Εξήντα χρόνια ζωής και δράσης συμπληρώνει αύριο Παρασκευή, 15 Μάη, η ΕΕΔΥΕ. Στη διακήρυξή της για την επέτειο, αφού κάνει μια σύντομη ιστορική αναδρομή από τις αρχές του 20ού αιώνα ως τις μέρες μας, η ΕΕΔΥΕ σημειώνει πως από την ίδρυσή της, «μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, ανέπτυξε δράση, συμμετέχοντας παράλληλα σε διεθνείς δραστηριότητες του ΠΣΕ, ενώ σταθμό στον αγώνα κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων και σημαντικό όπλο του κινήματος αποτέλεσε η έκδοση του περιοδικού "Δρόμοι της Ειρήνης", στις 9 Μάη 1958».

«Σταθμοί στην πορεία ανάπτυξής της αποτέλεσαν το 1ο Εθνικό Συνέδριο τον Απρίλη του 1962 και οι Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης, με την πρώτη να πραγματοποιείται, παρά την απαγόρευση και το πογκρόμ του αστικού κράτους, στις 21 Απρίλη 1963 από τον Γρηγόρη Λαμπράκη και τους συνοδοιπόρους του, Ανδρέα Μαμμωνά, Παντελή Γούτη και Μπάμπη Παπαδόπουλο», υπογραμμίζεται στη διακήρυξη.

Ακολουθεί η δολοφονία Λαμπράκη. «Ο λαός, συγκλονισμένος, απάντησε με ένταση της δράσης του, καθώς εκατοντάδες "Λαμπράκηδες" και χιλιάδες λαού συμμετέχουν στις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης, οι οποίες απαγορεύτηκαν από τη φασιστική δικτατορία του 1967, μαζί με τη δράση της ΕΕΔΥΕ», σημειώνεται.

Η ΕΕΔΥΕ ανασυγκροτήθηκε στις 16 Μάη 1975, επαναλειτουργώντας τις Επιτροπές Ειρήνης, ενώ οι «Δρόμοι της Ειρήνης» επανακυκλοφόρησαν τον Απρίλη του 1977.

Πρωτοβουλίες της, όπως η συγκέντρωση 1.500.000 υπογραφών κάτω από τη «Νέα Εκκληση της Στοκχόλμης», συνάντησαν πλατιά λαϊκή αποδοχή, ενώ καθιερώνονται νέες μορφές δράσης, όπως το «Δεκαήμερο Ειρήνης», δίπλα στις Μαραθώνιες Πορείες.

«Αποκορύφωμα της δράσης της ΕΕΔΥΕ στη δεκαετία του '80», όπως τονίζεται, «ήταν η πλατιά διαφωτιστική εκστρατεία εναντίον της εγκατάστασης των αμερικανικών πυραύλων Πέρσινγκ και Κρουζ στην Ευρώπη, με την κινητοποίηση στο Πεδίον του Αρεως στις 3 Νοέμβρη 1983 να συγκεντρώνει 200.000 λαού, ενώ σημαντικές κινητοποιήσεις πραγματοποίησε η ΕΕΔΥΕ και κατά της ανανέωσης της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας για τις βάσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 1983».

Καθώς η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού εντάθηκε μετά από τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, καθοριστική ήταν η συμβολή της ΕΕΔΥΕ στην ανασυγκρότηση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, όπου ανέλαβε και τις θέσεις του Γενικού και του Εκτελεστικού Γραμματέα.

«Στα χρόνια της φωτιάς των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, με πρώτο τον πόλεμο κατά του Ιράκ και κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, η ΕΕΔΥΕ αποτέλεσε σοβαρό πόλο συσπείρωσης και δράσης χιλιάδων αγωνιστών», υπογραμμίζεται.

Ολες αυτές τις δεκαετίες βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων ενάντια στις επεμβάσεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Μάλι, Ουκρανία. Αντιμετώπισε μαχητικά την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, αποκάλυψε και φώτισε τις πραγματικές αιτίες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Κράτησε στάση σταθερής διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στο δοκιμαζόμενο λαό της Κύπρου, της Παλαιστίνης, στους λαούς της Κούβας, της Βενεζουέλας και σε όλους όσοι αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Με γραμμή πάλης ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο των λαών και στη μήτρα που γεννά τους πολέμους, το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, η ΕΕΔΥΕ στο 17ο Συνέδριό της, το Δεκέμβρη του 2014, εξέτασε αναλυτικά την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί στον κόσμο και στην ευρύτερη περιοχή και έθεσε στόχο την ένταση της πάλης, συντονισμένα με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην αντιμετώπιση κάθε είδους συμμετοχής της αστικής τάξης της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, ανεξάρτητα από προσχήματα.

Οπως υπογραμμίζεται στη διακήρυξη, «η ΕΕΔΥΕ:

• Αντιτάχτηκε στην πίεση για την εγκατάλειψη των αντιιμπεριαλιστικών στόχων πάλης (...) επιμένοντας στην οργάνωση του λαού και στην κοινή δράση με το μαχόμενο σε ταξική κατεύθυνση εργατικό - λαϊκό κίνημα.
• Δεν ξεγελάστηκε από τις μεταμορφώσεις και τις φιλειρηνικές διακηρύξεις των ιμπεριαλιστών (...)
• Πάλεψε για τις λαϊκές διεκδικήσεις με όλους τους εργαζόμενους, Ελληνες και μετανάστες, ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.
• Δεν έπεσε στην παγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για "ειρηνευτικές επιχειρήσεις", εκστρατείες για αποτροπή "ανθρωπιστικής καταστροφής" και άλλα προσχήματα των ιμπεριαλιστών.
• Αντιπαρατέθηκε αποφασιστικά και με συνέπεια στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που ενσωμάτωσαν την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, διατήρησαν και ενίσχυσαν ευρωατλαντικές βάσεις και ευθύνονται για την εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
• Συνεχίζει τον αγώνα σε αντιπαράθεση με την πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που ακολουθεί την ίδια στρατηγική, προωθώντας την ακόμα βαθύτερη ενσωμάτωση της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς».

Και καταλήγει: «Κλείνοντας 60 χρόνια από την ίδρυσή της, η ΕΕΔΥΕ δυναμώνει την αντιιμπεριαλιστική πάλη της και μαζί με το μαχόμενο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Διεκδικούμε:

-- Καμία εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

-- Επιστροφή όλων των στρατιωτικών δυνάμεων από το εξωτερικό.

-- Κλείσιμο των ευρωατλαντικών βάσεων και των στρατηγείων.

-- Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ».