Θέση για το θέμα των αλλαγών στο περίφημο «αυτοδιοίκητο» της ΕΠΟ πήρε, για μια ακόμη φορά, χτες, ο υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, με παρέμβασή του στην κοινή συνέντευξη Τύπου του υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ο ίδιος εμφανίστηκε ανυποχώρητος στο θέμα των αλλαγών που προβλέπει το αθλητικό νομοσχέδιο και μάλιστα επισήμανε πως προστέθηκε ένα άρθρο, το 16ο, το οποίο καταργεί το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ, που είχε θεσπιστεί με το νόμο Ορφανού (άρθρο 29).

Στο θέμα υπάρχει διαφωνία τόσο με την ΕΠΟ όσο και με τις διεθνείς ποδοσφαιρικές συνομοσπονδίες (ΟΥΕΦΑ - ΦΙΦΑ), οι οποίες θεωρούν ότι το νομοσχέδιο παρεμβαίνει στο καταστατικό λειτουργίας που ορίζουν οι ίδιες για τις εγχώριες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες. Μάλιστα, πρόσφατα απέστειλαν επιστολή προς τον υφυπουργό όπου εκφράζουν τις αντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις τους για ορισμένα σημεία του νομοσχεδίου. Οι διαφωνίες εστιάζονται σε ζητήματα όπως η στελέχωση των πειθαρχικών επιτροπών, η αναβολή αγώνα (π.χ. αν θεωρείται ύποπτος) ή η αποβολή των ομάδων από το πρωτάθλημα με υπουργική απόφαση κ.ά.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού γνωστοποίησε ότι θα περιμένει τις αναλυτικές προτάσεις της άλλης πλευράς στη συνάντηση με εκπροσώπους των τριών ποδοσφαιρικών φορέων στα τέλη του μήνα για να παρθούν οι οριστικές αποφάσεις ενώ έδειξε να μην ανησυχεί για το ενδεχόμενο να αποκλειστούν οι ελληνικές ομάδες από τις διεθνείς διοργανώσεις (ποινή που επιβάλλουν συνήθως ΟΥΕΦΑ - ΦΙΦΑ σε τέτοιες περιπτώσεις).

Για το θέμα του περίφημου αυτοδιοίκητου της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας πάντως έχουν υπάρξει αντίστοιχα περιστατικά και στο παρελθόν. Μπορεί από μέρους της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παρουσιάζονται οι νέες αλλαγές ως μέρος στην προσπάθεια εξυγίανσης του ποδοσφαίρου, την ώρα που ο στόχος της άλλης πλευράς (ΕΠΟ - ΟΥΕΦΑ - ΦΙΦΑ) είναι η υπεράσπιση των μέχρι τώρα κεκτημένων προνομίων, όμως η ουσία είναι ότι ο πόλεμος αφορά το ποιος θα έχει... το πάνω χέρι στον έλεγχο των πραγμάτων. Και οι δυο πλευρές συμφωνούν τόσο με τις λογικές που επιβάλλει σήμερα το μοντέλο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού όσο και με τις προσπάθειες για να προστατευτεί το ίδιο το προϊόν.

Αλλωστε, και στο αθλητικό νομοσχέδιο, παρά τα όποια καινούργια αυτό φέρνει, είναι εμφανής ο στόχος για την καλύτερη διαχείριση των καταστάσεων και ο εξωραϊσμός των... κακώς κειμένων σε μια σειρά σημαντικών ζητημάτων (π.χ. βία, τζόγος, καθεστώς λειτουργίας ΠΑΕ) και όχι η συνολική ρήξη με το ίδιο το οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού.