ΡΩΜΗ.--

Χαρακτηριστικά του πώς «έρχεται» η ανάπτυξη και στη γειτονική Ιταλία είναι τα στοιχεία που το υπουργείο Εργασίας έδωσε στη δημοσιότητα για τις προσλήψεις το δίμηνο Γενάρη - Φλεβάρη 2015. Σε σύνολο 1.382.978 προσλήψεων μόνο οι 79.000 αφορούσαν συμβάσεις αορίστου χρόνου. Αν και πολλά αστικά ΜΜΕ επικεντρώθηκαν στην αύξηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου που σε σχέση με πέρυσι έφτασε το 35%, είναι αδύνατο να κρυφτεί η κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης, αφού το συγκεκριμένο είδος συμβάσεων αντιπροσωπεύει μόλις το 5,7% του συνόλου των νέων προσλήψεων. Ολοφάνερα, η μεγαλοεργοδοσία «αξιοποιεί» όλο και περισσότερο μορφές ελαστικής και προσωρινής εργασίας, ώστε να μπορεί να αυξομειώνει το προσωπικό ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της παραγωγής, συμπιέζοντας όσο περισσότερο μπορεί το «κόστος παραγωγής» και ενισχύοντας την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεών της.

Μάλιστα, είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και αυτή η αύξηση στις προσλήψεις με συμβάσεις αορίστου χρόνου ήρθε μετά από παροχή φορολογικών «κινήτρων» στις εταιρείες, με αντάλλαγμα δηλαδή που ισοσκελίζει τη «χασούρα» για όσους επιχειρηματίες για διάφορους λόγους δεν καταφεύγουν στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή άλλες μορφές «ελαστικών σχέσεων εργασίας». Πάντως, η κυβέρνηση Ρέντσι έχει ξεκαθαρίσει ότι θα ενισχύσει με κάθε τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο, όπως κάνει με τη μεταρρύθμιση «Job's Act» στο πλαίσιο της οποίας διευκολύνονται οι απολύσεις και διευρύνεται το περιθώριο χρήσης ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Στο μεταξύ, το Σάββατο συγκεντρώθηκαν στη Ρώμη εργαζόμενοι από τη βιομηχανία, ανάμεσά τους εργάτες από ναυπηγεία και χαλυβουργεία. Οι εργάτες διαδήλωσαν αντιδρώντας στην άγρια επίθεση που δέχονται από κεφάλαιο και κυβέρνηση, με δεδομένο ότι ειδικά στους τομείς αυτούς η εργοδοτική επιθετικότητα κλιμακώνεται άγρια καθώς είναι σκληρή η «κόντρα» που διεξάγεται παγκοσμίως για την πρωτοκαθεδρία σε κλάδους στρατηγικής σημασίας.

Μιλώντας στη συγκέντρωση που έγινε, ο επικεφαλής του συνδικάτου των μεταλλεργατών FIOM Μαουρίτσιο Λαντίνι κατηγόρησε το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα (PD) ότι εγκατέλειψε τις πολιτικές του ρίζες (που ήταν πάντα υπέρ του κεφαλαίου). Στην κινητοποίηση εμφανίστηκαν βουλευτές του PD που προβάλλονται ως «αριστερή» ενδοκυβερνητική ή εσωκομματική αντιπολίτευση, αλλά και κόμματα όπως το «Αριστερά - Οικολογία - Ελευθερία» και άλλες διαχειριστικές δυνάμεις που θέλουν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους σε έναν πιο «ανθρώπινο καπιταλισμό».