Από τις επιστολές των επισκεπτών που δημοσιεύονται στο site, αλιεύσαμε την παρακάτω αφήγηση, με τον τίτλο «Ενα και δύο μετράω τα κύματα...»: «Φίλοι και γνωστοί με αποκαλούν τυχερή... και αυτό γιατί επιλέχτηκα στα Voucher ενώ κάποιοι από αυτούς όχι. Είμαι στ' αλήθεια άραγε τυχερή; Εγώ πιο πολύ πήγα γιατί είμαι άνεργη και χρειάζομαι κάποια λεφτά για να ζήσω κι εγώ κάπως, χωρίς να είμαι βάρος στην οικογένειά μου, στα 25 μου. Αυτό το πράγμα είναι πολύ ψυχοφθόρο.

Αν και ανήκω στο χώρο της Εκπαίδευσης, θα δουλεύω σαν γραμματέας!!! Τρομερή εργασιακή προοπτική και πάνω απ' όλα στο αντικείμενό μου... Στη συνέντευξη που έδωσα εκεί και με πήραν - συγγνώμη, έδωσα δύο συνεντεύξεις στην ίδια επιχείρηση για να με πάρουν καθώς έπρεπε να με δει προσωπικά και η διευθύντρια - το πρώτο πράγμα που μου είπαν ήταν "είναι σημαντική επιχείρηση και μεγάλο προσόν στο βιογραφικό σου", "αν δεν έχεις τελειώσει τη δουλειά που σου έχει ανατεθεί μέχρι το τέλος της ώρας, να κάτσεις παραπάνω. Ετσι θα δείξεις επαγγελματισμό και η εργατικότητά σου θα μετρήσει σε πιθανή πρόσληψη", "να είσαι συνεργάσιμη και να μην παίρνεις πρωτοβουλίες", "αν αρρωστήσεις και λείψεις εσύ θα χάσεις, από τα λεφτά σου", κατά τ' άλλα "μια χαρά θα είμαστε". Μια χαρά θα είναι αυτοί... που θα με έχουν τζάμπα εκεί να τους βγάζω δουλειά. Οσο για την πρόσληψη κούφια λόγια... σχεδόν κανέναν δεν πήραν πέρυσι. Μας δελεάζουν με την πρόσληψη για να μας έχουν να λέμε ναι σε όλα, και μετά τίποτα.

Αυτά θα μας τα "διδάξουν" και στην επιμόρφωση όταν αρχίσει. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους στην ουσία. Από πέρυσι που θυμάμαι μας έκαναν μάθημα πληροφορικάριοι, δικηγόροι, ψυχολόγοι, σύμβουλοι επιχειρήσεων κ.ά. Από την πρώτη μέρα, μας έλεγαν ότι "υπάρχουν καλοί και κακοί επιχειρηματίες", "οι νέοι επιχειρηματίες αν είναι εφευρετικοί και καινοτόμοι θα ανέβουν ψηλά", "καλό είναι να είμαστε συνεργάσιμοι με τον εργοδότη ώστε να ανεβάσουμε τις πιθανότητες να μας κρατήσουν", μας μίλησαν μέχρι και για τα δικαιώματα των εργαζομένων...

Για όλα αυτά, πάλι καλά, υπήρξε μεγάλος προβληματισμός από όλους μας. Συζητούσαμε και μέσα στο μάθημα και στα διαλείμματα θέτοντας συγκεκριμένα ερωτήματα που πολλές φορές πραγματικά οι "καθηγητές" έρχονταν σε αδιέξοδο.

(...) Οσο και μεταξύ μας γνωριζόμασταν καλύτερα, πήραμε την απόφαση εγώ και κάποιοι ακόμα να συμμετάσχουμε στην περσινή απεργία στις 9 Νοέμβρη ακριβώς για να διαμαρτυρηθούμε για τα παραπάνω. Αυτό που μας είπαν όταν πήγαμε να δηλώσουμε απουσία ως απεργία ήταν ότι θα μας βάλουν ασθένεια καθώς η δήλωση απεργίας δημιουργεί πρόβλημα. Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί... Επρεπε να επιμείνουμε πολύ για να το κάνουν τελικά.

Είναι δικαίωμά μας να εργαζόμαστε με αξιοπρέπεια, να πληρωνόμαστε μηνιαία, να ασφαλιζόμαστε, να μετακινούμαστε δωρεάν, να δικαιούμαστε Ταμείο ανεργίας μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Αυτά τα τόσο απλά εξαρτώνται από το να το πάρουμε απόφαση κι εμείς οι ίδιοι. Εχουμε κάθε δικαίωμα, και υποχρέωση να παλέψουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Οσοι είναι στο κομμάτι των σεμιναρίων στα ΚΕΚ, να κατέβουν όλοι μαζί ενωμένοι, οι υπόλοιποι που σκορπίσαμε σε δεκάδες χώρους δουλειάς να ενωθούμε ξανά στις 27 Νοέμβρη στην πανελλαδική απεργία, με το δικό μας πανό και τα αιτήματα που διεκδικούμε.

Α. Θ.

Voucher 25-29».