Επρεπε να περάσει τις πύλες της Ευρώπης ο ιός «Εμπολα» για να αρχίσει μια συζήτηση για τα συστήματα Υγείας και τις αδυναμίες τους. Και πάλι, όμως, η συζήτηση γίνεται για το κόστος και διεξάγεται μεταξύ εκπροσώπων μονοπωλίων που εμπλέκονται στο χώρο της Υγείας. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι «οι εξαιρετικά φτωχές χώρες με ανύπαρκτα συστήματα Υγείας απλά δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τα κρούσματα, να απομονώνουν και να φροντίζουν τα θύματα μιας επιδημίας ή να παρέχουν φθηνά και αποτελεσματικά εργαλεία για την προστασία των ανθρώπων από τις πιο απειλητικές αιτίες θανάτου». Σωστά, όμως στις «εξαιρετικά φτωχές» χώρες, που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού τους ζει στην ανέχεια, υπάρχουν μονοπώλια (ντόπια και ξένα) που θησαυρίζουν. Η κουβέντα όμως δεν πάει ποτέ σ' αυτό που λέγεται ανισόμετρη ανάπτυξη στον καπιταλισμό. Μόνο έτσι, όμως, θα γίνει κατανοητό γιατί στη Σιέρα Λεόνε, για παράδειγμα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, οι δαπάνες Υγείας ανά άτομο ανέρχονται σε περίπου 26 σεντς την ημέρα!