ΝΑΪ ΠΙ ΤΑΟΥ.--

Στον απόηχο της Συνόδου Κορυφής της Οργάνωσης για την Οικονομική Συνεργασία σε Ασία και Ειρηνικό (APEC), ξεκίνησαν χτες και ολοκληρώνονται αύριο στη Νάι Πι Τάου της Μιανμάρ οι εργασίες της 25ης Συνόδου Κορυφής της Ενωσης Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN).

Μέλη της Συνόδου είναι σήμερα οι: Βιετνάμ, Ινδονησία, Καμπότζη, Λάος, Μαλαισία, Μπρουνέι, Μιανμάρ, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη και Φιλιππίνες. Ωστόσο στη Μιανμάρ βρίσκονται ή θα βρεθούν ηγέτες όπως ο πρωθυπουργός της Κίνας Λι Κετσιάνγκ, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και άλλων χωρών που διατηρούν στενή συνεργασία με την ASEAN. Σήμερα, θα γίνει και η 9η Σύνοδος Ανατολικής Ασίας.

Στο επίκεντρο των επαφών είναι μια σειρά σχέδια επιχειρηματικών συνεργασιών, μεταξύ των μελών της Ενωσης, αλλά και πολλών άλλων. Κεντρική θέση έχει η συζήτηση της συγκρότησης της «Κοινότητας ASEAN», που ενώ αρχικά είχε προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί μέχρι το 2015, τώρα φαίνεται ότι αυτή ίσως καθυστερήσει.

Αλλες μπίζνες που «ψήνονται» είναι αυτές που συνδέονται με την Περιφερειακή Συνολική Οικονομική Συνεργασία (Regional Comprehensive Economic Partnership - RCEP), που εκτός από τις χώρες - μέλη της ASEAN περιλαμβάνει και τους Κίνα, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ινδία και Αυστραλία.

Επίσης, βασικό θέμα αναμένεται να είναι και η κατάσταση στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, όπου μεγαλώνουν οι εντάσεις εξαιτίας εδαφικών διεκδικήσεων που προβάλλουν «έντονα» η Κίνα, αλλά οι Βιετνάμ, Φιλιππίνες κτλ. Αναλυτές θεωρούν πιθανή την έγκριση ενός «κώδικα δεοντολογίας στη Νότια Κινεζική Θάλασσα», αλλά η ένταση των αντιθέσεων και η δυσκολία να βρεθούν «ισορροπίες» τροφοδοτούνται διαρκώς από τη στασιμότητα, αλλά και ύφεση στους ρυθμούς ανάπτυξης των καπιταλιστικών οικονομιών και στη συγκεκριμένη περιοχή.

Ακόμα, η αντιμετώπιση των «ακραίων μουσουλμάνων» φαίνεται ότι θα τεθεί επί τάπητος καταρχήν από τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο επέκτασης της «διεθνούς συμμαχίας για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών». Ασιατικά και δυτικά ΜΜΕ μετέδιδαν ότι η Ουάσινγκτον «ποντάρει» στη συνεργασία «μετριοπαθών» μουσουλμανικών κρατών, όπως η Ινδονησία και η Μαλαισία.

Φυσικά, κάθε «συνεργασία» έχει πολλές προεκτάσεις, μόνο και μόνο αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για μερικές από τις πολυπληθέστερες χώρες στον κόσμο, με εργατικό δυναμικό ιδιαίτερα νεαρό, μεγάλα περιθώρια συγκέντρωσης κεφαλαίου και τεράστιο φυσικό πλούτο, σε σημαντικό βαθμό ανεκμετάλλευτο.