Το «πείραμα»... | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Το «πείραμα»...

Ο «Μεγάλος Αδελφός» απαιτεί την πλήρη αποκάλυψη - δηλαδή, την ολοκληρωτική συνταύτιση κι επομένως την, άνευ όρων, υποταγή - του ανθρώπινου Είναι στο τηλεοπτικό Φαίνεσθαι. Δεν το κάνει από «βίτσιο», ή για διασκέδαση, ούτε απλώς για κερδοσκοπία. Δεν αναζητεί ηθοποιούς, προσλαμβάνει «μοντέλα». Δε θέλει τη δέσμευση, αλλά την πλήρη απελευθέρωση των «πειραματόζωων», ώστε να συμπεριφερθούν και να λειτουργήσουν πιο αποκαλυπτικά, πιο φερέγγυα, για να πετύχει το «πείραμα» και να βγουν τα σωστά συμπεράσματα. Το «μέσον» - η τηλεόραση - πρόσφορο, καθότι εμπορικό και αποδοτικό, καθότι μαζικό. Δηλώσεις συμμετοχής αρκετές - πλουσιοπάροχη γαρ η αμοιβή, πολλοί οι αφελείς και πλήθος οι διαθέσιμες ελαστικές συνειδήσεις.

Το «πείραμα» αρχίζει με την τηλεόραση να λειτουργεί σαν δημόσιος καθρέφτης των φανερών και των απόκρυφων στιγμών της ανθρώπινης ζωής. Το ομαδικό «ξεγύμνωμα» αφορά το μυαλό και την ψυχή. Τα απόκρυφα της σκέψης και των συναισθημάτων ενδιαφέρουν περισσότερο, και ως δημόσιο θέαμα, παρά οι εσοχές και τα εξογκώματα του ανθρωπίνου σώματος. Ολα, στο μικροσκόπιο της παρατήρησης, για να εξαχθούν τα συμπεράσματα, που θα τεθούν, εν συνεχεία, στην υπηρεσία των μεγάλων αφεντικών του «Μεγάλου Αδελφού».

Ως προς τι πειραματίζονται; Ως προς τα πάντα που αφορούν στην ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά. Μια «μικρή ανθρώπινη κοινωνία» βρίσκεται στο γυαλί υπό συνεχή παρατήρηση. Ενδιαφέρει πολύ τους «ειδικούς επιστήμονες» των μεγάλων συμφερόντων, πώς αντιδρά και πώς ενεργεί αυτή η κοινωνία συνολικά και το κάθε μέλος της χωριστά, όταν πεινά κι όταν χορταίνει, όταν αρρωσταίνει κι όταν είναι υγιής, όταν κουράζεται κι όταν είναι ξεκούραστος, όταν νυστάζει κι όταν δεν μπορεί να κοιμηθεί, όταν βαριέται κι όταν ενδιαφέρεται, όταν νευριάζει κι όταν είναι ήρεμος, όταν ερωτεύεται κι όταν ερωτοτροπεί, όταν ντρέπεται κι όταν καυχάται, όταν ζει με τους δικούς του κι όταν συγχνωτίζεται με αγνώστους, όταν δεν ενημερώνεται καθόλου για το τι γίνεται έξω από τη δική του υπόσταση και τη «μικρή του κοινωνία».

Γιατί δεν κλείνουν τα «πειραματόζωα» σ' ένα δωμάτιο, όπου θα μπορούν να τα παρακολουθούν μόνον οι «επιστήμονες»; Μα, «το τερπνόν μετά του ωφελίμου» και διότι, για να είναι αξιόπιστο το «πείραμα», πρέπει να γνωρίζουν τα «μοντέλα» πως παρακολουθούνται συνεχώς από εκατομμύρια ανθρώπινα μάτια κι αναλόγως να συμπεριφέρονται. Αλλά και γιατί χρειάζεται να προκληθεί το ενδιαφέρον της ίδιας της κοινωνίας, η οποία θα είναι συμμέτοχη για να είναι συνένοχη.

Οι αντιδράσεις, αναμενόμενες. «Φταίει η τηλεόραση, ως αμαρτωλόν και ξεδιάντροπον μέσον παραπληροφόρησης, χειραγώγησης και ευτελισμού», λένε οι ...αντιτηλεοπτικοί. Μα, και πριν την τηλεόραση υπήρχαν «πειράματα» δημοσίων ανθρώπινων «ξεγυμνωμάτων» μπροστά σε διαφόρων ειδών φακούς. Αυτό, βεβαίως, το «μέσον» είναι πρόσφορο και αποδοτικό, αλλά ήδη το Ιντερνέτ το κάνει ξεπερασμένο. «Φταίει η κοινωνία - Σόδομα και Γόμορρα γίναμε - που δεν έχει ηθικές αντιστάσεις», λένε οι καθ' έξιν και κατ' επάγγελμα ηθικολόγοι. Μα, η κοινωνία γενικώς έχει στα χέρια της τα «μέσα», ή κάποιοι του πυρήνα της πλουτοκρατίας, που τα χρησιμοποιούν καταλλήλως, για να εμποτίζουν συνεχώς με «δηλητήριο» τους ανθρώπους, προκαλώντας σε πολλούς την ασθένεια του «μιθριδατισμού»;

Οπότε το «κλείστε τα μάτια», ή «πετάξτε το κουτί» δε δίνει λύση. Δεν αρκεί ούτε το «καταγγείλτε τους ανήθικους και τους κερδοσκόπους». Χρειάζεται ένα μαζικό «εμβόλιο» αξιοπρέπειας στην κοινωνία. Κι αυτό δεν παρασκευάζεται στα εργαστήρια, ούτε πουλιέται στο εμπόριο. Διατίθεται δωρεάν στον καθημερινό αγώνα του Ανθρώπου, για ν' αλλάζει συνεχώς την κοινωνία προς το καλύτερο...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