Στο 26ο Φεστιβάλ γίνεται μια ακόμα καινοτομία που δίνει ώθηση στη μαζικότητα των εκδηλώσεων: Το τετραήμερο μεταφέρεται έτσι, ώστε το Φεστιβάλ να κορυφώνεται το Σάββατο αντί της Κυριακής.

«Τραγουδάμε κι αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση» είναι το σύνθημά του που ταξιδεύει σε πάνω από 300 προφεστιβαλικές σε όλη τη χώρα για να κορυφωθεί στα Ιλίσια, με πολύ πλούσιο πρόγραμμα που μόνο μια ελάχιστη αναφορά μπορούμε να κάνουμε εδώ.

Ξεχωριστές στιγμές ήταν η μουσικοποιητική παράσταση «Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις», αφιερωμένη στον Γιάννη Ρίτσο, που την παρακολούθησε κατασυγκινημένη η συντρόφισσά του Φαλίτσα, προσκεκλημένη από το ΚΣ της ΚΝΕ που της επέδωσε επίσης μια τιμητική πλακέτα και ένα αντίτυπο της ανατύπωση της πρώτης έκδοσης του «Επιταφίου» που έκανε και διέθεσε στο Φεστιβάλ ο «Ριζοσπάστης». Πανέμορφο και το αφιέρωμα στον Νίκο Ξυλούρη με τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη και τον Δημήτρη Σκουλά, που επίσης παρακολούθησε η γυναίκα του Ν. Ξυλούρη, Ουρανία, και η ΚΝΕ της απένειμε τιμητική πλακέτα. Αντίστοιχα, τιμητική βραδιά οργανώθηκε στη Λαϊκή Σκηνή για τον Κώστα Βίρβο και τον Θόδωρο Δερβενιώτη που ήταν παρόντες, ενώ δεκάδες άλλες συναυλίες και αφιερώματα γέμισαν το τετραήμερο.

Συζητήσεις έγιναν για το ρόλο της θρησκείας, τα προβλήματα των μεταναστών, τον προσανατολισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, τον εργάσιμο χρόνο, την Ολυμπιάδα του 2004, τη Λατινική Αμερική.

Δόθηκαν παραστάσεις θεάτρου δρόμου και κάθε γωνιά του Φεστιβάλ είχε μια ιδιαίτερη «πινελιά», όπως για παράδειγμα ήταν ένα περίπτερο όπου οι νέοι επισκέπτες μπορούν να σκιτσάρουν ό,τι τους ανησυχεί, ό,τι ονειρεύονται.

Θα ήταν παράλειψη να μη μνημονεύσουμε και μια μοναδική, εντυπωσιακή κατασκευή που στήθηκε στο 26ο Φεστιβάλ: «Ο λαβύρινθος της εξάρτησης» που με τον κατάλληλο φωτισμό οδηγούσε τους επισκέπτες από δωμάτιο σε δωμάτιο, μιλώντας για το πρόβλημα των ναρκωτικών και καλώντας τους να πιάσουν το μίτο του αγώνα.