Από τις βόρειες εσχατιές της χώρας, αυτή τη φορά η φωτογραφία. Απ' το ξεχασμένο Δημάρι, των ακόμα πιο ξεχασμένων στους αιώνες Πομάκων, που δεν απέχουν ούτε 500 μέτρα σ' ευθεία προβολή απ' το σύνορο με τη Βουλγαρία. «Χωρίς λεζάντα», γράφει το συνοδευτικό χαρτάκι. «Μόνο μια αφιέρωση: "Σ' όλους αυτούς τους καλούς ανθρώπους, που συνοδεύουν τον υπουργό Εξωτερικών στην Τουρκία για να υπογράψουν συμφωνίες για επενδύσεις σε ένα καθαρό από "τρομοκράτες" Κούρδους περιβάλλον στην Ανατολή". Εδώ τα πάντα είναι ίδια, όπως πριν 5 χρόνια, που είχατε έρθει για ρεπορτάζ. Τα παιδιά μας μαθαίνουν τέσσερις γλώσσες (ισλαμικά, τούρκικα, ελληνικά και πομάκικα), δηλαδή καμία, εμείς πάμε για τα λιγοστά ψώνια στη Βουλγαρία, που είναι κοντά, τα καπνά πουλιούνται όλο και πιο δύσκολα, για γιατρό πάμε με τα πόδια προς την Ξάνθη, μέχρι να βρεθεί πιο κάτω κανένα αυτοκίνητο. Ο τόπος είναι ακόμα δύσβατος και μάλλον ακατάλληλος για επενδύσεις».