Θόρυβος έχει ξεσηκωθεί στην Ισπανία από την προηγούμενη βδομάδα, με αφορμή την παραίτηση από την ηγεσία του «Podemos» («Μπορούμε»), του λεγόμενου κινήματος που ξεκίνησε μέσα από τους «αγανακτισμένους», Χουάν Κάρλος Μονεδέρο, υπεύθυνου του προγράμματός του. Ο Μονεδέρο ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του μορφώματος αυτού μαζί με τον επικεφαλής του και πιο γνωστό, Πάμπλο Ιγκλέσιας, και οι δύο τους καθηγητές Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης. Το πρόγραμμα του συγκεκριμένου κόμματος, που διεκδικεί την αστική διαχείριση σηκώνοντας το υπαρκτό ζήτημα της διαφθοράς, εξωραΐζει την καπιταλιστική εκμετάλλευση και εμφανίζεται ως δήθεν «ριζοσπαστική εναλλακτική», σκορπώντας αυταπάτες σε μικροαστικά στρώματα και λαϊκές δυνάμεις.

Η παραίτηση, που παρουσιάστηκε από τον Ιγκλέσιας ως «πικρό γεγονός» και επιχείρησε να το διασκεδάσει λέγοντας «ότι θα παίρνουμε σοβαρά υπόψη τις κριτικές του Μονεδέρο», συμβαίνει ενώ αναμένονται στις 24 Μάη οι τοπικές εκλογές στις περισσότερες περιοχές της Ισπανίας και φαίνεται το μόρφωμα να χάνει τη δημοσκοπική δυναμική που είχε από 27% στο 17% και έπονται στο τέλος του χρόνου οι βουλευτικές εκλογές.

Οι λόγοι δε που επικαλέστηκε ο Μονεδέρο είναι ότι το «Ποδέμος» «μπαίνει στο εκλογικό παιχνίδι και δεν διαφέρει από αυτούς που θέλει να αντικαταστήσει», ενώ «γίνεται πιο σημαντικό ένα λεπτό στην τηλεόραση από τη συζήτηση με τη βάση και τον κόσμο σε μικρές συγκεντρώσεις». Ακόμα, δηλώνει ότι «τείνει να αγνοεί την προέλευσή του στην προσπάθεια για ανέλιξη στην πολιτική εξουσία». Στην πραγματικότητα, η «κόντρα» στο εν λόγω κόμμα, που εκθειάστηκε προεκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, είναι για το πώς πιο αποτελεσματικά αυτό θα μπορεί να χειραγωγεί τους εργαζόμενους. Σε αυτό διατυπώνονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις. Η ουσία είναι ότι βασική επιδίωξη όλων είναι να πείσουν τους εργαζόμενους ότι μπορούν να εξασφαλίσουν καπιταλιστική ανάκαμψη που δήθεν θα τους ευνοήσει. Την ίδια ώρα, αναγνωρίζουν το χρέος που δεν δημιούργησε ο λαός, αλλά η πλουτοκρατία και ζητάνε αναδιάρθρωσή του. Επίσης, δηλώνουν ότι οι «ζημιογόνες επιχειρήσεις» μπορούν να κάνουν απολύσεις εργαζομένων. Αυτά είναι τα «ριζοσπαστικά» που δήθεν υπερασπίζεται και ο Μονεδέρο.