Κλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και, καθώς εκδηλώνεται εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, όλα δείχνουν ότι θα έχει και συνέχεια...

Συγκεκριμένα, ενώ η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να επιτύχει στα παζάρια με τους πιστωτές μια ευνοϊκότερη συμφωνία για τα εγχώρια μονοπώλια, παίζοντας προς τούτο και το χαρτί της γεωστρατηγικής αξίας της χώρας, η Αγκυρα φροντίζει αυτές τις μέρες να στείλει σειρά από μηνύματα στην Αθήνα (και αλλού) ότι δεν θα ανεχτεί υποχώρηση των δικών της μονοπωλίων έναντι των ελληνικών στους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς για το προβάδισμα στην εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και εμπορικών διαύλων στην ευρύτερη περιοχή.

Σε αυτή τη βάση:

-- Χτες, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, η τουρκική πυραυλάκατος «TCG POYRAZ», «στο πλαίσιο συμμετοχής της στην επιχειρησιακή εκπαίδευση Α' τριμήνου του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, εισήλθε την 08:55 σε Ελληνικά Χωρικά Υδατα ανατολικά ν. Αγαθονήσι, όπου και παρέμεινε κρατημένο. Στη συνέχεια, κινούμενο με πορεία, αρχικά, δυτική και στη συνέχεια νότια και ανατολική, εξήλθε από τα Ελληνικά Χωρικά Υδατα την 11:50 νοτιοανατολικά ν. Αγαθονήσι. Πλοίο και μέσα του Πολεμικού Ναυτικού παρακολούθησαν το εν λόγω πολεμικό πλοίο καθ' όλη την διάρκεια του πλου του».

-- Προχτές, 15 αεροσκάφη της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας προέβησαν σε 65 παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου (αριθμός πολύ πάνω από το ...συνηθισμένο) και 7 παραβάσεις των Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας στο FIR Αθηνών, στο Αιγαίο. Χτες ...επανήλθαν: 38 παραβιάσεις και 7 παραβάσεις στο Αιγαίο από 14 αεροσκάφη, τα 6 οπλισμένα! Σημειώθηκαν δε και 2 εμπλοκές...

-- Σύμφωνα με χτεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής», η Αγκυρα ζήτησε στις 7 Μάρτη έναρξη διαπραγματεύσεων για τα περιλάλητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) το αργότερο μέχρι την τελευταία μέρα του μήνα, απειλώντας ότι αλλιώς θα δεσμεύσει και πάλι τεράστιες περιοχές του Αιγαίου, την 1η Απρίλη. Κάτι που επιχείρησε και στις αρχές Μάρτη, όταν ζήτησε να δεσμευτεί τεράστια περιοχή στο κεντρικό και βορειοανατολικό Αιγαίο, στην οποία περιλαμβάνονταν και χωρικά ύδατα αλλά και έδαφος της Λήμνου, για χρήση της ως πεδίου βολής σε τουρκικά αεροναυτικά γυμνάσια μέχρι το τέλος του 2015.

Σημειωτέον, και η ελληνική κυβέρνηση θέλει την έναρξη ΜΟΕ, ωστόσο οι αστικές τάξεις των δύο χωρών διαφωνούν στα θέματα που θα βάλουν στο τραπέζι για παζάρι...

Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η επιχειρούμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση, από την οποία τάχα θα ωφεληθεί ο λαός, η «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» που ασκεί η κυβέρνηση με άνοιγμα σε μια σειρά από ιμπεριαλιστικά κέντρα, η «ενεργητική στρατιωτική διπλωματία» της, η ενσωμάτωση της Ελλάδας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, οι πάμπολλες «υπηρεσίες» της εκεί προς υποστήριξη ιμπεριαλιστικών αποστολών και επιχειρήσεων, ούτε εξασφάλισαν, ούτε θα εξασφαλίσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Εξ ου και οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, με τους Αμερικανούς τροφοδότες της τουρκικής αμφισβήτησης και επικυρίαρχους, οι μεθοδεύσεις για οριστική διχοτόμηση στο Κυπριακό.

Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας την ανέμενε (και) η ελληνική κυβέρνηση. Μιλώντας την Τετάρτη στη Διαρκή Επιτροπή Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, αναφερόμενος στην πρόσφατη τουρκική πρόκληση να επιχειρήσει πολύμηνη δέσμευση περιοχής στο Αιγαίο, πριν τελικά η Αγκυρα αναδιπλωθεί διπλωματικά, εκτίμησε: «Τα μάζεψε μόνιμα; Οχι. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν θεωρήσει σκόπιμο να φτιάξει κάτι πιο καλά, πιο οριοθετημένο, θα το κάνει, θα το προσπαθήσει».

Μάλιστα, επιβεβαίωσε ότι η τουρκική πρόκληση εκδηλώθηκε ενώ η Αθήνα εμφανιζόταν ήδη θετική να ξαναξεκινήσουν συζητήσεις για ΜΟΕ: «Τα ΜΟΕ τα είχαμε προτείνει δύο μέρες πριν στην Τουρκία (σ.σ.: τέλη Φλεβάρη), πριν κάνουν αυτή την πράξη τους (...) Δύο μέρες αφότου ανακοινώσαμε σε όλους τους διεθνείς παράγοντες ότι θα πάμε τελικά για ΜΟΕ, δύο μέρες μετά πήραν τα μέτρα που πήραν οι Τούρκοι για να μας εκβιάσουν και να συσσωρεύουν προβλήματα στην επικείμενη διαπραγμάτευση», είπε, επιβεβαιώνοντας και την περιορισμένη αξία που έχουν τελικά τέτοια μέτρα εφόσον εκτυλίσσονται στο πλαίσιο των διακρατικών ενώσεων του κεφαλαίου και εν μέσω οξυμένων ενδοαστικών αντιθέσεων...