Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο ομόλογό του, Σ. Λαβρόφ, είχε χτες ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, προκειμένου να «ανταλλάξουν απόψεις για το αποτέλεσμα των συνομιλιών στο Μινσκ σχετικά με την κρίση στην Ανατολική Ουκρανία, καθώς και για τη συμφωνία εκεχειρίας που αποφασίστηκε». Η επικοινωνία ήρθε μια μέρα μετά το ταξίδι του Ν. Κοτζιά στη Μόσχα και τις εκεί συνομιλίες με τον Λαβρόφ, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει ότι ασκεί «πολυεπίπεδη, πολυδιάστατη, ενεργητική εξωτερική πολιτική».

Βέβαια, η προσπάθεια της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ να πατήσει σε περισσότερες ...ιμπεριαλιστικές βάρκες για να εξυπηρετήσει σχέδια της ντόπιας αστικής τάξης περί γεωστρατηγικής της αναβάθμισης στην ευρύτερη περιοχή, σκοντάφτει ακριβώς στα όρια που χαράσσουν οι δεσμεύσεις και υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η ελληνική αστική τάξη έναντι ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Σε αυτή τη βάση, κυβερνητικοί παράγοντες με αρμοδιότητα την Αμυνα δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο η χώρα να στηρίξει με υποδομές και μέσα μια ενδεχόμενη «κίνηση» του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Αφήνουν, δηλαδή, ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να υπάρξει άμεση εμπλοκή σε μια πιθανή ανοιχτή ένταση της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, σε κινήσεις που αντικειμενικά θα στρέφονται όχι μόνο κατά των ρωσικών σχεδίων, αλλά κυρίως ενάντια στους λαούς της ευρύτερης περιοχής.

Οι ίδιοι παράγοντες αναφέρουν ότι «δεν μας έχει ζητηθεί καμία συμβολή. Αν μας ζητηθεί, κριτήριο για τη στάση μας θα είναι αν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της χώρας μας και του λαού μας» (λες και υπάρχει περίπτωση να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του ελληνικού ή οποιουδήποτε άλλου λαού από την εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις). Το ίδιο επιχείρημα, άλλωστε, έχουν επικαλεστεί όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις για να στηρίξουν τα στρατιωτικά - πολεμικά σχέδια των διακρατικών ενώσεων του κεφαλαίου, ΝΑΤΟ και ΕΕ, σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν κ.α.

Οι ίδιοι κυβερνητικοί παράγοντες σπεύδουν, βέβαια, να διευκρινίσουν ότι η όποια ελληνική συνδρομή στα ΝΑΤΟικά σχέδια θα είναι «ανθρωπιστική, κατά κύριο λόγο. Βασική μας προτεραιότητα είναι να διαφυλαχθεί η σωματική ακεραιότητα και η περιουσία 100.000 Ελλήνων στη Μαριούπολη και ευρύτερα, και να συνδράμουμε και να στηρίζουμε την όποια προσπάθεια στα πλαίσια του ΟΑΣΕ, προκειμένου να λάβει τέλος η στρατιωτική βία σε αυτή την περιοχή», επικαλούμενοι ταυτόχρονα και τη «διεθνή νομιμότητα».

Οι κυβερνώντες και ο ΣΥΡΙΖΑ αποσιωπούν ότι το πολυδιαφημισμένο «διεθνές δίκαιο» διαμορφώνεται και εφαρμόζεται στη βάση των αντικρουόμενων συμφερόντων των μονοπωλίων, της εξισορρόπησης των μεταξύ τους αντιθέσεων, με κοινή τους βάση το γεγονός ότι κοινός αντίπαλός τους είναι οι λαοί και τα δικαιώματά τους. Εξ ου και στο όνομα του «διεθνούς δικαίου» έχουν γίνει πλείστα όσα εγκλήματα σε βάρος των λαών. Σε αυτή τη βάση συγκροτούνται και κινούνται μηχανισμοί όπως και ο ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη), για τον οποίο κάνουν λόγο.