Συνεχίστηκαν χτες οι συζητήσεις ανάμεσα στα αστικά κόμματα στην Ισπανία, για τη διερεύνηση σχηματισμού νέας κυβέρνησης μετά τις βουλευτικές εκλογές της 20ής Δεκέμβρη. Ο νυν υπηρεσιακός πρωθυπουργός και ηγέτης του, πρώτου στις εκλογές, Λαϊκού Κόμματος (123 έδρες στην 350μελή Βουλή), Μαριάνο Ραχόι, συναντήθηκε για περίπου 2 ώρες με τον Πάμπλο Ιγκλέσιας, επικεφαλής του σοσιαλδημοκρατικού «Ποδέμος» (69 έδρες), όπου διαπιστώθηκε η διάσταση απόψεων σε ό,τι αφορά το μείγμα διαχείρισης. Η συζήτηση κινήθηκε στο γνωστό μοτίβο της αντιπαράθεσης που και προεκλογικά αναπτύχθηκε για τις πολιτικές του Λαϊκού Κόμματος που «οδήγησαν στη διαφθορά και την κοινωνική ανισότητα», αφήνοντας ωστόσο στο απυρόβλητο την πραγματική αιτία της κρίσης, την καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, που κάθε αστικό κόμμα, παρά τις υπαρκτές διαφορές τους, υπηρετεί. Ο Ραχόι επέμεινε ότι το κόμμα του ως πρώτο στις εκλογές πρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση, ενώ ο Ιγκλέσιας ανέφερε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να φύγει από τη διακυβέρνηση το Λαϊκό Κόμμα. Ταυτόχρονα, ο Ιγκλέσιας μίλησε για το «μπλοκ της αδράνειας και της μη αλλαγής», αναφερόμενος σε πιθανή συμμαχία του Λαϊκού Κόμματος, του σοσιαλδημοκρατικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (δεύτερου κόμματος με 90 έδρες) και των «Πολιτών» (του τέταρτου κόμματος, με 40 έδρες), ενώ σημείωσε ότι είναι διατεθειμένος να στηρίξει οποιαδήποτε «εναλλακτική κυβέρνηση» - για να μην ξανακυβερνήσει το Λαϊκό Κόμμα - που θα έχει «κοινωνική ατζέντα», ενώ σε περίπτωση νέων εκλογών, πρόσθεσε ότι το κόμμα του «θα αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση έχοντας περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει».

Σε συνάντηση που προηγήθηκε ανήμερα των Χριστουγέννων, ανάμεσα στον Πέδρο Σάντσες, γγ των Σοσιαλιστών, και τον Π. Ιγκλέσιας, ξεκαθαρίστηκε ότι για να προχωρήσει οποιοσδήποτε διάλογος μεταξύ των δύο κομμάτων, πρέπει το «Ποδέμος» να σταματήσει να υποστηρίζει το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας ή και άλλων περιοχών. Συγκεκριμένα, ο Σάντσες διεμήνυσε ότι οποιαδήποτε συζήτηση δεν μπορεί να αμφισβητεί την ενότητα της Ισπανίας. Ο Ιγκλέσιας ανταπέδωσε ότι πρέπει να αποκλειστεί η επιστροφή του Λαϊκού Κόμματος στην κυβέρνηση και να προωθηθούν συγκεκριμένα μέτρα από την «εναλλακτική κυβέρνηση». Ως τέτοια ανέφερε ορισμένα, όπως «ο τερματισμός των εξώσεων, των διακοπών ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου σε ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν, η κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η καταπολέμηση της διαφθοράς». Δηλαδή, πρόκειται για μέτρα άμβλυνσης κάποιων οξυμένων προβλημάτων που οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση θα μπορούσε να πάρει. Οι «τομές» δε αυτές σε τίποτε δεν αμφισβητούν το εκμεταλλευτικό σύστημα και την ίδια ώρα καλλιεργούν αυταπάτες περί ...εξανθρωπισμού του. Ακόμα, ο Ιγκλέσιας υποστήριξε ότι η ενότητα «μπορεί να εξυπηρετηθεί καλύτερα αναγνωρίζοντας τον πολυεθνικό χαρακτήρα της χώρας και τον πλουραλισμό που εκφράστηκε και στο εκλογικό αποτέλεσμα». Θυμίζουμε ότι τα εθνικιστικά και τοπικά κόμματα πήραν 29 έδρες στις εκλογές ενώ το «Ποδέμος» συνεργάστηκε σε πολλές περιφέρειες με επίσης τοπικά κόμματα και την οπορτουνιστική Ενωμένη Αριστερά και από τις 69 έδρες του οι 27 είναι από τέτοιες συνεργασίες. Αρα το ζήτημα της λεγόμενης αυτοδιάθεσης χρησιμοποιείται ως «διαπραγματευτικό χαρτί» (φυσικά και αυτό είναι στοιχείο χειραγώγησης αφού πραγματική αυτοδιάθεση των λαών δεν μπορεί να υπάρξει στο έδαφος του καπιταλισμού, τον οποίο και το «Ποδέμος» υπηρετεί).

Χτες επίσης είχε προγραμματιστεί η συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Επιτροπής του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, που το έφεραν δεύτερο, όπου έντονη είναι η εσωκομματική αντιπαράθεση τόσο για το κακό εκλογικό αποτέλεσμα όσο και τις ευθύνες του Σάντσες, που πολλοί θέλουν να απομακρύνουν, ενώ θέλουν να επισπευσθούν οι διαδικασίες για έκτακτο συνέδριο.

Πάντως, ο Ραχόι χτες συναντήθηκε και με τον επικεφαλής των «Πολιτών» (κάτι σαν το Ποτάμι), Αλμπερτ Ριβέρα, που επιμένει σε «κυβέρνηση σταθερότητας» ώστε να μην οδηγηθεί η χώρα σε νέες εκλογές. Οπως είπε, μπορεί να στηρίξει κυβέρνηση συνεργασίας του Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών, χωρίς να συμμετέχει άμεσα στην κυβέρνηση. Στην περίπτωση αυτή πετυχαίνεται η απόλυτη πλειοψηφία των 253 βουλευτών, ενδεχόμενο όμως που δεν θεωρείται πιθανό. Αυτό που φαίνεται να επιδιώκεται είναι να αξιοποιηθούν οι διαφωνίες στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ώστε να αποσπασθεί ικανός αριθμός βουλευτών.

Ετσι, με τα σημερινά δεδομένα το ενδοαστικό παζάρι είναι ανοιχτό και θα συνεχιστεί με ένταση, με πρώτη «δοκιμασία» τη 13η Γενάρη που θα ορκιστεί η Βουλή και θα δοθεί και επίσημα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί κάποιο σταθερό κυβερνητικό σχήμα το ενδεχόμενο νέων εκλογών είναι ανοιχτό. Βεβαίως, οι διαφορές ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις δεν είναι αγεφύρωτες ενώ πυκνώνουν και οι φωνές για αμοιβαίους συμβιβασμούς. Το μόνο βέβαιο είναι η συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάκαμψη, για την οποία όλοι τους πασχίζουν.