«Η Ελλάδα στην μεγάλη σκακιέρα» πανηγυρίζει η χτεσινή «Αυγή» και ότι «Ελιωσαν οι πάγοι, ανοίγουν οι δρόμοι για πολυεπίπεδη συνεργασία Ελλάδας - Ρωσίας». Ετσι σχολιάζεται η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα, στη Μόσχα και οι συναντήσεις με το Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ομως, ανεξάρτητα από τις φανερές προθέσεις της εφημερίδας στήριξης της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που πασχίζει για τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Ελλάδας, μοιραίο είναι η σκέψη μας να πάει στο γνωστό βιβλίο του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, στρατηγικού σύμβουλου του Κάρτερ και τώρα και του Ομπάμα, γραμμένο μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού το 1993, και αναφέρεται στη στρατηγική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για την κυριαρχία στην περιοχή της Ευρασίας ως παράγοντα για την «ελευθερία, τη δημοκρατία και την ελεύθερη οικονομία της αγοράς», δηλαδή της εξουσίας του κεφαλαίου, αλλά με «πρώτο βιολί τις ΗΠΑ». Το τι αιματοχυσία υπήρξε και υπάρχει στον κόσμο για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους από τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό είναι περιττό να αναφερθούμε αναλυτικά. Γιουγκοσλαβία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Ουκρανία είναι μόνο τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ομως, γιατί η κυβέρνηση πανηγυρίζει; Το να συμμετέχεις σε αυτόν τον ανταγωνισμό των κεφαλαιοκρατών που ματώνει τους λαούς, όντας η χώρα δεσμευμένη στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και παίζοντας για λογαριασμό των αστών στο ταμπλό της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» και του «ενεργειακού κόμβου», είναι σα να λες στο λαό ότι πρέπει να χαίρεται γιατί είναι μέσα σε ένα ...πεδίο βολής. Ε, όχι δε θα πάρουμε!