Με δεκάδες εργαζόμενους στη βιομηχανία συζήτησαν οι Οργανώσεις της Τομεακής Οργάνωσης Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, σε συγκεντρώσεις που πραγματοποίησαν τις τελευταίες μέρες.

Εργαζόμενοι από το Μέταλλο, το Φάρμακο, την Ενέργεια, την Κλωστοϋφαντουργία συζήτησαν για τις μετεκλογικές εξελίξεις, τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη νέα συγκυβέρνηση και τους «εταίρους» αλλά και τα καθήκοντα του Κόμματος για το επόμενο διάστημα. Επιβεβαιώθηκε και μέσα από αυτές τις πρωτοβουλίες ότι, παρά την κυβερνητική εναλλαγή, η κατάσταση στους εργασιακούς χώρους παραμένει αναλλοίωτη, επιβεβαιώνοντας ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος του λαού. «Πίσω από τις πόρτες των εργοστασίων υπάρχει η τρομοκρατία, ο αυταρχισμός και η εκμετάλλευση, την ίδια στιγμή που στις τηλεοράσεις τα κηρύγματα "εθνικής υπερηφάνειας" δίνουν και παίρνουν», μεταφέρθηκε χαρακτηριστικά στη συγκέντρωση των ΚΟ Φαρμάκου.

Αναδείχθηκε επίσης ότι, παρά τα όσα ψίχουλα δεσμεύεται η συγκυβέρνηση να μοιράσει, οι εργαζόμενοι που παράγουν τον πλούτο, παραμένουν οι μεγάλοι χαμένοι. Αυτή η αλήθεια δεν αλλάζει, είτε η καπιταλιστική οικονομία είναι σε κρίση είτε περνά σε φάση ανάκαμψης, παραμένουν χαμένοι είτε γίνονται μειώσεις στους μισθούς είτε επιστρέφονται κάποια ψίχουλα.

Οπως επισήμανε ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στη συγκέντρωση των ΚΟ Κλωστοϋφαντουργίας, «ουσιαστική βελτίωση της θέσης του εργάτη δε θα έχουμε, εκτός αν πάψει να περιμένει λύσεις από την κυβέρνηση και βγει στον αγώνα και την πάλη. Μόνο έτσι μπορεί να βελτιωθεί η ζωή των εργαζομένων. Για να ικανοποιηθούν οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες πρέπει να φύγει από τη μέση το κριτήριο του κέρδους. Οι εργαζόμενοι στον ιματισμό μπορούν να δουν ότι ο κλάδος αυτός, που έχει συρρικνωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, δε χωράει στα πλαίσια της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ο κλάδος μπορεί να αναπτυχθεί προς όφελος των εργαζομένων μόνο στα πλαίσια του Σοσιαλισμού, με κεντρικό σχεδιασμό. Εκεί μπορούν να αναπτυχθούν επιχειρήσεις κλωστοϋφαντουργίας, δέρματος, για να καλυφθούν οι ανάγκες του λαού για ένδυση, υπόδηση, θα αναπτυχθεί η βιομηχανία τροφίμων, η φαρμακοβιομηχανία, όχι για τα κέρδη των βιομηχάνων αλλά για τις ανάγκες του λαού».

Στη συγκέντρωση των ΚΟ του Μετάλλου, ο Γιάννης Μερεντίτης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής, αναφέρει χαρακτηριστικά, με αφορμή το βάφτισμα των διαπραγματεύσεων της συγκυβέρνησης σε «εθνική προσπάθεια»: «Στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρχει "κοινό εθνικό συμφέρον", "κοινή εθνική προσπάθεια", γιατί απλούστατα το συμφέρον της αστικής τάξης είναι αντίθετο με αυτό της εργατικής τάξης. Το συμφέρον των εργαζομένων ενός εργοστασίου είναι αντίθετο με αυτό του εργοδότη. Οταν μια τάξη κερδίζει, χάνει η άλλη, όταν η επιχείρηση κερδίζει, χάνουν οι εργαζόμενοι. Δεν υπέφεραν όλοι οι Ελληνες από την κρίση, δεν κόπηκε σε όλους η ανάσα αλλά στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Υπέφεραν οι εργαζόμενοι της "Χαλυβουργίας" που βρέθηκαν χωρίς δουλειά και όχι ο Μάνεσης. Υπέφεραν οι απολυμένοι της "Χαλυβουργικής" και όχι η οικογένεια Αγγελόπουλου. Υπέφεραν οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων και όχι ο Ταβουλάρης και ο κάθε καπιταλιστής...»

Στην αντίστοιχη συζήτηση των ΚΟ Φαρμάκου τα παραδείγματα αναδεικνύουν πιο συγκεκριμένα ότι η αστική τάξη δεν ανησυχούσε για την κυβερνητική εναλλαγή. Μάλιστα, μεγάλα τμήματά της δούλευαν για αυτή. «Είναι χαρακτηριστικό ότι, στον κλάδο του Φαρμάκου, η πλειοψηφία των εργοδοτών του κλάδου, κυρίως από τη φαρμακοβιομηχανία που χαρακτηρίζεται "ελληνική" αλλά και από τις φαρμακαποθήκες, τους φαρμακοποιούς, σάλπιζε την "αλλαγή", δούλευε υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, φανερά ή όχι», επισημαίνει η Γιώτα Ταβουλάρη, στέλεχος του Κόμματος. «Στο Φάρμακο», συνεχίζει, «οι αναδιαρθρώσεις που έγιναν όλα τα προηγούμενα χρόνια, που έχουν ενισχύσει ουσιαστικά και την ελληνόκτητη και την πολυεθνική βιομηχανία, ήταν σε αντίθεση με τα συμφέροντα των εργαζομένων: Ούτε τις θέσεις εργασίας αύξησαν, ούτε τους μισθούς, ούτε τα δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις βελτίωσαν. Αυτή η ανάπτυξη και το γεγονός ότι ο κλάδος είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, έχει στηθεί πάνω στο χτύπημα που δέχτηκαν συνολικά οι εργαζόμενοι όλα τα προηγούμενα χρόνια».

