Επιταχύνονται οι εξελίξεις και οι κόντρες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, μετά και τη νέα διαφοροποίηση του πρώην προέδρου του κόμματος Γ. Παπανδρέου έναντι της σημερινής ηγεσίας, αλλά φαίνεται ότι έχουν ευρύτερες διαστάσεις που σχετίζονται συνολικότερα με τις διεργασίες αναμόρφωσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας (κομβικό ζήτημα στην αναδιάταξη γενικότερα του αστικού πολιτικού σκηνικού) αλλά και με ενδοαστικούς ανταγωνισμούς.

Θυμίζουμε, πριν μερικές μέρες ο Παπανδρέου ζήτησε έκτακτο συνέδριο, εκλογή νέου προέδρου από τη βάση και εγκατάλειψη του εκλογικού σχήματος της «Δημοκρατικής Παράταξης», όπου ποντάρει η ηγεσία του Ευ. Βενιζέλου. Θυμίζουμε, επίσης, ο Παπανδρέου πριν τις ευρωεκλογές φρόντισε να παραστεί σε εκδήλωση μαζί με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη, ενώ στο μεσοδιάστημα «παπανδρεϊκά» στελέχη διαφοροποιούνταν συχνά πυκνά από τις επιλογές Βενιζέλου. Ταυτόχρονα, σενάρια αναφέρουν πως μια απομάκρυνση Βενιζέλου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα βόλευε μετεκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια σύναψης κομπρεμί για τη δική του συγκυβέρνηση.

Δίπλα στον Παπανδρέου στάθηκαν, με δηλώσεις τους, στελέχη όπως οι Φ. Σαχινίδης, Γ. Ραγκούσης, Θ. Μωραΐτης, Σ. Κεδίκογλου, Μ. Καρχιμάκης.

Από την πλευρά της, η ηγεσία Βενιζέλου επικαλείται τις αποφάσεις του συνεδρίου και των οργάνων του ΠΑΣΟΚ για τη διαδικασία συγκρότησης της «Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης» (τοποθετούν το συνέδριό της το Γενάρη). Επιμένει ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος να συμπορευτούν με τις άλλες δυνάμεις του χώρου. Προειδοποιεί ότι «στις σημερινές συνθήκες οποιαδήποτε πρόταση περιορίζει το ΠΑΣΟΚ στα κομματικά οργανωτικά τείχη, το αφήνει στο περιθώριο όλων των διεργασιών που κινούνται με κοινό παρονομαστή την αναφορά στο χώρο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των οποίων έσπευσε να ενταχθεί το "Ποτάμι" και οι οποίοι εκφράζουν πολιτικά τις δυνάμεις που στεγαζόντουσαν μέχρι πρόσφατα στη ΔΗΜΑΡ», σηματοδοτώντας εμμέσως συμμαχίες όπου λοξοκοιτάζει το κόμμα.

Επιπλέον, από το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ διακινήθηκε κοινή δήλωση των βουλευτών Γ. Δριβελέγκα, Δ. Κρεμαστινού, Γ. Κουτσούκου, Χρ. Γκόκα, Μ. Κασσή, Δ. Σαλτούρου και Π. Δήμα, όπου υποστηρίζεται ότι «η συμπαράταξη του ΠΑΣΟΚ με όλους όσοι στρατευθούν στο εγχείρημα της Δημοκρατικής Παράταξης, αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία προκειμένου να εκφράσουμε τις διάσπαρτες δυνάμεις του κόσμου της κεντροαριστεράς».

Παραπέρα, φωτογραφίζοντας τον Γ. Παπανδρέου και όσους διετέλεσαν υπουργοί στην κυβέρνησή του, σημειώνουν: «Οφείλουμε όλοι και ιδίως όσοι είχαν την πρώτη ευθύνη για τις αποφάσεις της τελευταίας πενταετίας, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να λειτουργήσουμε με το απαραίτητο πνεύμα ενότητας, χωρίς επιστροφή σε ξεπερασμένες από τα πράγματα αντιπαραθέσεις, που δεν εξυπηρετούν ούτε τη χώρα ούτε την παράταξη».

Σε αυτό το κλίμα, προβάλλονται τρία σενάρια για την επόμενη μέρα:

- Ο Παπανδρέου ξεκινά διαδικασία συλλογής υπογραφών: Απαιτείται το 1/3 των μελών της Κεντρικής Επιτροπής ή το 50% των νομαρχιακών επιτροπών ή το 10% των μελών ώστε να επιβάλει συνέδριο μέσω του καταστατικού. Ο Καρχιμάκης διατείνεται εδώ και καιρό ότι έχει συγκεντρώσει υπογραφές. Η πλευρά Βενιζέλου διαχέει ότι «η μεγάλη πλειοψηφία των Νομαρχιακών Επιτροπών του ΠΑΣΟΚ σε όλη την Ελλάδα (52 στις 61) μετά από συνεδριάσεις που πραγματοποίησαν μέχρι σήμερα, υποστηρίζουν ανοικτά τις αποφάσεις των κεντρικών οργάνων του κινήματος».

- Ιδρύει νέο κόμμα: Ο Ραγκούσης μιλούσε τις προάλλες για «γέννηση ενός νέου, σύγχρονου, προοδευτικού πολιτικού υποκειμένου», για «μια νέα ενότητα για το μέλλον όλων των προοδευτικών πολιτών και αξιόπιστων πολιτικών που είναι σήμερα διασκορπισμένοι στα 4 σημεία του πολιτικού ορίζοντα. Από τη ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ -μη περιλαμβανομένης της δημαγωγικής του ηγεσίας- και τις υγιείς πατριωτικές δυνάμεις του πολιτικού φιλελευθερισμού».

- Επιλέγεται τρίτο πρόσωπο για την ηγεσία του κόμματος: Ο Κασσής πρότεινε ήδη ως μεταβατική λύση τη Φ. Γεννηματά. Αλλα στελέχη ψάχνουν άλλη λύση.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μένει σταθερό και απαράλλαχτο είναι η συνδρομή και αυτού του πόλου του αστικού πολιτικού συστήματος στην παραπέρα εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, στην επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που ζητά το μεγάλο κεφάλαιο.

Αλλωστε, σε αυτήν τη βάση εδράζονται μια σειρά ανησυχίες που εκφράστηκαν για τη σταθερότητά της κυβέρνησης (ελέω τρικυμίας στο ΠΑΣΟΚ) και την ικανότητά της να προωθήσει αυτές τις μεταρρυθμίσεις.

Σε αυτές τις ανησυχίες έρχονται να απαντήσουν η διαβεβαίωση Παπανδρέου ότι, «ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, θα τιμήσω μέχρι τέλους την αποστολή που μου εμπιστεύθηκαν οι πολίτες» - η ανάγνωσή της από πλευράς της σημερινής ηγεσίας ως «αυτονόητη διαβεβαίωση του κ. Παπανδρέου ότι θα εκτελέσει μέχρι τέλους τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητά του ως μέλους της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ»...