Ομολογώ ότι έπεσα έξω και δηλώνω ότι ο καθηγητής μου παραμένει μαρξιστής και, ως πρωθυπουργός, οδηγεί την Ελλάδα στο σοσιαλισμό. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι οι βιομήχανοι επιχειρούν να τον ρίξουν από την πρωθυπουργία για να φέρουν στη θέση του τον αρχηγό της Δεξιάς, Κώστα Καραμανλή. Αποδεικνύεται τώρα ότι ο Κ. Σημίτης ουδέποτε πρόδωσε τα σοσιαλιστικά ιδανικά, που κληρονόμησε από τον αντιστασιακό πατέρα του.

Μη αντιλαμβανόμενοι οι πλουτοκράτες ότι ο Κ. Σημίτης θα είναι αυτός που θ' αγοράσει από τους ίδιους το σχοινί, με το οποίο θα τους κρεμάσει, τον θεωρούσαν «δικό τους άνθρωπο». Τους ξεγελούσε το γεγονός ότι, με την πολιτική του, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και δεν αντιλαμβάνονται ότι εφάρμοσε πολιτική συγκέντρωσης του κεφαλαίου σε λίγα χέρια, ώστε να μπορέσει πιο εύκολα και γρήγορα, στη συνέχεια, να τα πάρει από τους πλούσιους και να τα δώσει στους φτωχούς.

Οταν, μετά τα Ιμια, είπε «ευχαριστώ τις ΗΠΑ», δεν το έκανε για τον Κλίντον, αλλά για να «αποκοιμίσει» τους Αμερικανούς, ώστε να μην αντιληφθούν τη σοσιαλιστική επανάσταση που άρχισε στην Ελλάδα το 1996, όπως έγραψε και ο Ιωάννης Κ. Πρετεντέρης. Οταν παραδόθηκε ο Οτσαλάν, δεν το έκανε για τον Ετσεβίτ, αλλά για να καλμάρει τους Τούρκους που ήταν έτοιμοι να στείλουν στρατό εναντίον του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Οταν συνυπέγραψε για την επίθεση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, δεν το έκανε για τους ιμπεριαλιστές, αλλά για να βοηθήσει στη νέα σοσιαλιστική ανοικοδόμηση της γειτονικής χώρας, υπό την καθοδήγηση του Κουστούνιτσα.

Πολλοί νομίζουν ότι η «σοσιαλιστική επαναφορά» του Κ. Σημίτη γίνεται ενόψει του επερχόμενου εκλογικού κινδύνου Καραμανλή και έρχεται ως αποτέλεσμα παρέμβασης του σταθερού κι αλύγιστου σοσιαλιστή, Κώστα Λαλιώτη. Λανθάνουν, γιατί αγνοούν ότι ο πρωθυπουργός ακολουθεί τη λενινιστική διδαχή «ένα βήμα μπροστά και δυο πίσω».

Εν ευθέτω χρόνω θα φέρω στη δημοσιότητα τα e - mail που ανταλλάσσουν καθημερινά ο Κ. Σημίτης με τον Γιωργάκη Παπανδρέου, στα οποία ο πρωθυπουργός νουθετεί τον φερόμενο ως διάδοχό του να μην ξεφύγει ποτέ και επ' ουδενί από το δρόμο του μαρξισμού - λενινισμού, τον οποίο από κοινού βαδίζουν επί πέντε συναπτά έτη...