικογένειά του, τη Θεανώ και τα παιδιά, τον πόνο της απουσίας, ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο σπίτι και τη ζωή τους.

Ομως στους κομμουνιστές δεν ταιριάζουν οι θρήνοι, η παραίτηση, η απελπισία. Ούτε ο Δημήτρης θα το ήθελε. Γι' αυτό συνεχίσαμε και συνεχίζουμε στο δρόμο που εκείνος μας δίδαξε, για την υπόθεση του Κόμματος.

Τον σύντροφο Δημήτρη τον διέκρινε η βαθιά πίστη του στην επικαιρότητα και αναγκαιότητα του Σοσιαλισμού, η αγωνία για την προώθηση της υπόθεσης της εργατικής τάξης, η καθημερινή πάλη και καθοδηγητική βοήθεια στην υπεράσπιση της πολιτικής του Κόμματος και των αρχών λειτουργίας του, η επιμονή και η καθοδήγηση της δουλειάς για την ανασύνταξη και τον ταξικό προσανατολισμό του κινήματος, το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας, την ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Σήμερα, που η λαίλαπα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης χτυπάει αδυσώπητα την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, ο Δημήτρης περισσότερο από κάθε φορά είχε ξεκάθαρο το δίκιο και τη ρεαλιστικότητα της πρότασης του Κόμματος για τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, της Συμμαχίας εκείνης που θα φέρει το κίνημα σε αντεπίθεση, που θα διεκδικήσει όχι απλώς την αλλαγή κυβέρνησης, αλλά την αλλαγή εξουσίας. Είχε ξεκάθαρη την ταξική πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και των εταίρων τους ΕΕ - ΔΝΤ - ΗΠΑ. Είχε ξεκάθαρη την ταξική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος διπολισμός, όπως στήνεται, με ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τον ίδιο στόχο υπηρετεί: Την καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία. Για τα κέρδη των μονοπωλίων κονταροχτυπιούνται και όχι για το δίκιο και τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Τα ίδια συγχαρητήρια και εύσημα παίρνουν από βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές. Η διαμάχη τους αφορά το μείγμα διαχείρισης της κρίσης, που πρέπει να ακολουθήσουν, η διαφορά τους στον τίτλο που δίνουν στην πολιτική τους, "φιλελεύθερη" ή "αριστερή", στην ουσία το ίδιο αντιλαϊκή.

Μπροστά μας έχουμε, σύντροφοι, μεγάλους αγώνες, σκληρές συγκρούσεις, δοκιμασίες για το Κόμμα, καθήκοντα καθημερινά που απαιτούν αυτοθυσία, αυταπάρνηση, ετοιμότητα, δέσιμο με τις εργατικές λαϊκές μάζες.

Είμαστε, μετά και το 19ο Συνέδριο του Κόμματος, πιο ώριμοι, πιο ικανοί, με ξεκάθαρη στρατηγική και πολιτική γραμμή, πιο έτοιμοι να παλέψουμε για το Σοσιαλισμό στη χώρα μας, να ζωντανέψουμε το όνειρο του Δημήτρη και όλων των συντρόφων, απλών μελών και στελεχών της Οργάνωσης του Εβρου που έζησαν και αγωνίστηκαν δίπλα μας και έφυγαν από τη ζωή με την πίστη στο Κόμμα και στα ιδανικά του».