Στις συγκεντρώσεις, εργαζόμενοι, οπαδοί και φίλοι του ΚΚΕ μετέφεραν πείρα από τη διαπάλη και την επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ, το ρόλο που παίζει σε αυτήν ο ΣΥΡΙΖΑ ως το νέο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα αστικής διαχείρισης. Μάλιστα, όπως σχολίασε ο Γ. Μερεντίτης, ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπηρετήσει την αστική διακυβέρνηση με το δικό του τρόπο. «Λέγαμε ότι θα προσπαθήσουν να ενσωματώσουν το κίνημα με διαφορετικό τρόπο», σημειώνει. «Τώρα προσπαθούν να αποκτήσουν φιλικές σχέσεις με συνδικάτα, με μαζικούς φορείς, με δήμους, να τα κάνουν συνένοχα, πλυντήρια της αντιλαϊκής πολιτικής. Τα θέλουν να τους "συμβουλεύουν", να στηρίζουν την κυβέρνηση με "κριτικό τρόπο"».

Ο χαρακτήρας της συγκυβέρνησης αλλά και του νέου εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού περιγράφηκε γλαφυρά στη συζήτηση των ΚΟ Ενέργειας, με αφορμή τη σκόνη που σηκώθηκε για τις δήθεν «παροχές» της νέας ΣΣΕ των εργαζομένων της ΔΕΗ. «Με ταξικό μίσος τοποθετήθηκε η συγκυβέρνηση απέναντι στο χαρτζιλίκι των έξι ευρώ, ισχυριζόμενη ότι είναι απαράδεκτο να δίνονται αυξήσεις σε εργαζόμενους», σημείωσε εισηγητικά ο Γιάννης Καμπάνης, στέλεχος του Κόμματος, ενώ εργαζόμενος στον κλάδο συμπλήρωσε: «Αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δε συζητάει για ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων αλλά δεν ανέχεται ακόμα και τα ψίχουλα, μια δαπάνη αμελητέα μπροστά στην κερδοφορία της επιχείρησης, που μάλιστα δεν αφορά όλους τους εργαζόμενους. Είναι μέρος μιας σύμβασης διασπαστικής, που συντηρεί όλο το αντεργατικό - μνημονιακό νομικό οπλοστάσιο των τελευταίων χρόνων με ευθύνη του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού που πλειοψηφεί».

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που, παρεμβαίνοντας στην κουβέντα, μετέφεραν δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην προώθηση της πολιτικής του Κόμματος: «Παρόλο που περισσότερος κόσμος μας ακούει, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις μειωμένες απαιτήσεις των εργαζομένων», αναφέρει εργαζόμενη από άλλο χώρο, μεταφέροντας πείρα από τη συζήτηση με συναδέλφους της, και συμπληρώνει: «Απαιτείται επιμονή, πολλή συζήτηση. Επίσης αντιμετωπίζουμε το χυδαίο αντικομμουνισμό από στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Στην αντιπαράθεση που τους κάνουμε μεταχειρίζονται τα πιο αντιδραστικά επιχειρήματα, όπως την ταύτιση φασισμού - κομμουνισμού και την επίθεση στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Δείχνουν και με τον τρόπο αυτόν ποιος είναι ο εχθρός τους...».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει να παγιώσει τις χαμηλές απαιτήσεις των εργαζομένων και αυτή είναι η χειρότερη μορφή τρομοκρατίας. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι διστάζουν να διεκδικήσουν, γιατί σκέφτονται αυτούς που είναι άνεργοι, τα χειρότερα... Οι προσπάθειές μας πρέπει να στοχεύουν στην αποδόμηση αυτής της λογικής», συμπληρώνει τρίτος εργαζόμενος.

Οι δυσκολίες της παρέμβασης στους εργασιακούς χώρους, σε εργοστάσια δεν είναι λίγες. Η πολιτική παρέμβαση του Κόμματος είναι απαραίτητος όρος για να στηρίζεται και η καθημερινή πάλη. Οπως αναφέρθηκε στη συζήτηση των ΚΟ Μετάλλου: «Είναι απαραίτητη η προσπάθεια για να οικοδομήσουμε το Κόμμα μέσα στους χώρους δουλειάς και η ιδεολογική - πολιτική δουλειά του ΚΚΕ μέσα στα εργοστάσια είναι το πιο βασικό ζήτημα. Αγώνες μικροί ή μεγάλοι θα γίνονται. Αν δε δυναμώνει όμως το ΚΚΕ, η πολιτική του παρέμβαση, είναι εύκολο να κυριαρχήσει η απογοήτευση ακόμα και όταν γίνονται αγώνες. Το ΚΚΕ πρέπει να ισχυροποιείται παντού».

Οπως επισήμανε ο Π. Ηλιόπουλος,«χρειάζεται η εργατική τάξη και ο λαός να συγκρουστούν με την εξουσία του κεφαλαίου, με την ΕΕ, να μη συμβιβάζονται με τα ψίχουλα, να μην περιμένουν λύσεις από τα πάνω και να πάρουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Επίσης χρειάζεται πιο ισχυρό ΚΚΕ με γερά στηρίγματα μέσα στο λαό, πρώτα και κύρια στα εργοστάσια, στον κλάδο. Αυτό είναι καθήκον που αφορά όλους τους εργάτες που έχουν βγάλει συμπεράσματα, που κινητοποιούνται, είναι οργανωμένοι».