Κάλεσμα αποποινικοποίησης των ναρκωτικών απευθύνει έκθεση της λεγόμενης «Παγκόσμιας Επιτροπής για την Πολιτική των Ναρκωτικών» (που δημιουργήθηκε το 2011 και πρωτοστατεί στη νομιμοποίηση και διάδοση των ναρκωτικών), ζητώντας «θεμελιώδεις αλλαγές» στις σχετικές πολιτικές και προτείνοντας μεταξύ άλλων - σύμφωνα με τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων - «τον τερματισμό των τιμωρητικών πολιτικών», νομιμοποίηση ουσιών όπως η κάνναβη, τα φύλλα κόκας και άλλες ψυχοδραστικές ουσίες, αλλά και αναφορές σε «θεραπεία» που αφορούν στην ουσία υποκατάστατα, όπως η μεθαδόνη και άλλα. Στη συγκεκριμένη «Επιτροπή» συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο πρώην ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο πρώην Πρόεδρος της Βραζιλίας Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο, ο πρώην Πρόεδρος του Μεξικού Ερνέστο Ζεντίγιο, ο πρώην Πρόεδρος της Κολομβίας Σέζαρ Γκαβίρια, η πρώην Πρόεδρος της Ελβετίας Ρουθ Ντρέιφους, αλλά και ο Βρετανός δισεκατομμυριούχος Ρίτσαρντ Μπράνσον. Μέλος της «Επιτροπής» είναι και ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Ελληνας πρωθυπουργός, αλλά και νυν ηγέτης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Παπανδρέου, γνωστός για τη στήριξή του στο... δικαίωμα καλλιέργειας και στα σπίτια, «στη γλάστρα για προσωπική χρήση».

Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αυξάνονται οι σχετικές παρεμβάσεις διεθνώς δεν είναι άσχετο με την ολόπλευρη ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης και την προσπάθεια της αστικής τάξης να εξουδετερώσει τις λαϊκές αντιστάσεις, να εγκλωβίσει τα εργατικά - λαϊκά στρώματα σε μια ζωή χωρίς αντίσταση σε κανένα πρόβλημα, σε μια παθητική αποδοχή των εφαρμοζόμενων πολιτικών και ειδικά με ναρκωμένη τη νεολαία.

Χαρακτηριστικό είναι και πρόσφατο άρθρο του Ρίτσαρντ Μπράνσον στο CNN, όπου ο μεγαλοϊδιοκτήτης της πολυεθνικής «Virgin» (που δραστηριοποιείται σε τουρισμό, βίντεο - games, τρόφιμα - ποτά, τηλεπικοινωνίες, τράπεζες, Υγεία κ.τ.λ.) στο όνομα της «μείωσης του κινδύνου» θέτει το ζήτημα «να ελεγχθεί από το κράτος η αγορά των ναρκωτικών». Λέει: «Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα πολιτικών ελέγχου διαφόρων τύπων ναρκωτικών. Στη μία πλευρά αυτού του φάσματος βρίσκονται οι παράνομες αγορές που ελέγχονται από εγκληματίες και γίνονται αντικείμενο ενός ολόπλευρου πολέμου κατά των ναρκωτικών. Από την άλλη πλευρά, βρίσκονται οι νόμιμες, αδέσμευτες ελεύθερες αγορές που ελέγχουν οι εμπορικές εταιρείες. Και οι δύο αυτές επιλογές χαρακτηρίζονται από την απουσία κανονισμών, με τις κυβερνήσεις ουσιαστικά να στερούνται του δικαιώματος να ελέγξουν το εμπόριο των ναρκωτικών. Αυτό που χρειάζεται είναι να ρυθμιστούν κατάλληλα οι νόμιμες αγορές ναρκωτικών»!

Σε άλλο σημείο του άρθρου συσχετίζει τον έλεγχο του κράτους με τη... μείωση του κινδύνου από τις ουσίες, γιατί η διακίνηση ναρκωτικών δεν θα γίνεται σε εγκληματικό περιβάλλον! Αν κάτι αποδεικνύεται από τέτοιου είδους πρωτοβουλίες από αστούς πολιτικούς και επιχειρηματίες είναι ότι με κάθε μέσο θα συνεχιστεί η προσπάθεια τα ναρκωτικά ή υποκατάστατά τους να νομιμοποιηθούν ώστε να συμβάλλουν μαζί με άλλους μηχανισμούς στην υποταγή των συνειδήσεων στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Η πρόληψη και η θεραπεία μπορεί να γίνουν μέσα από την ανάδειξη των κοινωνικών αιτιών της τοξικοεξάρτησης στην πάλη για ζωή ολόκληρη, δηλαδή με δικαιώματα, και όχι σε δόσεις. Για μια κοινωνία χωρίς ναρκωτικά, χωρίς εκμετάλλευση, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος των μονοπωλίων.