Αλήθεια ποιο το συμφέρον του λαού απ' την αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας, που τόσο επιθυμεί η αστική τάξη και ο ΣΥΡΙΖΑ ως εκφραστής των επιδιώξεών της; Επιδίωξη που έκανε τη Ν. Βαλαβάνη να διαμαρτύρεται ότι «η αποδοχή της βίαιης υποβάθμισης της γεωπολιτικής θέσης της χώρας, ιδιαίτερα μέσω της πρόβλεψης των μνημονίων για μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα μ' επίκεντρο το δημόσιο χρέος απέναντι στους δανειστές, έχει αδυνατίσει ακόμα και τον παραδοσιακό ρόλο της χώρας και τις δυνατότητες διαμεσολάβησης σε μια κατεύθυνση δίκαιης και ειρηνικής επίλυσης, με βάση το διεθνές δίκαιο, των διαφορών στη στενή και ευρύτερη περιοχή μας». Δε γνωρίζει ότι το Διεθνές Δίκαιο είναι καθρέφτης των μονοπωλιακών συμφερόντων και τα αστικά κράτη που διαμεσολαβούν το πράττουν με γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τους τάξης; Που είναι σε γραμμή εναντίωσης με τα συμφέροντα του λαού της συγκεκριμένης χώρας και όλων των άλλων της ευρύτερης περιοχής, όπως τόσες «διαμεσολαβήσεις» βάση του «Διεθνούς Δικαίου» έχουν αποδείξει; Στο όνομα του Διεθνούς Δικαίου δε γίνονται τόσες και τόσες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ή με το μανδύα της «ανθρωπιστικής βοήθειας» ή της «σωτηρίας λαών από δικτάτορες»; Στο όνομα του «Διεθνούς Δικαίου» δεν εγκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τη «διεθνή κοινότητα» να επέμβει στη Συρία ενάντια στον Ασαντ όταν ήδη, με ιμπεριαλιστική επέμβαση (ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία αλλά και Σαουδική Αραβία, Κατάρ κλπ.), είχε οργανωθεί ο στρατός για την ανατροπή του;
Ολα τα παραπάνω μπορεί να δίνουν πνοή στο «όραμα» της κ. Βαλαβάνη «η κάθε χώρα να μπορεί να υπαγορεύει η ίδια τη δική της τύχη». Απέχουν όμως έτη φωτός απ' το όραμα οι λαοί να ορίζουν οι ίδιοι την τύχη τους. Αυτό προϋποθέτει άλλου είδους συμμαχίες και αγώνα για να απαλλαγούν απ' τα παράσιτα που τους πίνουν το αίμα και που, καθώς «πίνοντας» τους «ανοίγει η όρεξη», καραδοκούν για το αίμα και των άλλων λαών της περιοχής.